Με αφορμή το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς, η ΜΕΓΑ Α.Ε και τα Babylino Sensitive, υποστήριξαν για ακόμα μια φορά τις πολύτεκνες οικογένειες της Ένωσης Πολυτέκνων Αθηνών.
Συγκεκριμένα, η εταιρία προσέφερε στην 27η ετήσια γιορτή της Ένωσης Πολυτέκνων Αθηνών, στα 400 «πρωτάκια», τις σχολικές τους τσάντες, τις κασετίνες και τα απαραίτητα σχολικά είδη, υποστηρίζοντας τις οικογένειες που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Divani Caravel, μέσα σε ένα κλίμα γιορτής, χαράς και αισιοδοξίας, τα παιδιά διασκέδασαν με ψυχαγωγικό πρόγραμμα, το οποίο παράλληλα περνούσε μηνύματα για τις αξίες της οικογένειας, την πρόοδο και τη γνώση.

Η πρωτοβουλία αυτή, αποτελεί συνέχεια των συστηματικών πολλαπλών δράσεων του Babylino Sensitive προς την πολυτεκνική κοινότητα και την ουσιαστική στήριξη της οικογένειας.

Η ενέργεια εντάσσεται στο συνολικό πρόγραμμα Εταιρικής Υπευθυνότητας της ΜΕΓΑ, με τίτλο “Πράξεις Φροντίδας” για την Κοινωνία.

Τα παιδιά κουράζονται και βαριούνται πολύ εύκολα, ειδικά όταν η διαδρομή είναι μεγάλη για να φτάσετε στον καλοκαιρινό προορισμό σας.

Γι’ αυτό θα πρέπει να έχετε προγραμματίσει πολύ καλά τις διακοπές σας, ώστε να κυλήσουν όλα ομαλά.
Το σημαντικό με ένα καλοκαιρινό πρόγραμμα είναι ότι αν είναι λειτουργικό εξασφαλίζει σε όλα τα μέλη της οικογένειας αυτό που θέλουν από τις διακοπές τους. Δηλαδή παιχνίδι στα παιδιά και ηρεμία στους γονείς.

Αρχικά λοιπόν θα πρέπει να συγκρίνετε τις τιμές και τη διάρκεια της διαδρομή των μεταφορικών μέσων, με τα οποία μπορείτε να φτάσετε στον προορισμό σας.

Αν έχετε τη δυνατότητα καλό θα είναι να επιλέξετε το αεροπλάνο σαν μεταφορικό μέσο, διότι είναι πιο γρήγορο και εκτός του ότι δεν θα κουράσει, θα εντυπωσιάσει τα παιδιά. Καλό θα είναι να ρωτήσετε κάποιο ταξιδιωτικό γραφείο για να πάρετε πληροφορίες και για ξενοδοχεία, αλλά και για τα εισιτήρια.
Αν διαλέξετε το αεροπλάνο για τη μεταφορά σας ζητήστε να είστε σε παράθυρο και σχετικά κοντά στην τουαλέτα. Επίσης σιγουρευτείτε για το πώς θα πάτε στο αεροδρόμιο και όταν προσγειωθείτε στο μέρος των διακοπών σας πως θα φτάσετε στο ξενοδοχείο. Καλό θα είναι ακόμα να επιλέξετε μια πτήση που να μην αναστατώσει το πρόγραμμα ύπνου των παιδιών σας. Είτε ταξιδέψετε με πλοίο είτε με αεροπλάνο είναι προτιμότερο να φτιάξετε σπιτικά σάντουιτς για τα παιδιά σας και να μην αγοράσετε από την καντίνα.

Σε χώρους με πολύ κόσμο όπως ένα αεροδρόμιο ή ένα λιμάνι θα πρέπει να είστε εξαιρετικά προσεκτικοί. Καλό θα είναι τα παιδιά σας να φοράνε ρούχα σε έντονα χρώματα, ώστε να ξεχωρίσουν και να τα κρατάτε συνέχεια από το χέρι.
Στις μεγάλες διαδρομές με το αυτοκίνητο μπορείτε να παίξετε με τα παιδιά σας διάφορα παιχνίδια, να μιλήσετε για τις περιοχές από τις οποίες περνάτε, να τραγουδήσετε ή να παίξετε επιτραπέζια που είναι ειδικά φτιαγμένα για ταξίδια, ώστε να μην βαρεθούν. Επίσης φροντίστε να έχετε μαζί σας νερό, φαγητό και μια μικρή σοκολάτα.

Θα πρέπει να έχετε πάντα μαζί σας στις διακοπές ένα μικρό ‘’φαρμακείο’’. Αυτό θα εμπεριέχει τα απαραίτητα φάρμακα για κάποια έκτακτη ανάγκη και θα πρέπει να βρίσκεται στην τσάντα σας και όχι στη βαλίτσα. Επίσης αν μπορείτε να παίρνετε και μια αλλαξιά ρούχων για τα παιδιά μαζί σας.

Για να μην ξεχάσετε να πάρετε κάτι σημαντικό στις διακοπές σας καλό θα είναι να έχετε προετοιμάσει δυο μέρες πριν τις βαλίτσες σας. Επίσης τα παιδιά θα είναι ωραίο να συμμετέχουν στην ετοιμασία της βαλίτσας τους, ώστε να σας που τι χρειάζονται. Για να πάρετε ότι χρειάζεστε λοιπόν θα πρέπει αρχικά να φτιάξετε μια λίστα. Τα παιχνίδια που θα πάρετε μαζί καλό θα είναι να μην είναι αιχμηρά, ώστε να μην έχετε συνεχώς άγχος στις διακοπές σας.

Όταν θα διαλέγετε το που θα πάτε διακοπές θα πρέπει να επιλέξετε ένα μέρος που να συνδυάζει και την ηρεμία και την ξεκούραση για εσάς, αλλά και δραστηριότητες για τα παιδιά. Για παράδειγμα μπορείτε να επιλέξετε έναν προορισμό που να έχει νεροτσουλήθρες, μουσεία με εντυπωσιακά ζώα και άλλα πράγματα που θα μπορούσαν να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον των παιδιών σας. Αν έχετε την οικονομική δυνατότητα επιλέξτε ένα ξενοδοχείο με πισίνα, αλλιώς πηγαίνετε σε οργανωμένες παραλίες.

Συμπερασματικά σημασία στις διακοπές με τα παιδιά έχει το να περάσετε καλά, να επικοινωνήσετε, να διασκεδάσετε και να αποβάλλετε το στρες της καθημερινότητας. Αυτό που θα πρέπει να κάνετε είναι να προγραμματίσετε καλά ορισμένα πρακτικά θέματα για να μην έχετε απρόοπτα και να είστε πάντα ασφαλείς και εσείς, αλλά πολύ περισσότερο τα παιδιά σας. Τέλος καλό θα είναι να προγραμματίσετε τις διακοπές σας με βάση τις ανάγκες και τα θέλω των παιδιών σας, διότι όσο πιο ευχαριστημένα είναι τόσο περισσότερο θα ξεκουραστείτε και εσείς.

Αντιμετωπίζοντας τις κρίσεις θυμού των παιδιών βασιζόμενοι στις έρευνες για τον εγκέφαλο.

Το άρθρο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από το βιβλίο The Science of Parenting: How today’s brain research can help you raise happy, emotionally balanced children της Margot Sunderland.

Τα συστήματα που σχετίζονται με το θυμό, το φόβο και τον αποχωρισμό είναι ήδη αναπτυγμένα όταν γεννιέται ένα βρέφος προκειμένου να υποστηρίξουν τη δυνατότητα επιβίωσής του. Είναι έτσι σχεδιασμένα ώστε να προφυλάσσουν τα παιδιά από τους «εχθρούς» και να τα κρατούν κοντά στη μητέρα τους. Οι πιθανοί κίνδυνοι στη σύγχρονη εποχή είναι τελείως διαφορετικοί, κι όμως, καθημερινά ένα ή περισσότερα γεγονότα μπορούν να κινητοποιήσουν ένα ή περισσότερα από αυτά τα συστήματα στον βρεφικό εγκέφαλο.

Για παράδειγμα, το σύστημα του φόβου μπορεί να κινητοποιηθεί όταν χτυπάει απότομα μια πόρτα ή το σύστημα που σχετίζεται με τον θυμό μπορεί να κινητοποιηθεί όταν προσπαθείτε να ντύσετε το παιδί ή το σύστημα του αποχωρισμού όταν βγαίνετε από το δωμάτιο. Τα βρέφη αναστατώνονται από όλα αυτά γιατί υπάρχει ελάχιστη ανώτερη εγκεφαλική λειτουργία  ώστε να μπορέσουν να σκεφτούν, να βρουν τη λογική εξήγηση και να ηρεμήσουν.

Έχει μεγάλη σημασία να κατανοήσετε αυτές τις λειτουργίες του βρεφικού εγκεφάλου προκειμένου να αντιμετωπίσετε ένα μωρό ή ένα παιδί που βρίσκεται σε υπερένταση. Σας έχει ανάγκη για να ηρεμήσει. Με τη δική σας σταθερή ανταπόκριση και παρουσία οι μετωπιαίοι λοβοί του παιδιού σας θα αρχίσουν να δημιουργούν τις απαραίτητες εγκεφαλικές συνδέσεις που με την πάροδο του χρόνου θα το βοηθήσουν να ελέγχει αυτά τα σημάδια κινδύνου που του στέλνει το πιο πρωτόγονο μέρος του εγκεφάλου του, το εγκεφαλικό στέλεχος.

Μια κρίση θυμού σημαίνει ότι ένα ή περισσότερα από τα συστήματα που προαναφέρθηκαν (θυμού, φόβου, αποχωρισμού) στο εγκεφαλικό στέλεχος του παιδιού σας δραστηριοποιήθηκαν πολύ έντονα. Ως αποτέλεσμα, το παιδί θα παρουσιάζει πολύ υψηλά επίπεδα στρεσογόνων χημικών στο σώμα και στον εγκέφαλό του.

Οι κρίσεις θυμού συμβαίνουν επειδή οι απαραίτητες συνδέσεις μεταξύ του εγκεφαλικού στελέχους και των ανώτερων τμημάτων του εγκεφάλου δεν έχουν ακόμα δημιουργηθεί. Αυτές οι συνδέσεις είναι απαραίτητες προκειμένου το παιδί να μπορεί να διαχειρίζεται τα πολύ έντονα συναισθήματά του. Ο ρόλος σας ως γονέα είναι να χαλαρώνετε και να παρηγορείτε το παιδί σας καθώς βιώνει αυτές τις τεράστιες ορμονικές «καταιγίδες» στο μυαλό και στο σώμα του. Αν θυμώσετε με ένα παιδί που βιώνει μια κρίση θυμού μπορεί να σταματήσει να κλαίει, αλλά αυτό μπορεί ταυτοχρόνως να σημαίνει ότι στον εγκέφαλό του ενεργοποιήθηκε το σύστημα του φόβου, παρακάμπτοντας το σύστημα του αποχωρισμού. Ή ότι απλώς κλαίει σιωπηλά οπότε η κορτιζόλη θα έχει φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα. Όπως έχει αποδείξει το σύνολο της έρευνας για τον εγκέφαλο, η δυσφορία και η στενοχώρια που δεν αντιμετωπίζονται αφήνουν το παιδί με τοξικά επίπεδα στρεσογόνων ορμονών να διαπερνούν τον εγκέφαλό του.

