Βέβαια, ίσως βοηθάει που την ημέρα των Χριστουγέννων έχω την ονομαστική μου εορτή ή απλώς φταίει που μ' αρέσει όλη αυτή η μαγεία που σου δίνουν τα Χριστούγεννα! Ξέρετε τι εννοώ... το στολισμένο δέντρο, τα Χριστουγεννιάτικα φωτάκια, ο Άγιος Βασίλης (που έρχεται γιατί υπάρχει #λολ), όλα τα συναισθήματα που φουντώνουν μέσα σου θες - δεν θες. Από τότε δε που έγινα μαμά, όλα αυτά έχουν ακόμη μεγαλύτερη αξία. Γιατί οι στιγμές που περνάμε με τα παιδιά μας, είναι αυτές οι στιγμές που δημιουργούν ωραίες αναμνήσεις που μένουν μια ζωή...
Θυμάμαι κάποτε που πήγαινα την Σοφία σε ένα δημιουργικό εργαστήριο, η δασκάλα της μας είχε τυπώσει (το έχω πάντα στο ψυγείο μας), μια συμβουλή από τη Μητέρα Τερέζα:
«Η αγάπη ξεκινάει από το σπίτι και ποτέ το θέμα δεν είναι πόσα κάνουμε αλλά πόση αγάπη βάζουμε σε αυτά (που κάνουμε)»
Έτσι ακριβώς! Όταν είμαστε στην κουζίνα με την Σοφία, παίζουμε με τα αλεύρια φτιάχνοντας ζυμαράκια. Βάζει τα χέρια της μέσα στην ζύμη γίνεται χάλια, μετά με παίρνει αγκαλιά, πιάνει τα έπιπλα του σπιτιού και ξωπίσω της η Ελεάννα τρώει ωμό το ζυμάρι ή ταΐζει το ωμό ζυμάρι στο σκύλο μας, ο οποίος εννοείται γίνεται μέρος του "πανικού" με χαρά..
Ναι- ναι! όλα αυτά, όσο κι'αν ακούγεται τρελό, είναι το καλύτερο μου! Το καλύτερό μας!! Και ας είναι το σπίτι χάλια!!!
Έτσι λοιπόν και χθες φτιάξαμε μπισκότα! Μπισκότα βουτύρου, μια συνταγή που μου έχει δώσει η φίλη μου η Γεωργία! Η πιο καλή, ταλαντούχα, αυτοδίδακτη, ζαχαροπλάστρια που υπάρχει στον κόσμο όλο! Όχι ότι είναι φίλη μου, ούτε γιατι μου έδωσε 50ευρώ, αλλά επειδή η αλήθεια πρέπει να λέγεται - Για τις φίλες μου όμως θα σας πω άλλη φορά-.
Στη συνταγή έβαλα και κανέλα για λίγο πιο ιδιαίτερη γεύση... πέτυχε! Την επόμενη φορά θα βάλω και τζίντζερ…
Η συνταγή για τα Μπισκότα βουτύρου:
