-"Έλα Νικόλα μου να πλύνουμε δοντάκια"
-"Όχιιιιιιιιιιιι"
Αυτή ήταν η καθημερινή στιχομυθία μας πρωί, μεσημέρι και βράδυ. Ειλικρινά είχα απηυδήσει! Το πόσες φορές του εξήγησα τις επιπτώσεις, δεν λέγεται. Ο Νικόλας μου απλώς γκρίνιαζε και έκλαιγε και καταλήγαμε να εκνευριζόμαστε και οι δυό εξίσου.
Τώρα, αν σας πω πως μετά από το γεγονός που θα σας περιγράψω και το οποίο συνέβει φέτος το καλοκαίρι, με φωνάζει να πλύνουμε δόντια πρωί, μεσημέρι και βράδυ, θα με πιστέψετε;
Λοιπόν, φέτος το καλοκαίρι κάναμε τις διακοπές μας στο χωριό του άντρα μου στην Κρήτη. Ο πεθερός μου έχει αρνιά και όπως φαντάζεστε έτυχε να έχει στο χωριό ένα κρανίο αρνιού.
