Γράφει ο Γεώργιος Ι. Ψυχογίδης, Ειδικός Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας Παιδιών-Εφήβων-Ενηλίκων

Άγχος είναι αυτό που βιώνουμε, όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με γεγονότα τα οποία θεωρούμε απειλητικά για τη σωματική και τη ψυχική μας υγεία και δεν είμαστε σίγουροι αν και με ποιο τρόπο μπορούμε να αντεπεξέλθουμε.

Το άγχος δεν είναι αρρώστια. Όλοι το βιώνουν. Άλλοι σε μεγαλύτερο και άλλοι σε μικρότερο βαθμό. Χωρίς την αίσθηση του στρες δε θα αντιμετωπίζαμε τις προκλήσεις, αλλά ούτε θα αποφεύγαμε τους κινδύνους.

Καλό στρες είναι αυτό που μας βοηθάει να αντιμετωπίσουμε μια κατάσταση. Μπορεί όμως να γίνει εμπόδιο όταν οι σκέψεις το σώμα και η διάθεση μας αντιδρούν με υπερβολικό και ανεπιθύμητο τρόπο απέναντι στις περιστάσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Το καλό στρες δεν είναι κάτι που οπωσδήποτε  μας αρέσει, όμως μας κάνει να λειτουργούμε. Το κακό στρες μειώνει την απόδοση μας και μπορεί να μας δημιουργήσει αρκετά προβλήματα.

Ποιες είναι οι αντιδράσεις μας στο στρες

Όσον αφορά τη διάθεση μας μπορεί να νιώθουμε τρόμο, ενοχές, νευρικότητα, ανυπομονησία, υπερδιέγερση.

Όσον αφορά το σώμα μας μπορεί να έχουμε ταχυπαλμία, κόμπο στο λαιμό, συχνοουρία, επιτάχυνση της αναπνοής, αϋπνία, στεγνό στόμα, κόμπο στο στομάχι, εφίδρωση, ιδρωμένα και κρύα χέρια.

Όσον αφορά τις σκέψεις μας μπορεί να υπάρχει δυσκολία στη συγκέντρωση, σύγχυση, προβλήματα μνήμης και επαναλαμβανόμενες σκέψεις ότι << Δεν θα τα καταφέρω, δεν είμαι καλός, τι θα πούνε οι άλλοι, πρέπει να τα πάω καλά >>.

Μερικά από τα πολλά γεγονότα που μπορεί να είναι στρεσογόνα περιλαμβάνουν:

Απρόβλεπτα συμβάντα που απαιτούν αλλαγές (πχ μετακόμιση), διαταραχές στην οικογενειακή ομαλή ζωή (πχ σοβαρή ασθένεια ή θάνατος και οικονομικά προβλήματα), καθημερινές δραστηριότητες που προκαλούν συναισθηματική ένταση (πχ προβλήματα με φίλους, διάβασμα για διαγώνισμα).

Το παιδί από τους πρώτους μήνες της ζωής του μπορεί να εμφανίσει συμπτώματα άγχους όταν δεν ικανοποιούνται οι βασικές ανάγκες του για αγάπη, στοργή, φαγητό, ζεστασιά. Αργότερα μπορεί επίσης να βιώσει άγχος από λάθη των γονιών στη διαπαιδαγώγηση του όπως η υπερπροστασία, η τελειοθηρία, ο αυταρχισμός.

Άλλες πηγές άγχους για ένα παιδί είναι ο ερχομός ενός νέου μέλους στην οικογένεια, οι οικονομικοί φόβοι, μια σοβαρή ασθένεια, θάνατος συγγενικού προσώπου, το διαζύγιο, οι τσακωμοί των γονιών του, το σχολείο και οι φίλοι του.

Το παιδί βιώνει το άγχος ως ένα δυσάρεστο συναίσθημα ενός αόριστου κινδύνου και το εκφράζει γενικά σαν να νιώθει έναν κίνδυνο, μια ανησυχία, ένα φόβο. Είναι ευαίσθητο, ευέξαπτο, με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Δεν ευχαριστιέται το παιχνίδι, έχει έλλειψη συγκέντρωσης, αγωνιώδη αναμονή για κάτι. Μπορεί να φοβάται να κοιμηθεί μόνο του ή όταν κοιμάται να κάνει ανήσυχο ύπνο ή να βλέπει εφιάλτες.

Το παιδί μπορεί να ρωτάει τους γονείς του για ανύπαρκτους κινδύνους και για τραυματισμούς ή αρρώστιες. Τα μικρότερα παιδιά φοβούνται για τέρατα και κλεφτές ή δολοφόνους. Συνήθως τα παιδιά έχουν σωματικά ενοχλήματα όπως στομαχόπονους, κεφαλαλγίες, εμετό, ναυτία, συχνοουρία και ζαλάδα.

Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν ένα παιδί στην εκδήλωση του άγχους

• Ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά ενός παιδιού. Για παράδειγμα παιδιά που χαρακτηρίζονται συνεχώς από αρνητική διάθεση και αρνητικά συναισθήματα.
• Περιβαλλοντικοί παράγοντες, δηλαδή το οικογενειακό περιβάλλον και οι συνθήκες ανατροφής του παιδιού. Συγκεκριμένα έχει παρατηρηθεί ότι οι αγχώδεις γονείς έχουν εφτά φορές περισσότερες πιθανότητες να έχουν αγχώδη παιδιά. Επίσης η παρουσία κάποιου μέλους στην οικογένεια με χρόνια προβλήματα υγείας. Τα παιδιά έχουν ως πρότυπο μίμησης κάποιο μέλος της οικογένειας για τα συμπτώματα και τις σωματικές τους αιτιάσεις. Άλλος παράγοντας είναι η στάση της οικογένειας απέναντι στην ασθένεια και τον πόνο. Οι προσωπικές αντιλήψεις των γονιών για το τι είναι υγιές και τι όχι και ο τρόπος που το εκφράζουν σε επίπεδο λεκτικό αλλά και σε επίπεδο συμπεριφορας. Τέλος η έλλειψη γονικής φροντίδας καθώς και η υπερπροστασία.

Μερικές συμβουλές που μπορούν να βοηθήσουν τους γονείς

• Η τροποποίηση της στάσης της οικογένειας απέναντι στο πρόβλημα με σωστούς χειρισμούς μπορεί να επηρεάσει θετικά και να βοηθήσει το παιδί να ξεπεράσει αυτή την δυσκολία.
• Είναι σημαντικό οι γονείς να μάθουν να αναγνωρίζουν τα σημάδια των παιδιών τους.
• Να προσπαθήσουν να καταλάβουν τι του προκαλεί αυτές τις έντονες αντιδράσεις μέσα από διάλογο όπου θα το ενθαρρύνουν να εκδηλώσει τα συναισθήματα του και τις ανησυχίες του. Να διαπιστώσουν σε ποιες περιπτώσεις αγχώνεται και τι νιώθει εκείνη την ώρα που συμβαίνει αυτό. Να το ρωτήσουν ευθέως τι φοβάται ότι θα συμβεί και τι θεωρεί απειλητικό.
• Να δείξουν κατανόηση στο πρόβλημα του και να μην αμφισβητούν το ίδιο το παιδί.
• Να βοηθήσουν το παιδί να στρέψει την προσοχή του σε χαλαρωτικές δραστηριότητες όπως αθλήματα, ζωγραφική και μουσική.
• Να αυξήσουν το χρόνο που περνάνε μαζί του ποιοτικά (με συζήτηση και παιχνίδι).
• Να ενισχύουν την αυτοεκτιμηση του παιδιού. Να το ενθαρρύνουν να προσπαθεί και το επαινούνε γι αυτό αλλά να σταματήσουν το κυνήγι του βαθμού και της τελειοθηρίας.
• Να επαινούν κάθε προσπάθεια του και να μειώσουν τις απαιτήσεις τους όσον αφορά το σχολείο και το φροντιστήριο. Δεν χρειάζεται να το ρωτάνε μόνο τι βαθμούς πήρε αλλά και αν πέρασε καλά στο σχολείο.
• Να μειώσουν τις υπερβολικές απαιτήσεις και τις τιμωρίες.
• Να το βοηθήσουν να υιοθετήσει μια πιο θετική στάση στα γεγονότα της ζωής διότι η ζωή είναι γεμάτη χαρές αλλά έχει και αρκετές δυσκολίες.
• Οι ίδιοι οι γονείς πρέπει να δουν μήπως ο τρόπος που αντιδρούν σε διάφορα καθημερινά γεγονότα ενισχύει αυτή την συμπεριφορά στο παιδί και αν ισχύει κάτι τέτοιο να προσπαθήσουν να το αλλάξουν. Υπάρχουν άνθρωποι που πνίγονται σε μια κουταλιά νερό εύλογο είναι τα παιδιά τους να τους αντιγράφουν σε ανάλογες περιπτώσεις.
• Να αποφεύγουν την αρνητική κριτική ειδικά μπροστά σε τρίτους και να μην υπάρχει σύγκριση του παιδιού με τα αδέλφια του διότι αυτό μπορεί να του προκαλέσει συναισθήματα χαμηλής αυτοπεποίθησης.
• Να προσέξουν μήπως προβάλουν την άψογη συμπεριφορά του παιδιού ως βασικό στοιχείο της προσωπικότητας του ή αν το ίδιο το παιδί έχει υπερβολικές απαιτήσεις από τον εαυτό του.
• Να προσπαθήσουν να περνάει ομαλά κάθε αλλαγή στην καθημερινή του ζωή όπως μια ασθένεια, μια δυσκολία, μια απογοήτευση, η γέννηση ενός νέου παιδιού στην οικογένεια.
• Είναι αναγκαίο, όταν οι γονείς δουν κάποια σημάδια τα οποία είναι έντονα και σταθερά στο χρόνο, να ζητήσουν την βοήθεια ειδικού ο οποίος θα βοηθήσει το παιδί αλλά και τους γονείς να βρουν τα αίτια αλλά και θα τους βοηθήσει να ξεπεράσουν αυτά τα συμπτώματα, ώστε το παιδί να νιώσει ξανά την χαμένη του σιγουριά, αλλά και τρόπους αντιμετώπισης πιθανών μελλοντικών δυσκολιών.

-----------------------------------------------------------------------

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ι. ΨΥΧΟΓΙΔΗΣ, Ειδικός Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας Παιδιών-Εφήβων-Ενηλίκων

Στοιχεία Επικοινωνίας: Λ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ 77, ΗΡΑΚΛΕΙΟ-ΚΡΗΤΗ, ΤΗΛ: 2810-231464  /  6937 00 22 76

Παρεχόμενες Υπηρεσίες:

• Συμβουλευτική παιδιών εφήβων ενηλίκων
• Συμβουλευτική γάμου-σχέσης-οικογένειας
• Μαθησιακές δυσκολίες - Δυσλεξία
• Σύστημα Νευροψυχολογικής αποκατάστασης

---------------------------------------------------------------------------------

Κάντε κλικ ΕΔΩ και διαβάστε τι λέει για το άγχος στα παιδιά ο Καθηγητής της Παιδιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γιώργος Χρούσος (εκπομπή «Η ζωή είναι αλλού» - προβολή ET1, 28- 9-2011)

Η γραφή είναι ένα από τα βασικά στοιχεία που πρέπει να κατακτήσει το παιδί στο πλαίσιο μιας επιτυχημένης σχολικής πορείας.

Οι βάσεις για τη δεξιότητα της γραφής τίθενται μεν από την προσχολική ηλικία, όμως θα πρέπει πάντα να έχουμε υπόψη τα εξής:

- Ο προφορικός λόγος προηγείται του γραπτού.

- Το παιχνίδι πρέπει να έχει κεντρικό ρόλο στη ζωή του παιδιού.

- Η διάθεση και η χαρά για μάθηση κρύβεται σε μικρές καθημερινές συνήθειες.

Τι σημαίνουν τα παραπάνω στην πράξη;

• Είναι σημαντικό να δίνουμε στο παιδί τη δυνατότητα να παίξει και να εκφραστεί με το χαρτί και το μολύβι.

• Είναι εξίσου σημαντικό να κάνουμε αρκετή κουβέντα με το παιδί για αυτά που φτιάχνει με το χαρτί και το μολύβι. Μην ξεχνάτε ότι ο προφορικός λόγος όχι απλώς προηγείται της κατανόησης του γραπτού, αλλά είναι και η βάση για την καλλιέργεια του γραπτού λόγου.
  

