Μέσα στα πλαίσια του γονεϊκού ρόλου μπαίνουμε καθημερινά σε έναν εσωτερικό διάλογο: «Άραγε είμαι καλή μητέρα;», «τι πραγματικά χρειάζεται το παιδί μου;», «την επόμενη φορά θα είμαι πιο αυστηρός» κτλ.
Οι σκέψεις αυτές, συχνά ατέρμονες, είναι σημαντικές γιατί αντανακλούν όχι μόνο το γονεϊκό μας στυλ (πώς επιλέγω να είμαι με το παιδί μου) αλλά και τη γονεϊκή σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας, με άλλα λόγια τι είδους γονιός είμαι για τον εαυτό μου, πόσο και πώς με φροντίζω, με επικρίνω, με καθησυχάζω, με «βάζω στην γωνία»…
Μερικές φορές ο εσωτερικός μας διάλογος είναι αυστηρός και επικριτικός. Σε αυτές τις περιπτώσεις δυσκολευόμαστε να φροντίσουμε επαρκώς τον εαυτό μας. Ας δούμε μερικά παραδείγματα:
- επικρίνω συνέχεια τον εαυτό μου («είμαι κακή μητέρα», «τα κάνω όλα λάθος», «ο τάδε συμπεριφέρεται καλύτερα στα παιδιά του/τους παρέχει περισσότερες ανέσεις»)
- δεν είμαι σε επαφή με τα συναισθήματά μου. Υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι άσχημα, έχω βαριά διάθεση ή στεναχώρια αλλά δεν δίνω σημασία στο συναίσθημα και μένω μόνο στη λογική.
- δυσκολεύομαι να εμπιστευτώ τη ροή της ζωής και έχω την ανάγκη για έλεγχο.
- έχω πολύ υψηλές προσδοκίες για το πώς «πρέπει» να είμαι/ τι σημαίνει «σωστός» γονιός.
- δεν συμπονώ τον εαυτό μου ούτε αναγνωρίζω την προσπάθεια που κάνω.
Οι εσωτερικές μας φωνές συχνά θυμίζουν τις φωνές των δικών μας γονιών. Κατά τη διάρκεια του μεγαλώματος μαθαίνουμε να εσωτερικεύουμε (να κάνουμε δικές μας) τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις των γονιών μας. Στη συνέχεια συνηθίζουμε να αναπαράγουμε τις σκέψεις αυτές τόσο στη σχέση με τον εαυτό μας όσο και στη σχέση με τα δικά μας παιδιά.
Αν λοιπόν έτυχε να έχω αυστηρούς γονείς, θα έχω μια τάση να είμαι πολύ αυστηρή/ός με τον εαυτό μου και πιθανότατα και με τα παιδιά μου (ή υπερβολικά επιτρεπτική/ός επειδή δε θέλω να γίνω όπως οι γονείς μου). Είναι σαν ένας κύκλος που συμβαίνει ασυνείδητα και επαναλαμβάνεται σαν μοτίβο από γενιά σε γενιά.
Άραγε υπάρχει κάποια λύση; Μία καλή αρχή είναι να συνειδητοποιήσω αυτόν τον κύκλο που συμβαίνει μέσα στις γενιές και να ξεκινήσω τον δικό μου προσωπικό εσωτερικό διάλογο. Τι γονιός θέλω να είμαι για τον εαυτό μου; Με ποιους τρόπους θα με προσέξω και θα με φροντίσω περισσότερο; Πώς θα σχετιστώ με τις εσωτερικές φωνές που με επικρίνουν; Μέσα από αυτόν τον δρόμο θα μπορέσω σταδιακά να ωριμάσω και να ανοίξω χώρο για μια καλύτερη και πιο ανθρώπινη σχέση με τον εαυτό μου. Έτσι, θα καταφέρω να γίνω μία μεγάλη, καθησυχαστική αγκαλιά για εμένα και κατ’επέκταση για το παιδί μου.
________________________________________
Ράνια Φιλίνδρα
Ψυχολόγος-Οικογενειακή θεραπεύτρια
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Εάν επιθυμείτε να μοιραστείτε προβληματισμούς και ανησυχίες για το ρόλο σας ως γονέα και τις επιλογές σας γενικότερα ως ενήλικα, μπορείτε να δηλώσετε συμμετοχή στο βιωματικό εργαστήριο για ενήλικες που συντονίζει η κα Φιλίνδρα. Μάθετε περισσότερα κάνοντας κλικ ΕΔΩ.