Τα παιδιά δεν μπορούν να μιλήσουν ή να ακούσουν καλά όταν βιώνουν μια κρίση

Οι δραματικές αλλαγές σε εγκέφαλο και σώμα που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια μιας κρίσης υπονομεύουν τις νοητικές λειτουργίες της σκέψης και τα λεκτικά κέντρα του εγκεφάλου που ελέγχουν την αντίληψη και την έκφραση του λόγου του παιδιού σας. Αυτό είναι εξαιρετικά κρίσιμο να το κατανοήσετε γιατί το να προσπαθήσετε να μιλήσετε στο παιδί σας κατά τη διάρκεια μιας κρίσης ή να περιμένετε αυτό να μιλήσει είναι σπατάλη χρόνου. Το μόνο που μπορεί εκείνη την ώρα να κάνει είναι να εκτονώνει τα συναισθήματά του.

Μια κρίση θυμού απαιτεί ήρεμο χειρισμό

Είναι σημαντικό να λάβετε σοβαρά υπόψη σας την κρίση θυμού του παιδιού σας και να αντιμετωπίσετε τον πόνο, την αίσθηση απώλειας, την τεράστια απογοήτευσή του με κατανόηση και ενσυναίσθηση. Αν το κάνετε, τότε θα βοηθήσετε το παιδί σας να αναπτύξει τα ζωτικά συστήματα ελέγχου του στρες στον κυρίως εγκέφαλό του. Το να θυμώνετε συστηματικά όταν το παιδί σας βιώνει μια κρίση μπορεί να οδηγήσει το παιδί να μην αναπτύξει ποτέ αποτελεσματικούς ανασταλτικούς μηχανισμούς στον κυρίως εγκέφαλο. Φανταστείτε έναν άντρα που χάνει συχνά την ψυχραιμία του σε ένα εστιατόριο, ή κλωτσάει ένα μηχάνημα που δε λειτουργεί – στην παιδική του ηλικία μπορεί να μην έλαβε βοήθεια και κατανόηση από τους γονείς του κατά τη διάρκεια των εκάστοτε κρίσεών του [1,2,3]

Η ρύθμιση της δυσφορίας είναι το πιο σημαντικό που πρέπει να γνωρίζουν και να κάνουν όλοι οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και οι όσοι/ες  φροντίζουν το παιδί

Αν δεν ανταποκρινόμαστε στις αυθεντικές κρίσεις θυμού των παιδιών και αντ’αυτού  υιοθετούμε μια σταθερή στάση απέναντι σε όλες τις κρίσεις χάνουμε μια ευκαιρία ζωτικής σημασίας  να βοηθήσουμε το παιδί μας να διαμορφώσει τον εγκέφαλό του υγιώς. Είναι πολύ καθησυχαστικό για ένα παιδί να ξέρει ότι ένας ενήλικας μπορεί να κατανοήσει και να ηρεμήσει τα εξαιρετικά έντονα και δυσάρεστα συναισθήματά που καταλαμβάνουν το μυαλό και το σώμα του. Είναι πάρα πολύ απογοητευτικό για ένα παιδί όταν νιώθει τρομερό συναισθηματικό πόνο  να βλέπει ότι οι γονείς του θυμώνουν ή το αφήνουν μόνο του.

Πώς να χειριστείτε τις κρίσεις θυμού

Ο ρόλος σας είναι να παρέχετε στο παιδί σας μια αίσθηση σιγουριάς, παρηγοριάς, επιβεβαίωσης όταν βιώνει μια κρίση. Οι τεχνικές που ακολουθούν μπορούν να σας βοηθήσουν να ηρεμήσετε το παιδί σας.

1. Να έχετε απλή και ήρεμη συμπεριφορά ή να παρέχετε μια απλή επιλογή.

