Τις παροιμίες τις έχει δημιουργήσει ο λαός μας, μέσα από τις εμπειρίες του με το πέρασμα των χρόνων και γι αυτό τις θεωρούμε και 'σοφές'.
Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι.
Άκουσε γέρου συμβουλή και παθημένου γνώμη.
Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας.
Άλλοι σπέρνουν, άλλοι θερίζουν.
Αλλού με τρίβεις δέσποτα κι αλλού εγώ έχω το πόνο.
Αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες.
Άμα δεν αστράψει, δε βροντά.
Άμα δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στο Μωάμεθ.
Άμα δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει.
Άμα είσαι και παπάς με την αράδα σου θα πας.
Άμα έχεις νύχια ξύνεσαι.
Άμα έχεις τέτοιους φίλους τι τους θέλεις τους εχθρούς.
Άμα έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτει.
Αν παίζεις με το γάιδαρο, δέξου και τις κλωτσιές του.
Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο.
Απ' αστραπή κι απ' άρχοντα, καλό μην περιμένεις.
Απ' τα ολότελα καλή και η Παναγιώτενα.
Από αγκάθι βγαίνει ρόδο κι από ρόδο βγαίνει αγκάθι.
Από έξω κούκλα κι από μέσα πανούκλα.
Από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια.
Από πίτα που δεν τρως, τι σε νοιάζει κι αν καεί.
Από την πόλη έρχομαι και στην κορυφή κανέλα.
Από το στόμα σου και στου θεού τα αυτί.
Απρίλης με τα λούλουδα και Μάης με τα ρόδα.
Αργεί ο Θεός και σκάει ο φτωχός.
Άρμεγε λαγούς και κούρευε χελώνες.
Άρπαξε να φας και κλέψε να 'χεις.