Δείτε μερικές απλές πρακτικές που θα σας βοηθήσουν να κάνετε πράξη τα παραπάνω και να βάλετε τα θεμέλια για την καλλιέργεια της γραφής στα παιδιά σας. Κάντε κλικ ΕΔΩ και δείτε τι σας προτείνουμε για παιδιά ηλικίας 3-6 ετών.

---------------

Διαβάστε ακόμη το άρθρο μας Γλωσσική καλλιέργεια και αναπαραστάσεις

Θέατρο για παιδιά: τέχνη υψηλών απαιτήσεων ή παιδιάστικη διασκέδαση;

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι εκπαιδευτικοί και γονείς αναγνωρίζουν  ότι η παρακολούθηση μιας παιδικής θεατρικής παράστασης μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του παιδιού.

Σε αυτό έχει συμβάλει μεταξύ άλλων και το γεγονός ότι το παιδικό θέατρο αντιμετωπίζεται πρώτ’ απ’ όλα από τους ίδιους τους καλλιτέχνες ως τέχνη υψηλών απαιτήσεων. Όπως σχολιάζει, η Αγγελική Τόμπρου (ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας “ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΕΣ”, http://www.theatro-astronaftes.blogspot.gr/p/blog-page_9517.html), «Εδώ και πολύ καιρό το θέατρο για παιδιά έχει πάψει να θεωρείται καλλιτεχνικό υποπροϊόν ή αδύναμο παρακλάδι του θεάτρου για ενηλίκους. Έχει αποκτήσει τη δική του αυτονομία και δυναμική και έχει πλέον γίνει αποδεκτή η ιδιαιτερότητα του ρόλου και της αποστολής του.»

Μάλιστα αυτό που κάνει το θέατρο για παιδιά ένα ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα είναι τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου παιδιού.

«Το παιδί του σήμερα, ο μικρός θεατής με τα ιδιαιτέρα χαρακτηριστικά που του προσδίδει η ηλικία του αλλά κυρίως η ίδια η κοινωνία που το περιβάλλει», αναφέρει η Αγγελική Τόμπρου, «είναι ο αποδέκτης πολλών θεαμάτων. Μέσα στη σύγχυση της υπερπληροφόρησης, με ένα ασφυκτικά γεμάτο ημερήσιο πρόγραμμα που του επιβάλλουν οι ενήλικες, έχει μοναδικές αμοιβές τους μοναχικούς ήχους ενός mp3 και τη διασκέδαση-κονσέρβα ενός cd-rom. Ο μίτος της φαντασίας του εξαντλείται στα video games και στα γεμάτα χλιδή και life-style παιχνίδια του. Εξοικειωμένος ήδη με την τεχνολογία, το χαοτικό σύμπαν του διαδικτύου και τη βιομηχανία του θεάματος, αλλά και στερημένος από τα παραμύθια της γιαγιάς και το σωματικό παιχνίδι σε αγρούς και αλάνες, είναι ένας πολύ πιο διψασμένος και ταυτόχρονα απαιτητικός θεατής. Απαιτητικός γιατί χρειάζεται ιστορίες διανοητικά πιο «δύσκολες» και ενημερωμένες, και διψασμένος γιατί στην καθημερινότητά του στερείται τη βιωματική διάσταση της μάθησης και της κοινωνικοποίησης του.

Κάντε κλικ ΕΔΩ και διαβάστε πώς η κυρία Τόμπρου αναλύει τη σταδιακή αναγνώριση και δικαίωση του θεάτρου για παιδιά.

 Γνωρίζετε πόσο είναι το χρονικό διάστημα που μπορεί ένα παιδί να μείνει συγκεντρωμένο;

Αυτή η πληροφορία είναι πολύ χρήσιμη, προκειμένου να αξιοποιούμε το χρόνο που περνάμε με τα μικρά παιδιά (από τη βρεφική ως τη νηπιακή ηλικία), αλλά και για να έχουμε ρεαλιστικές προσδοκίες από τα μεγαλύτερα παιδιά (σχολικής και εφηβικής ηλικίας).

 (α) Ηλικία 2 μηνών – 24 μηνών

• Μωρά 2-7 μηνών: Τα μωρά αυτής της ηλικίας παρακολουθούν με προσοχή τις εκφράσεις του προσώπου μας για 2-3 λεπτά. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να δοκιμάζουμε διάφορες εκφράσεις και γκριμάτσες. Μετά από λίγο το μωρό θα γυρίσει το κεφάλι του και θα κοιτάξει αλλού. Αφήστε το να κοιτάξει αλλού και συνεχίστε το παιχνίδι, όταν σας ξανακοιτάξει.

