Γράφει η Ράνια Φιλίνδρα, Ψυχολόγος-Oικογενειακή θεραπεύτρια
Ο αθλητισμός δίνει χαρά και ικανοποίηση όμως ταυτόχρονα μπορεί να αποτελέσει πηγή άγχους για τα παιδιά ειδικά όταν προετοιμάζονται για έναν αγώνα. Κάτι τέτοιο βέβαια εως ένα βαθμό είναι απολύτως φυσιολογικό. Άλλωστε το λεγόμενο δημιουργικό άγχος είναι αναγκαίο, όταν θέλουμε να πετύχουμε ένα στόχο.
Να λοιπόν μια καλή αρχή:
- Εξηγούμε στο παιδί ότι το άγχος είναι κάτι φυσιολογικό και όλοι οι άνθρωποι το βιώνουν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό.
Οι φράσεις που έχουμε συνηθίσει να ακούμε ή να λέμε όπως «έλα τώρα, μην αγχώνεσαι» δεν είναι ιδιαίτερα βοηθητικές, καθώς ο αποδέκτης πιθανά αισθάνεται ότι κανείς δεν τον καταλαβαίνει ή παίρνει το μήνυμα ότι κακώς αισθάνεται ό,τι αισθάνεται.
- Μια συζήτηση για το τι ακριβώς το αγχώνει μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά.
Τις περισσότερες φορές κάτω από το άγχος υπάρχει φόβος. Υπάρχει κάτι που ανησυχεί το παιδί; Φοβάται ίσως ότι δεν θα τα καταφέρει; Τι είναι αυτό που μπορεί να πάει στραβά κατά τη διάρκεια του αγώνα; Ποιο είναι το χειρότερο σενάριο που μπορεί να σκεφτεί; Ας συζητήσουμε μαζί για τους φόβους του και πόσο ρεαλιστικοί είναι π.χ. αν χάσει μια ευκαιρία την ώρα του αγώνα δε σημαίνει ότι ο ίδιος δεν προσπάθησε…οι αθλητές δεν έχουν πάντα καλές στιγμές ούτε υπάρχει ο τέλειος αθλητής…πάνω απ’όλα μετράει η προσπάθεια …μαθαίνουμε από τα λάθη μας και έτσι αποκτούμε εμπειρία και γινόμαστε καλύτεροι.
- Ενδυναμώνουμε το παιδί «φωτίζοντας» τις δυνατότητές του.
Ας του δώσουμε την ευκαιρία να μας μιλήσει για τα δυνατά του σημεία. Τι έχει καταφέρει εως τώρα; Σε ποιές δεξιότητες είναι καλός; Μπορούμε να του θυμίσουμε στιγμές που τα κατάφερε σε κάποιο αγώνα, στην προπόνηση, στη συνεργασία του με άλλους αθλητές. Ετσι δίνουμε το μήνυμα ότι είμαστε δίπλα του, πιστεύουμε σε αυτό και το στηρίζουμε.
- Δημιουργούμε ένα περιβάλλον ηρεμίας στο σπίτι.
Καλό είναι το παιδί την προηγούμενη μέρα να ξεκουραστεί ή να ασχοληθεί με κάτι που το ηρεμεί και το χαλαρώνει Άλλωστε το να φροντίζουμε τον εαυτό μας και να χαλαρώνουμε είναι μία δεξιότητα την οποία μπορούμε να διδάξουμε στα παιδιά. Τι τα ηρεμεί και τα ξεκουράζει; Το ελεύθερο παιχνίδι; Μια ταινία, η παρέα με φίλους, μια βόλτα, η επαφή με τη μουσική; Το να μην κάνουν απολύτως τίποτα; Ας επιστρατεύσουμε οτιδήποτε τα ευχαριστεί και τους δίνει απόλαυση.
- Το διάστημα πριν τον αγώνα είμαστε ελαστικοί ως προς τις υπόλοιπες υποχρεώσεις του.
Το παιδί, ειδικά αν έχει βεβαρυμένα πρόγραμμα με πολλές δραστηριότητες, μπορεί να αισθάνεται φορτωμένο και να αγχώνεται πιστεύοντας ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε όλες του τις υποχρεώσεις. Να μια καλή ευκαιρία να μάθει τι σημαίνει «βάζω προτεραιότητες». Πριν από ένα σημαντικό αγώνα μπορούμε να του εξηγήσουμε ότι θα είμαστε πιο ελαστικοί σε σχέση με το διάβασμα και το πρόγραμμά του καθώς η προετοιμασία για τον αγώνα προέχει . Έτσι συμβαίνει και στη ζωή: όταν θέλουμε να πετύχουμε ένα στόχο πρέπει να βάζουμε προτεραιότητες.
- Καλό είναι να θυμόμαστε ότι το δικό μας άγχος μπορεί να λειτουργήσει ανασταλτικά στην επίδοση του παιδιού.
Αν το παιδί αισθάνεται ότι πρέπει να μας αποδείξει πόσο καλό είναι κάθε φορά που αγωνίζεται, εκτός από το δικό του άγχος θα κουβαλά και το δικό μας. Ας καθησυχάσουμε το παιδί εξηγώντας του με απλά λόγια ότι εμείς το αγαπάμε και το αποδεχόμαστε ανεξαρτήτως της επίδοσής του.
-------------------------
Ράνια Φιλίνδρα
Ψυχολόγος-οικογενειακή θεραπεύτρια
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