Για παράδειγμα αν το παιδί σας αναστατώνεται όταν είναι να ντυθεί, ρωτήστε το αν προτιμάει να φορέσει το μπλε ή το καφέ παντελόνι του.

2. Η απόσπαση προσοχής είναι μια καλή τεχνική (για τις πολύ μικρές ηλικίες).

Κινητοποιεί το σύστημα «αναζήτησης» στο εγκεφαλικό στέλεχος και κάνει το παιδί να ενδιαφέρεται για κάτι. Μπορεί να υπερνικήσει με φυσικό τρόπο τα συστήματα θυμού ή δυσφορίας. Προκαλεί, επίσης, την αύξηση των επιπέδων της ντοπαμίνης κι έτσι μειώνεται το άγχος και προκαλείται ενδιαφέρον και κινητοποίηση[4].

3. Να κρατάτε το παιδί σας τρυφερά.

Κάποιες φορές βοηθάει πραγματικά να κρατάτε αγκαλιά ένα παιδί που βρίσκεται σε κρίση, αλλά, πρέπει να νιώθετε ηρεμία και να βρίσκεστε υπό έλεγχο κι εσείς. Η προσέγγιση στο δικό σας ήρεμο σώμα κάνει το αναστατωμένο σώμα του παιδιού σας να επανέρχεται σε ισορροπία και οδηγεί στην έκκριση οκυτοκίνης και οπιοειδών,τα οποία αποτελούν φυσικά ηρεμιστικά. Να λέτε απλές φράσεις όπως: «Ξέρω, ξέρω» ή «καταλαβαίνω» (οι λέξεις από μόνες τους δεν έχουν την επίδραση της σωματικής προσέγγισης πάντως). Αν έχουν κινητοποιηθεί τα συστήματα και του θυμού και της δυσφορίας και πετάει πράγματα τριγύρω στο δωμάτιο ή χτυπάει ή δαγκώνει θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε κάποια τεχνική κρατήματος.

4. Μερικές φορές τα παιδιά αισθάνονται ασφάλεια και ηρεμία αν απλά κάθεστε κάτω δίπλα τους και τους μιλάτε γλυκά και ήπια.

Μερικά παιδιά το προτιμούν από το κράτημα γιατί αισθάνονται ότι είναι ελεύθερα να κινηθούν.

5. Μην χρησιμοποιείτε το time-out κατά τη διάρκεια μιας κρίσης.

Δε θα εγκαταλείπατε τον καλύτερο σας φίλο και δε θα τον στέλνατε σε ένα δωμάτιο για time-out ενώ εκείνος θα έκλαιγε πεσμένος στο πάτωμα, άρα σίγουρα αυτή η τεχνική είναι τελείως ακατάλληλη για τα παιδιά τα οποία έχουν λιγότερες συναισθηματικές διεξόδους από τους ενήλικες. Το να χρησιμοποιεί κανείς το time-out σε ένα παιδί που έχει μια κρίση θυμού σημαίνει ότι το αφήνει να χάσει τη ζωτική ευκαιρία να ρυθμίσει τη δυσφορία και την οργή του και να  δημιουργήσει αποτελεσματικά συστήματα ελέγχου του στρες στον εγκέφαλό του.

6. Μην αφήνετε το παιδί μόνο του σε ένα δωμάτιο κατά τη διάρκεια μιας κρίσης θυμού.

Παρά το ότι το παιδί μπορεί να σταματήσει να κλαίει φωναχτά, μπορεί να συνεχίσει το κλάμα εσωτερικά – κάτι το οποίο, σύμφωνα με τα ευρήματα ερευνών είναι πιο ανησυχητικό [5,6]. Ενώ το κανονικό κλάμα που εξωτερικεύεται είναι ένα κάλεσμα για βοήθεια, το σιωπηλό, εσωτερικό κλάμα είναι ένδειξη ότι το παιδί έχει χάσει την πίστη  ότι θα έρθει βοήθεια. Σε κάποιους ανθρώπους, αυτή η τραγική απώλεια πίστης μπορεί να παραμείνει για όλη τους τη ζωή.