• Μωρά 8-15 μηνών: Τα μωρά αυτής της ηλικίας μπορούν να συγκεντρωθούν σε ένα μόνο παιχνίδι/αντικείμενο για 1 λεπτό. Ο παραμικρός θόρυβος τους αποσπά την προσοχή και γι’αυτό θα πρέπει να ξαναβάλετε στο επίκεντρο της προσοχής τους το συγκεκριμένο παιχνιδάκι.

• Μωρά 16-24 μηνών: Τα μωρά αυτής της ηλικίας μπορούν να μείνουν συγκεντρωμένα για 2-3 λεπτά σε μια δραστηριότητα δομημένη (π.χ. βάζουν μπαλίτσες μέσα στο κουτί) και μάλιστα μπορούν να το κάνουν, χωρίς να τα παροτρύνετε εσείς να το κάνουν, αλλά με την προϋπόθεση ότι δεν μεσολαβούν θόρυβοι που θα τους αποσπάσουν την προσοχή.

Σημείωση: Εάν το μωρό είναι μόνο του (δηλ. χωρίς την παρουσία ενήλικα) ο χρόνος αυτός περιορίζεται στα 30 δευτερόλεπτα.

(β) Ηλικία 2 ετών  – 6 ετών

• Παιδί 2 ετών – 3 ετών: Με την παρουσία και τη μεσολάβηση ενός ενήλικα ένα παιδί 2 ετών μπορεί να μείνει συγκεντρωμένο σε μια δραστηριότητα για 2-3 λεπτά. Μέχρι την ηλικία των 3 ετών ο χρόνος αυτός μπορεί να φτάσει και τα 6 – 8 λεπτά. Εάν το παιδί μείνει μόνο του, ο χρόνος συγκέντρωσης φτάνει τα 30-60 δευτερόλεπτα για μια μεμονωμένη δραστηριότητα. Μέχρι την ηλικία των 2,5 ετών το παιδί μπορεί στο πλαίσιο μιας μικρής ομάδας μαθητών να μείνει συγκεντρωμένο σε μια δραστηριότητα για 10 λεπτά.

       Με τη μεσολάβηση ενός ενήλικα μπορούν οι χρόνοι αυτοί να αυξηθούν (π.χ. Για να   δούμε αυτό το κουμπί τι κάνει. Ποια είναι τα κόκκινα μπαλάκια; Θες να τα ξεχωρίσουμε;)

• Παιδί 3 ετών – 5 ετών: Ένα παιδί αυτής της ηλικίας μπορεί να μείνει συγκεντρωμένο σε μια δραστηριότητα για 3-10 λεπτά.

Στην ηλικία των 3,5 ετών ένα παιδί μπορεί από μόνο του να μείνει απασχολημένο μέχρι και 15 λεπτά. Για να φτάσει το παιδί σε αυτό το σημείο, είναι σημαντικό να διαμορφώσετε ένα ήρεμο περιβάλλον (π.χ. χωρίς θορύβους, τηλεόραση) και να εμπλέκετε το παιδί σε δραστηριότητες που πραγματικά το ενδιαφέρουν, χωρίς να παρεμβαίνετε συνέχεια.

Στην ηλικία των 4 ετών ένα παιδί μπορεί μόνο του να μείνει συγκεντρωμένο σε μια δραστηριότητα για 7-8 λεπτά ή και μέχρι 15 λεπτά, εάν η όλη δραστηριότητα είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα. Σημαντικό ρόλο διαδραματίζει σε αυτό το να νιώθει το παιδί ότι μπορεί με άνεση να ασχοληθεί με αυτό που κάνει, ώστε να αντλήσει ικανοποίηση και να νιώσει αυτοπεποίθηση.

Στην ηλικία των 5 ετών ένα παιδί μπορεί από μόνο του να μείνει απασχολημένο για 10 -15 λεπτά, ενώ ως μέλος μιας ομάδας παιδιών μπορεί να μείνει συγκεντρωμένο σε αυτό που κάνει μέχρι και 25 λεπτά.

