Με πρόσφατη διαταγή του το Υπουργείο Παιδείας θύμισε σε μαθητές και εκπαιδευτικούς ότι απαγορεύεται η χρήση κινητών στο σχολείο. (δείτε το σχετικό έγγραφο στο συνημμένο αρχείο)
Πέρα από αυτό το έγγραφο όμως, αξίζει να δούμε μερικά πράγματα που έχουν σχέση με τη χρήση των κινητών συσκευών στο χώρο του Ελληνικού Σχολείου.
Κατ’ αρχήν η χρήση ενός κινητού στην αίθουσα διδασκαλίας δεν μπορεί να επιτρέπεται, αφού αποσπά τους μαθητές από το μάθημα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κατανόηση της ύλης και την επίδοσή τους.
Ωστόσο, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι το κινητό χρειάζεται ιδίως στους μεγαλύτερους μαθητές για την επικοινωνία με τους γονείς (π.χ. για συνεννόηση για την ώρα που τελειώνουν το μάθημά τους, την ώρα συνάντησης με τους γονείς, τη διευθέτηση επειγόντων θεμάτων κλπ). Αυτές όμως οι περιπτώσεις δεν δικαιολογούν με τίποτα τη χρήση του κινητού κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Αν χρειάζεται ένας μαθητής να τηλεφωνήσει στο σπίτι του, μπορεί (ή, μάλλον, επιβάλλεται) να χρησιμοποιήσει το τηλέφωνο του σχολείου. Αν συμβεί κάτι επείγον και κάποιος οικείος χρειαστεί τον μαθητή, το καλύτερο και αποτελεσματικότερο είναι να τηλεφωνήσει στο σχολείο και όχι στο τηλέφωνο του μαθητή, το οποίο, αν υπάρχει, θα βρίσκεται στην τσάντα και θα είναι ή απενεργοποιημένο ή στο αθόρυβο. Το να υποθέσουμε ότι οι μαθητές έχουν ενδιαφέροντα σχετικά με τις τρέχουσες εξελίξεις π.χ. στο χρηματιστήριο και χρειάζονται άμεση ενημέρωση, είναι μάλλον αστείο για τις περισσότερες περιπτώσεις.
Με βάση τα παραπάνω καταλήγουμε ότι οι πραγματικοί λόγοι, για τους οποίους οι μαθητές έχουν μαζί τους κινητά, είναι άλλοι. Ένας κύριος και πραγματικός λόγος είναι ότι τα κινητά είναι μόδα και γι’ αυτό, μια και έχουν οι φίλοι τους, πρέπει να έχουν κι αυτοί. Σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει να αναλογιστούμε τις δικές μας ευθύνες, τις υποχωρήσεις που κάνουμε στο συγκεκριμένο θέμα και τις αρνητικές συνέπειες που έχουν αυτές οι υποχωρήσεις.
Θα πρέπει να μάθουμε το παιδί ότι δεν πρέπει να κάνει κάτι επειδή το κάνουν άλλοι. Με την ίδια λογική θα πρέπει να απορρίψουμε το να βρίζει ή να χτυπά, επειδή είναι «της μόδας» και το κάνουν κι άλλοι. Αν ενισχύσουμε την τάση του παιδιού να έχει ό,τι έχουν οι άλλοι, γρήγορα θα το εισαγάγουμε σε έναν ατέρμονο αγώνα να αποκτήσει ό,τι και οι άλλοι. Η σημασία θα έπρεπε να είναι στο «τι είμαστε» και όχι στο «τι έχουμε». Επιπλέον η κατοχή ενός ακριβού ή «μοδάτου» κινητού προκαλεί την επιθυμία άλλων παιδιών για να το αποκτήσουν κι έτσι εμφανίζονται φαινόμενα κλοπής μεταξύ μαθητών (ακόμα και μικρών τάξεων), κάτι που δε συνάδει με τις αρχές και τα πρότυπα που προσπαθεί να μεταδώσει το σχολείο.
Παράλληλα η χρήση κινητού μπορεί να επιβαρύνει την υγεία των μαθητών. Ο κίνδυνος, σύμφωνα με τους επιστήμονες, μπορεί να είναι πιο μεγάλος στις μικρότερες ηλικίες, αλλά και οι μεγαλύτεροι μαθητές μπορούν να κινδυνεύουν, αν σκεφτούμε ότι βάζουν τα κινητά στις τσέπες του παντελονιού για πολλές ώρες, δηλαδή κοντά στα γεννητικά ή σε άλλα ζωτικά όργανα, όπως είναι η καρδιά. Μπορείτε να δείτε εδώ και εδώ ενδεικτικά για μερικές τέτοιες επισημάνσεις.
Σε ένα άλλο επίπεδο η χρήση κινητών μπορεί να επηρεάζει άμεσα τη συμπεριφορά των μαθητών. Η αποστολή και λήψη μηνυμάτων από συμμαθητές ακόμα και κατά την ώρα του μαθήματος αποσπά την προσοχή τους και τους στερεί βασικές γνώσεις και δεξιότητες που θα μπορούσαν να αποκτήσουν στο σχολείο. Είναι γεγονός ότι στις μέρες μας μεγάλο μέρος της κατανόησης του μαθήματος θα μπορούσε να γίνεται στο σχολείο… αν οι μαθητές ήταν συγκεντρωμένοι στο μάθημα.