7. Να υπενθυμίζετε στον εαυτό σας ότι οι κρίσεις είναι αυθεντικές.

Ένα δίχρονο που στριγγλίζει επειδή το αδερφάκι του του άρπαξε το αυτοκινητάκι του δεν κάνει απλά φασαρία. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι η αίσθηση απώλειας δραστηριοποιεί τα κέντρα πόνου στον εγκέφαλο προκαλώντας μια πτώση των οπιοειδών η οποία οδηγεί σε αγωνία [7]. Καθώς τα μικρά  παιδιά βρίσκονται στον κόσμο μόνο λίγα χρόνια, δεν έχουν μια ξεκάθαρη άποψη της ζωής. Ως ενήλικες έχουμε την εμπειρία ώστε να κατανοήσουμε ότι η απώλεια ενός παιδικού αυτοκινήτου είναι επουσιώδης. Αλλά για το μικρό παιδί αυτή η απώλεια μπορεί να σημαίνει τα πάντα. Αν ένα παιδί τιμωρείται επαναλαμβανόμενα για κρίσεις θυμού που κινητοποιούνται από θλίψη (η θλίψη συχνά περιλαμβάνει και θυμό) αυτό που μαθαίνει είναι: «Η μαμά δεν μπορεί να καταλάβει ή να διαχειριστεί τη θλίψη μου». Συνεπώς, είναι πολύ πιθανό να «κλείσει το διακόπτη» των συναισθημάτων που προκαλούν θλίψη γιατί δεν είναι ασφαλές να τα βιώνει. Και αυτό έχει συνέπειες στον τρόπο που το παιδί θα διαχειριστεί τα συναισθήματά του στην ενήλικη ζωή του.

Βιβλιογραφία

1. Brody GH, et. al (1982). Contributions of parents and peers to children’s moral socialization. Developmental Review 2:31-75.

2. Haley, DW, et. al (2003). Infant stress and parent responsiveness: regulation of physiology and behavior. Child Development 74(5):1534-46. 3. Barbas H, et. al (2003). Serial pathways from primate prefontal cortex to autonomic areas may influence emotional expression. Neuroscience10(4):25. 4. Panksepp, J (1998). Affective Neuroscience. Oxford University Press, New York: 54. 5. Gunnar MR (1989). Studies of the human infant’s adrenocortical response to potentially stressful events. New Directions for Child DevelopmentFall (3-18). 6. Hertgaard, L, et al. (1995) Adrenocortical responses to the strange situation in infants with disorganized/disoriented attachment relationships. Child Development 66:1100-06. 7. Panksepp, J (2003). Neuroscience: Feeling the pain of social loss. Science 302(5643):237-39.

Πηγή

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, σχετικά με τα στάδια της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης του παιδιού σύμφωνα με την θεωρία του Φρόυντ.

Η ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη ακολουθεί μια βιολογικά προκαθορισμένη πορεία. Το κάθε στάδιο καταμερίζεται σε διάφορες επιμέρους φάσεις, που η κάθε μια συνδέεται με μια ορισμένη ερωτογενή ζώνη, το μέσο με το οποίο επέρχεται η ικανοποίηση.

Διαβάστε ακόμη: Θα ήθελες να είσαι τελειομανής; Μάθε το σωστό τρόπο.

Ο βαθμός και το είδος της ικανοποίησης του παιδιού, εξαρτάται κυρίως με την αλληλεπίδραση του με τους γονείς. 

Με τον πρόλογό μας βασισμένο στη θεωρία του Σίγκμουντ Φρόυντ, καταλήγουμε στο εξής εύκολο συμπέρασμα: η υπέρμετρη ικανοποίηση ή η αποστέρηση έχουν μόνιμες συνέπειες στη διάπλαση του χαρακτήρα του ενήλικα.