(γ) Ηλικία 6 ετών  – 12 ετών

• Παιδί 6 ετών – 8 ετών: Ο χρόνος συγκέντρωσης του παιδιού κυμαίνεται στα 15 – 20 λεπτά με την προϋπόθεση ότι αυτό που καλείται να κάνει είναι ενδιαφέρον και μέσα στο πλαίσιο των ικανοτήτων του.

• Παιδί 9 ετών – 12 ετών: Ο χρόνος συγκέντρωσης του παιδιού κυμαίνεται στα 22 – 35 λεπτά.

Αυτός ο χρόνος αφορά στην τυπική διδασκαλία, καθώς πρόκειται για παιδιά σχολικής ηλικίας. Οι χρόνοι που αναφέρονται παραπάνω συνήθως αυξάνονται, όταν  τα παιδιά ασχολούνται με δραστηριότητες που έχουν παιγνιώδη χαρακτήρα και ευνοούν την επικοινωνία με άλλους. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να έχουμε υπόψη μας, όταν θέλουμε να εμπλέξουμε τα παιδιά σε δραστηριότητες.

 -----------------------------------------------------

Σε τι χρησιμεύουν οι παραπάνω πληροφορίες;

Από τη βρεφική ηλικία η αλληλεπίδραση και τα παιχνίδια που κάνουν οι γονείς με το παιδί τους έχει σκοπό εκτός από το μεταξύ τους συναισθηματικό δέσιμο να δώσει στο παιδί ερεθίσματα που θα βοηθήσουν την πολύπλευρη ανάπτυξή του. Γι 'αυτό είναι σημαντικό να γνωρίζουν ότι όσο ενδιαφέρον κι αν είναι ένα παιχνίδι,το παιδί μπορεί να μείνει συγκεντρωμένο για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ανάλογα με την ηλικία του.

Επίσης, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, τόσο περισσότερο ο χρόνος συγκέντρωσής τους σε μια δραστηριότητα συνδέεται άμεσα με το προσωπικό ενδιαφέρον και με στοιχεία όπως είναι το καινούργιο, η διέγερση του συναισθήματος, η ενεργός συμμετοχή και η αλληλεπίδραση.

Τι πρέπει να προσέχουμε οι γονείς πριν την αγορά ενός παιχνιδιού σύμφωνα με το Σωματείο Αντιμετώπισης παιδικού τραύματος και το Κέντρο Προστασίας των Καταναλωτών:

• Προσοχή στα παιχνίδια που πωλούνται από πλανόδιους πωλητές τα οποία είναι τις περισσότερες φορές φθηνά όμως είναι άγνωστης προέλευσης και στα παιχνίδια που λειτουργούν με ηλεκτρικό ρεύμα. Πρέπει να γνωρίζουμε τα τεχνικά τους χαρακτηριστικά ώστε η χρήση από τα παιδιά να είναι σωστή.

• Να ελέγχουμε  την ηλικία καταλληλότητας που αναγράφει ο κατασκευαστής.

• Να απευθυνόμαστε σε εξειδικευμένα καταστήματα με πωλητές οι οποίοι μπορούν να μας καθοδηγήσουν.

• Να υπάρχει το σήμα CE το οποίο τηρεί τους κανόνες ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

• Να βεβαιωνόμαστε ότι οι μπογιές, οι μαρκαδόροι και οι πλαστελίνες δεν είναι τοξικές.

• Να ελέγχουμε την ποιότητα του παιχνιδιού, αν σπάει εύκολα, από τι υλικό είναι φτιαγμένο, αποφεύγουμε παιχνίδια που περιέχουν φθαλικα η PVC διότι η μακροπρόθεσμη χρήση τέτοιων προϊόντων προκαλεί βλάβες στην ανθρώπινη υγεία καθώς και τα εύφλεκτα υλικά.

• Το κορδόνι το οποίο κρέμεται στα παιχνίδια που προορίζονται για κούνιες δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 20 εκατοστά.

• Δεν δίνουμε παιχνίδια τα οποία αποτελούνται από μικρά κομμάτια σε παιδιά που είναι κάτω των 3 ετών διότι υπάρχει κίνδυνος πνιγμού.

• Παιχνίδια τα οποία περιέχουν γούνα ή μακριά μαλλιά μπορούν να προκαλέσουν πνιγμό σε μωρά κάτω του 1 έτους.