Μια άλλη διάσταση αφορά στη τάση των μαθητών να χρησιμοποιούν τα κινητά ως συσκευές για ηχογράφηση ή βιντεοσκόπηση. Αυτό μερικές φορές μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εκδίκηση προς έναν αυστηρό ή ιδιόρρυθμο δάσκαλο/καθηγητή ή προς έναν συμμαθητή. Άλλες φορές μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να «αποτυπώσει» την χαοτική κατάσταση που κατά τη γνώμη των μαθητών επικρατεί σε μια τάξη ή άλλα αστεία συμβάντα. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως η καταγραφή αυτών των πληροφοριών δεν βελτιώνει τις συνθήκες διδασκαλίας. Επιπλέον μπορεί να πλήττει σοβαρά την προσωπικότητα και την ιδιωτικότητα των άλλων. Πόσο μάλλον όταν στραφεί εναντίον του ιδίου ατόμου που ξεκίνησε αυτή την πρωτοβουλία. Σε κάποιες περιπτώσεις παρόμοιες συμπεριφορές μπορούν να παίρνουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις και να επισύρουν ποινές δημιουργώντας μια πολύ άσχημη κατάσταση στα σχολεία.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, ως γονείς θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στη χρήση των κινητών από τα παιδιά μας. Αν υπάρχουν προβλήματα με ορισμένους διδάσκοντες στο σχολείο, θα πρέπει να ενισχύουμε τα παιδιά μας να διεκδικούν την επίλυσή τους με άλλους τρόπους και όχι με βιντεάκια που θα ανεβάζουν στο youtube. Όπως αναφέρεται και αλλού στο parentbook.gr, τα θέματα της σχολικής ζωής που απασχολούν εμάς και τα παιδιά μας πρέπει να γίνονται αντικείμενο κουβέντας και διαπραγμάτευσης με το σχολείο μέσω του Συλλόγου Γονέων του σχολείου, στον οποίο πρέπει να μετέχουν ΟΛΟΙ οι γονείς.
Δικαιολογία για τη χρήση των κινητών από τα παιδιά δεν μπορεί να είναι η χρήση τους από τους διδάσκοντες. Φυσικά όλοι θα καταδικάσουμε οποιονδήποτε διδάσκοντα δοκιμάσει να χρησιμοποιήσει το κινητό του μέσα στην τάξη. Ωστόσο θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι το κινητό σε έναν ενήλικο έχει διαφορετική χρήση και χρησιμότητα από ό,τι σε έναν ανήλικο. Για να μη μιλήσουμε για εκπαιδευτικές εφαρμογές που έχουν αναπτυχθεί για κινητές συσκευές και έχουν σκοπό να διευκολύνουν ή να εμπλουτίσουν τη μάθηση (για ένα ελληνικό παράδειγμα δείτε εδώ). Στο εξωτερικό τέτοια παραδείγματα είναι περισσότερα.
Φυσικά δεν μπορούμε να καταδικάσουμε συλλήβδην τα κινητά τηλέφωνα και τις «έξυπνες» κινητές συσκευές (smartphones), αλλά συγκεκριμένες χρήσεις τους που δε συνάδουν με το πνεύμα του σχολείου και της σχολικής τάξης. Να θυμόμαστε ότι ένα κινητό στα χέρια των παιδιών μπορεί μεν να είναι ένα ισχυρό εργαλείο, αλλά την ίδια στιγμή μπορεί να αποδειχθεί μπούμερανγκ και να στραφεί τελικά εις βάρος τους. Ένα ισχυρό παράδειγμα είναι τα κοινωνικά δίκτυα. Οι δυνατότητες των σύγχρονων κινητών τηλεφώνων για άμεση διασύνδεση στα κοινωνικά δίκτυα μπορούν να αποβούν εις βάρος της συγκέντρωσης των μαθητών, να απορροφούν τον χρόνο τους και να τους στερούν από άλλες δραστηριότητες ή από τη μελέτη τους.
Οπότε καταλήγουμε στο ότι εμείς οι γονείς έχουμε μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το είδος και την έκταση χρήσης των κινητών συσκευών από τα παιδιά. Πέραν των άλλων εμείς λειτουργούμε ως παραδείγματα και θέτουμε το πλαίσιο χρήσης. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που είπε μια μαθήτρια πρόσφατα στον εκπαιδευτικό ενός Γυμνασίου, όταν αυτός αποπειράθηκε, με αφορμή το παραπάνω έγγραφο του Υπουργείου, να κάνει μια σχετική συζήτηση για τη χρήση των κινητών τηλεφώνων. Η μαθήτρια διέκοψε τη συζήτηση και είπε: «Ο μπαμπάς μου μού είπε ‘Άσε τους καθηγητές σου να λένε ό,τι θέλουν. Εσύ θα έχεις κινητό στο σχολείο!’». Είναι κοινός τόπος ότι αρκετές φορές εμείς οι γονείς στο σπίτι «γκρεμίζουμε» ό,τι οι διδάσκοντες προσπαθούν με κόπο να «οικοδομήσουν» στο σχολείο!
Εγγραφείτε ή κάντε είσοδο, για να μπορέσετε να σχολιάσετε.