Τι είναι άραγε αυτό που το λένε φιλαναγνωσία; Ή αλλιώς: Τι (δεν) είναι φιλαναγνωσία
Κάθε φορά που βλέπω ένα σχολικό βιβλίο υπογραμμισμένο ή με σημειώσεις, θυμάμαι τα δικά μου σχολικά χρόνια. Ήταν αδύνατο να θυμηθώ τα βασικά σημεία μιας ενότητας, αν δεν τα υπογράμμιζα.
Θυμάμαι ακόμα τη μαμά μου να με βλέπει αραχτή σε κάποια πολυθρόνα να διαβάζω Ιστορία ή κάποιο εξωσχολικό βιβλίο και να μου λέει «Τώρα εσύ διαβάζεις ή κοροϊδεύεις; Ο αδερφός σου, όταν διαβάζει κάθεται στο γραφείο του». Κι όμως εγώ διάβαζα…
Θυμάμαι ένα βιβλίο με τα Παραμύθια του Άντερσεν που το διάβαζα κάθε φορά που δεν πήγαινα σχολείο, γιατί ήμουν αρρωστούλα. Ήταν η μόνη περίπτωση που διάβαζα εξωσχολικό βιβλίο… χωρίς τύψεις, γιατί δεν τρώω χρόνο από το διάβασμα για το σχολείο.
Θυμάμαι να πηγαίνουμε Κυριακάτικες εκδρομές με το αυτοκίνητο και οι γονείς μου να μου λένε «Τι το θες το βιβλίο μαζί, αφού θα παίζεις συνέχεια με τα ξαδέρφια σου;». Κι η αλήθεια είναι ότι σχεδόν πάντα απλώς το έκανα βόλτα, αλλά ήθελα να είμαι σίγουρη ότι ΑΝ για λίγο μείνω μόνη, θα έχω τι να κάνω.
Όλα αυτά ήρθαν στο μυαλό μου χθες με τις αφορμές που έδωσε η Μαρέττα Σιδηροπούλου στο βιωματικό εργαστήρι για γονείς και εκπαιδευτικούς που οργάνωσαν οι Εκδόσεις Μεταίχμιο με θέμα Τι (δεν) είναι φιλαναγνωσία.
Αρκεί κάποιος να σκεφτεί πώς του αρέσει να διαβάζει και τι κανόνες ακολουθεί ή δεν ακολουθεί, για να αρχίσει να καταλαβαίνει τι αναγνώστης.
Αρκεί κάποιος να αναλογιστεί τα πρόσωπα ή τα γεγονότα που τον έφεραν κοντά στο βιβλίο ή τον έκαναν να «κρατήσει αποστάσεις», για να καταλάβει πώς ή χάρη σε ποιον διαμορφώθηκαν οι αναγνωστικές του συνήθειες.
Αρκεί κάποιος να αναλογιστεί τα βιβλία που διάβασε πάνω από 2 φορές, τα βιβλία που άφησε στη μέση ή τα βιβλία που ποτέ δεν θέλησε να αρχίσει, για να καταλάβει ότι τα αναγνωστικά κριτήρια αλλάζουν, εξελίσσονται… «μεγαλώνουν» μαζί με μας.
Και τότε… μοιραία …(τώρα αρχίζουν τα δύσκολα) θα αναλογιστείτε όλες τις φορές:
- που αγοράσατε στο παιδί σας το βιβλίο του αγαπημένου συγγραφέα των παιδικών σας χρόνων
- που είπατε στο παιδί σας «Μην ξαναδώ τα βιβλία στο πάτωμα ανάμεσα στα παιχνίδια σου»
- που ρωτήσατε το παιδί σας «Πόσα βιβλία θα προλάβεις να διαβάσεις μέσα στις διακοπές των Χριστουγέννων/του Πάσχα;»
Όλοι όσοι συμμετείχαμε στο εργαστήριο είχαμε να πούμε διαφορετικές ιστορίες, να μοιραστούμε παιδικές αναμνήσεις και βιώματα.
Και μέσα από τη συζήτηση η Μαρέττα μάς βοήθησε να δούμε καθαρά ότι αγάπη για τα βιβλία χωρίς ελευθερία επιλογής, ρυθμού και έκφρασης δεν μπορεί να υπάρχει.
Εύη Τρούκη - parentbook.gr