• Να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις υγιεινής για να αποφεύγονται οι κίνδυνοι μετάδοσης ασθενειών και μόλυνσης.

• Να αναγράφεται η επωνυμία του κατασκευαστή ή του αντιπρόσωπου ή του εισαγωγέα ώστε αν χρειαστούμε αλλαγή ή πρόσθετες πληροφορίες να ξέρουμε που θα απευθυνθούμε.

• Να μην δίνουμε δώρα σε πλαστικές σακούλες γιατί μπορεί να προκαλέσουν ασφυξία σε μικρά παιδιά.

• Προσοχή σε παιχνίδια από τα οποία εκτοξεύονται διάφορα μικρά αντικείμενα, γιατί  μπορεί να προκαλέσουν σοβαρούς τραυματισμούς στα μάτια. Επίσης, προσοχή σε παιχνίδια που κάνουν εκκωφαντικό θόρυβο στα αυτιά, αλλά και σε αυτά που έχουν γωνίες ή αιχμηρές άκρες.

• Προσοχή να ελέγχετε ότι στα υφασμάτινα ζωάκια και μαλακά παιχνίδια η μύτη, τα μάτια και τα άλλα μέρη είναι καλά ραμμένα.

• Αν το παιδί μας θέλει κάποιο παιχνίδι με βελάκια, αυτά θα πρέπει να είναι κατασκευασμένα από ελαστικό πλαστικό ή μαλακό λάστιχο.

Ούτως ή άλλως θα πρέπει να επιβλέπουμε τα μικρά παιδιά την ώρα που παίζουν με το καινούργιο παιχνίδι. Η παρουσία μας μπορεί να προλάβει τυχόν ατύχημα.

Θα πρέπει επίσης οι γονείς να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στα μηνύματα που λαμβάνουν τα παιδιά τους μέσω αρκετών ακατάλληλων παιχνιδιών τα οποία περιλαμβάνουν μηχανήματα βασανιστηρίων, μονομάχους, δράκουλες, φαντάσματα, βία, όπλα, σεξουαλικές αναφορές και αρνητικά πρότυπα όπως το εύκολο χρήμα, την απόλυτη ομορφιά, τα καλοσχηματισμένα σώματα όπου γίνονται καθημερινό ερέθισμα σε μικρά κορίτσια και αγόρια με απαιτήσεις υπερβολικές και πρόωρες.

Ειδικά για τα ηλεκτρονικά παιχνίδια θα πρέπει να έχουμε υπόψη τα εξής:

Σύμφωνα με το Πανευρωπαϊκό Σύστημα Πληροφόρησης για τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που αυτή τη στιγμή εφαρμόζεται σε προϊόντα που διανέμονται στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες Ευρωπαϊκές Χώρες  το 77% των ηλεκτρονικών παιχνιδιών που έχουν χαρακτηριστεί κατάλληλα για παιδιά ηλικίας 7 ετών και άνω περιέχουν απεικονίσεις βίας. Για παιδιά 12 ετών και άνω το ποσοστό ανεβαίνει στο 88% ενώ για παιδιά 16 και άνω το ποσοστό αγγίζει το 97%. Ο χαρακτηρισμός της βίας σε επτάχρονα παιδιά μπορεί να αναφέρεται σε διασκεδαστική αλλά επιθετική συμπεριφορά χαρακτήρων καρτούν ενώ στα παιχνίδια για τα δεκαεξάχρονα παιδιά υποδεικνύει πιστή αναπαράσταση βίαιων πράξεων και σκοτωμών. Αρκετά συχνή είναι και η χρήση της χυδαίας γλώσσας με ποσοστό 11%. Στην τρίτη και τέταρτη θέση κατατάσσονται τα παιχνίδια που μπορούν να προκαλέσουν φόβο και που απεικονίζουν γυμνό και/ή σεξουαλική συμπεριφορά ή περιέχουν σεξουαλικές αναφορές σε μικρότερα ποσοστά 2,8% και 2% αντίστοιχα σε σύνολο 6806 παιχνιδιών (PEGI, Pan European Game Information).

ΠΗΓΕΣ:

1. ΚΕ.Π.ΚΑ – ΚΕΝΤΡΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ
2. ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ
3. ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗΣ
4. PEGI – PAN EUROPEAN GAME INFORMATION (ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ).

