"Μπαμπά, τι είναι αυτό το χικ που κάνω;"
Ιδού κάποιες πληροφορίες που μπορούμε να έχουμε υπόψη, για να απαντήσουμε στο παιδί, προσαρμοσμένες στην ηλικία του.
Ο λόξυγγας είναι ένα φαινόμενο που λειτουργεί αντανακλαστικά, χωρίς να το θέλουμε, και οφείλεται στην ξαφνική σύσπαση του διαφράγματος (ο μυς που χωρίζει τη θωρακική κοιλότητα από την κοιλιά) και κάποιων κοντινών μυών με τη συνδρομή ενός νεύρου.
Στις περισσότερες περιπτώσεις ο λόξυγγας είναι φυσιολογικό φαινόμενο.
Έχουν καταγραφεί λόξυγγες με διάρκεια λίγων λεπτών μέχρι ολόκληρα χρόνια.
Η επιστήμη δεν έχει καταλήξει ούτε για τις αιτίες του λόξυγγα ούτε για τον ρόλο που επιτελεί. Μαζί με άλλα φαινόμενα, όπως το χασμουρητό και το φτάρνισμα, ο λόξυγγας δεν έχει προκαλέσει τη συστηματική διερεύνησή του, επειδή σπανιότατα απειλή τη ζωή των ανθρώπων.
Λόξυγγας μπορεί να μας πιάσει λόγω του βιαστικού φαγητού, της κατάχρησης αλκοόλ, του καπνίσματος, της διάτασης του στομαχιού λόγω υπερκατανάλωσης φαγητού ή αεριούχων αναψυκτικών, του έντονου γέλιου, της έλλειψης ύπνου, του υπερβολικού στρες ή άλλης διέγερσης (π.χ. λόγω μιας ξαφνικής αναστάτωσης). Κάποια φάρμακα μπορούν να προκαλέσουν λόξυγγα. Ένας χρόνιος λόξυγγας μπορεί να είναι ένδειξη κάποιας άλλης ασθένειας.
Λόξυγγα έχουν ακόμα και τα μωρά (και τα έμβρυα) και άλλοι ζωντανοί οργανισμοί (όπως πολλά αμφίβια και θηλαστικά).
Έχουν προταθεί διάφοροι τρόποι αντιμετώπισης του λόξυγγα, κάποιοι από τους οποίους μπορούν να αποδειχθούν αποτελεσματικοί κατά περίπτωση (αν και δεν έχουν αποδειχθεί επιστημονικά). Αναφέρουμε μερικούς:
-
το να πιούμε απότομα και χωρίς να πάρουμε ανάσα ένα ποτήρι νερό
-
το να κρατήσουμε την αναπνοή μας όσο το δυνατόν περισσότερο (έτσι διακόπτουμε την παροχή οξυγόνου στον οργανισμό μας και τον αναγκάζουμε να κάνει ένα είδος “επανεκκίνησης”)
-
το να τραβήξουμε δυνατά τη γλώσσα μας
-
το να πούμε σε κάποιον να μας τρομάξει
-
το να καταπιούμε μια κουταλιά κρυσταλλική ζάχαρη
-
το να καταπιούμε ξερό ψωμί
-
το να ερεθίσουμε τη σταφυλή μας (π.χ. με ένα κουτάλι)