Σήμερα έχουμε ίωση. Το παιδί δεν πάει στο σχολείο. Και τι νομίζετε ότι κάνει το σχολείο γι' αυτό; Τίποτα απολύτως. Δεν ξέρω καν αν έγινε αντιληπτή η απουσία του.
Ο δάσκαλος ξέρει το παιδί από πρωτάκι. Είναι μαζί του πέντε ώρες κάθε μέρα. Του έχω εμπιστευτεί το θησαυρό μου αλλά δε θέλει ελέγχους ούτε ν’ ανακατεύομαι στη δουλειά του. Θέλει να φύγω ήσυχη ότι το παιδί είναι σε καλά χέρια. Είναι όμως;
Όταν λείπουμε απ’ την παιδική χαρά, με ρωτούν οι γειτόνισσες στο σούπερ μάρκετ και στο φούρνο: «Γειά σας, έχουμε να δούμε το Γιαννάκη πολύ καιρό, είστε καλά;» Οι γειτόνισσες δεν ζουν με το παιδί μου κάθε μέρα. Δεν τους το έχω εμπιστευτεί να το προσέχουν κάθε πρωί. Ούτε τηλέφωνα δεν έχουμε ανταλλάξει. Κι όμως, δείχνουν ενδιαφέρον.
Διαβάστε τη συνέχεια: Κανένα ενδιαφέρον από το σχολείο για το άρρωστο παιδί μου - Γιατί;