--------------------------------------------------------------------------------

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ι. ΨΥΧΟΓΙΔΗΣ

ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΠΑΙΔΙΩΝ-ΕΦΗΒΩΝ-ΕΝΗΛΙΚΩΝ

Λ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ 77, ΗΡΑΚΛΕΙΟ-ΚΡΗΤΗ

ΤΗΛ: 2810-231464  /  6937 00 22 76

ΠΑΡΕΧΟΜΕΝΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

• Συμβουλευτική παιδιών εφήβων ενηλίκων
• Συμβουλευτική γάμου-σχέσης-οικογένειας
• Μαθησιακές δυσκολίες - Δυσλεξία
• Σύστημα Νευροψυχολογικής αποκατάστασης

Τα καλύτερα παιχνίδια είναι τα απλά!!!

Κι αυτό γιατί ευνοούν τη συγκέντρωση της προσοχής.

Για να καταλάβουμε γιατί συμβαίνει αυτό αρκεί να παρατηρήσετε ένα μωρό. Θα διαπιστώσετε ότι μπορεί για αρκετή ώρα ν' ασχολείται μ' ένα απλό καθημερινό αντικείμενο. Το πιάνει, το βάζει στο στόμα του ή το ακουμπά πάνω του, το ρίχνει κάτω. Έτσι, για ώρα "παρατηρεί" την αίσθηση αφής, το σχήμα του, τους ήχους που βγάζει κλπ.

Αντίθετα, τα μωρά τείνουν να εγκαταλείπουν γρήγορα την ενασχόληση με παιχνίδια που τους δίνουν ταυτόχρονα πολλά ερεθίσματα (π.χ. ανάβουν συγχρόνως πολλά φωτάκια, ακούγονται συγχρόνως πολλοί ήχοι). Αυτό συμβαίνει γιατί τέτοια παιχνδία δεν ευνοούν τη συγκέντρωση της προσοχής. Για τον ίδιο λόγο πρέπει ν' αποφεύγετε παιχνίδια με τα οποία το παιδί δεν κάνει κάτι, αλλά παρακολουθεί παθητικά, γιατί λειτουργούν παρόμοια με την τηλεόραση/video, δηλαδή καθηλώνουν το παιδί και δεν το ενθαρρύνουν να παρατηρεί και να εξερευνά.

Για το λόγο αυτό ας έχουμε υπόψη ότι το καλό παιχνίδι δεν είναι απαραίτητα ένα ακριβό παιχνίδι-υπερπαραγωγή. Ακόμα κι ένα παιχνίδι που φτιάξαμε μόνοι μας με απλά υλικά μπορεί να αποδειχθεί ένα θαυμάσιο παιχνίδι που θα διδάξει στο παιδί πριν απ' όλα να αξιοποιεί δημιουργικά τα υλικά που έχει στη διάθεσή του.

Όπως σχολιάζει ο κύριος Γεώργιος Ι. Ψυχογίδης, Ειδικός Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας Παιδιών-Εφήβων-Ενηλίκων:

"Ας ενημερωθούμε λοιπόν και ας αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο τις φετινές εορτές. Μην φοβάστε ότι η άρνησή σας στα παιδιά για κάποιο παιχνίδι που είναι της μόδας αλλά ακατάλληλο, θα πληγώσει το παιδί σας ή θα του κάνει περισσότερο κακό από το ίδιο το παιχνίδι. Το παιχνίδι είναι τροφή της ψυχής και του μυαλού και πρέπει να μείνει ένα μέσο εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας.

Επίσης, καλό θα ήταν να μάθετε στα παιδιά σας από μικρά πως πρέπει να μαζεύουν τα πράγματά τους, όταν τελειώνουν το παιχνίδι, ώστε να τα βρίσκουν ευκολότερα και σε καλύτερη κατάσταση.

Τέλος όσο κουρασμένοι και απασχολημένοι κι αν είστε, βρείτε έστω λίγο χρόνο και ασχοληθείτε ποιοτικά με το παιδί σας. Παίξτε μαζί, συζητήστε, διαβάστε παραμύθια, διηγηθείτε ιστορίες, αγκαλιαστείτε, φιληθείτε και πείτε του πόσο το αγαπάτε. Το έχετε και οι δυο ανάγκη και το παιδί σας θα το εκτιμήσει πραγματικά!"