Ας δούμε τα στάδια ανάπτυξης αναλυτικά:

1ο στοματικό στάδιο
Αφορά βρέφη 0-18 μηνών, από τη γέννηση τους έως το περπάτημα.
Εδώ το βρέφος έχει ανάγκη για σίτιση, κλαίει, αναπτύσσει οδοντοφυΐα και η ηδονή επικεντρώνεται στο δάγκωμα.

Αρχίζει το πιπίλισμα στον αντίχειρα και έρχεται ο απογαλακτισμός.
Το στήθος και το σώμα είναι το επίκεντρο των εμπειριών.

Ο θηλασμός δίνει ικανοποίηση.
Η προσκόλληση του βρέφους στη μητέρα αλλά και οι πραγματικές εμπειρίες στο στοματικό στάδιο, έχουν θεμελιώδη επίδραση στον ασυνείδητο νου και στα βαθιά συναισθήματα.
Επηρεάζουν τη συμπεριφορά και τις σεξουαλικές προτιμήσεις στη μετέπειτα ζωή.

Το νήπιο προσπαθεί να «αφομοιώσει» όλο το κόσμο.
Η «καθήλωση» σε αυτό το στάδιο, κάνει το βρέφος να εξελιχθεί σε έφηβο υπερβολικά απασχολημένο με την στοματική ικανοποίηση.

Εξακολουθεί το πιπίλισμα, τέρπεται με τη μάσηση και συχνά οδηγείται σε παχυσαρκία, γίνεται καπνιστής, πότης-αλκοολικός ή και φλύαρος.

2ο πρωκτικό στάδιο
Αφορά βρέφη και νήπια στην ηλικία του 1-3 ετών.
Η φάση που γίνεται η εκπαίδευση της τουαλέτας.

Το κέντρο του κόσμου μεταφέρεται στον πρωκτό και οι απεκκρίσεις γίνονται οι πλέον σημαντικές.
Η ηδονή, προκαλείται από τη συγκράτηση ή αποβολή των περιττωμάτων, επενεργούν ως διεγερτική μάζα σ΄ ένα ευαίσθητο σημείο της βλεννογόνου.

Εδώ διαμορφώνεται πρώιμα ο χαρακτήρας του παιδιού.
Ο τσιγκούνης άνθρωπος έχει υποστεί ''καθήλωση'' στο πρωκτικό στάδιο (έλεγχος σφικτήρων).
Η εμμονή στη μεθοδικότητα και καθαριότητα ή στην υπερβολική απόλαυση και στη δημιουργία, καθώς και η φιλαργυρία οφείλονται στον ίδιο λόγο.

3ο φαλλικό στάδιο
Αναφερόμαστε στα παιδιά προσχολικής ηλικίας της τάξεως του νηπιαγωγείου, 3-6 ετών.
Τα φαλλικό στάδιο αφορά αγόρια και κορίτσια, ενώ στην πορεία τα φύλλα διαχωρίζονται.

Εδώ επιλύονται τα ζητήματα αναπαραγωγής.
Είναι η προετοιμασία για το πραγματικό παιχνίδι της εφηβείας.

Η αντίληψη της πραγματικότητας παραμένει αυτιστική (καθορίζεται από τη φαντασία).

Έχουμε την εμφάνιση του Οιδιπόδειου συμπλέγματος όπου διαμορφώνει την ενήλικη ανδρική προσωπικότητα και την εκδηλώνει με δύο τρόπους αντιμετώπισης προς τις γυναίκες, ή τις εξιδανικεύει ή τις θεωρεί πόρνες.
Τα αισθήματα στοργής του αγοριού για τη μαμά, δυναμώνουν και χρωματίζονται μέσω του αυνανισμού.

Στα κορίτσια εμφανίζεται η φανταστική εγκυμοσύνη, ο ανταγωνισμός προς τους άντρες, η έντονη επιθυμία κυριαρχίας «φαλλοκεντρική».
Βλέπουμε το φθόνο του πέους και το άγχος του ευνουχισμού.

Οι σεξουαλικές διαφορές γενικότερα σ΄ αυτό το στάδιο αποκτούν σπουδαιότητα στη φάση του αυνανισμού και των διεγερτικών καταστάσεων.

Φρουντ: «Στις σεξουαλικές διαστροφές, όταν η ικανοποίηση επιτυγχάνεται δια στόματος ή πρωκτού και όχι με τη γενετήσια επαφή, οφείλεται στην καθήλωση ή παλινδρόμηση σε νηπιακό στάδιο».
Θεωρίες γύρω από την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών μας θα βρούμε πολλές, εμείς επιλέξαμε μια διάσημη και ισχυρή τοποθέτηση του πατέρα της ψυχανάλυσης Σ. Φρόυντ, η οποία έως και σήμερα δεν έχει απορριφθεί ή αντικατασταθεί με κάποια νεότερη, για την δική σας ευρύτερη ενημέρωση επί του θέματος.

Για όποια ανησυχία, απορία, προβληματισμό και αν έχετε σε θέματα παιδιού και οικογένειας μιλήστε με ειδικό!

Της Ευδοκίας Ν.Κολιαδήμα, κοινωνικής λειτουργού-ψυχοθεραπεύτριας, www.humanrelations.gr

Πηγή: paidorama.com

Είναι γεγονός πως όλοι μας έχουμε ανάγκη από επιβράβευση, έναν καλό λόγο, μία αγκαλιά, αποδοχή, τρυφερότητα, σεβασμό, κατανόηση και στήριξη.

Γράφει η Μαρίνα Μόσχα, ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας.

Θα έχετε ακούσει ή μπορεί και εσείς οι ίδιοι να έχετε ζητήσει μία απλή αγκαλιά, ένα φιλί, να κάνετε ένα ωραίο φαγητό, ένα δώρο και να μην πάρετε ούτε ένα απλό «Ευχαριστώ». Αλήθεια, πως νιώσατε;

Σκεφτείτε λοιπόν πως νιώθουν αυτές οι μικρές ψυχούλες όταν δεν παίρνουν όλα τα παραπάνω, παρά μόνο φωνές ή τι δεν έκαναν καλά! Πως μετά να γίνουν ενήλικες με αυτοεκτίμηση, να πιστεύουν στον εαυτό τους, να μην έχουν φοβίες και μία γκάμα - μεγάλη δυστυχώς - από ψυχικές αδυναμίες και προβλήματα;

Αρκετά συχνά μας ρωτούν οι γονείς για το πώς πρέπει να φερθούν στα μικρά τους, έτσι ώστε να τα «δυναμώσουν» και να τα κάνουν να πατάνε στα πόδια τους μεγαλώνοντας. Να έχουν το θάρρος της γνώμης τους, να γίνουν ώριμα συναισθηματικά αλλά και ανεξάρτητα, με καλή αυτοεικόνα και αυτοεκτίμηση.

Γονιέ, πες λοιπόν στο παιδί σου λεξούλες που με την επανάληψη θα το κάνουν να νιώσει ότι είναι σημαντικό και πως κάνει πράγματα ξεχωριστά. Λεξούλες όπως «μπράβο», «σ' ευχαριστώ», «σε αγαπάω». Ρώτησέ το να σου πει τι θέλει, να σου πει την γνώμη του. Δείξε του πόσο το εμπιστεύεσαι και πες του το, πες του πόσο περήφανος γονιός είσαι που είναι το παιδί σου.

Κανάκεψέ το, αλλά με προσοχή - όχι στις υπερβολές, αναγνώρισέ του αυτά που κάνει, μην παραβλέπεις όμως και αυτά που δεν κάνει...

Πηγή: superdad.gr