ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ – ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ 2016
Τη δεκαετία του 1930 στην Κορέα, κατά την περίοδο της ιαπωνικής κατοχής, μια νέα κοπέλα (Sookee) προσλαμβάνεται ως υπηρέτρια σε μια Γιαπωνέζα κληρονόμο (Hideko) που ζει μια μοναχική ζωή σε ένα μεγάλο κτήμα στην ύπαιθρο, με τον αυταρχικό θείο της (Kouzuki). Αλλά η υπηρέτρια έχει ένα μυστικό. Είναι μία πορτοφολού που έχει προσληφθεί από έναν απατεώνα, ώστε να αποπλανήσει την κληρονόμο, να της κλέψουν την περιουσία και τέλος να την κλείσουν στο τρελοκομείο. Τα πράγματα φαίνεται να προχωρούν σύμφωνα με το σχέδιο, μέχρι που η Sookee και η Hideko «ανακαλύπτουν» μεταξύ τους μερικές απρόσμενες συγκινήσεις.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Παρκ Τσαν-Γουκ
Σενάριο: Τσανγκ Σέο-Κιούνγκ, Παρκ Τσαν-Γουκ (βασισμένο στο μυθιστόρημα της Σάρα Γουότερς)
Φωτογραφία: Τσανγκ Τσανγκ-Χουν
Μοντάζ: Τσο Γιανγκ-Γουκ
Μουσική: Κιμ Σανγκ-Μπαμ, Κιμ Γιάε-Μπαμ
Παραγωγοί: Σιντ Λιμ, Παρκ Τσαν-Γουκ
Παίζουν: Κιμ Μιν-Χε, Κιμ Τάε-Ρι, Χα Γιουνγ-Γου, Τσο Γιν-Γουνγκ, Κιμ Χάε-Σουκ, Μουν Σο-Ρι
Χώρα Παραγωγής: N. Koρέα
Έτος Παραγωγής: 2016
Διάρκεια: 144 λεπτά
Διανομή: ΑΜΑ Films
ΣΧETIKA ME THN TAINIA
O βραβευμένος και πετυχημένος σκηνοθέτης των «Oldboy», «Lady Vengeance», «Thirst» και «Stoker» Παρκ Τσαν-Γουκ, επιστρέφει με ένα γοητευτικό νέο-νουάρ δράμα, εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα της Βρετανίδας συγγραφέως Σάρα Γουότερς «Fingersmith». Η ιστορία μάς μεταφέρει στην ιαπωνοκρατούμενη Κορέα του 1930, όπου ο Παρκ μάς εισάγει στην γοητευτική συνάντηση μιας νεαρής Γιαπωνέζας κυρίας που ζει σε ένα απομονωμένο κτήμα και μιας Κορεάτισσας που προσλαμβάνεται ως υπηρέτρια εκεί, αλλά που έχει στόχο την κληρονομιά έπειτα από προτροπή ενός απατεώνα. Οι αξιοπρόσεχτες ερμηνείες των Κιμ Μιν-Χε («Right now») ως Hideko, Χα Γιανγκ-Γου («The Chaser») ως o απατεώνας και η πρωτοεμφανιζόμενη Κιμ Τάε-Ρι ως Sookee, προσφέρουν πολύ δυναμικά στοιχεία στην ταινία του Παρκ, συνδυάζοντας το εξαιρετικό πρωτογενές υλικό με τη μοναδική σκηνοθετική ματιά του Κορεάτη σκηνοθέτη, ώστε καταλήγουν σε μια αξέχαστη κινηματογραφική εμπειρία. Το μυθιστόρημα «Fingersmith» πρωτοεκδόθηκε το 2002, και περιλήφθηκε στις short lists των βραβείων Man Booker και Orange. Η ιστορία του διαδραματίζεται στη Βικτωριανή Εποχή, έτσι μεταφέρθηκε στην τηλεόραση από το BBC το 2005, με πρωταγωνιστές τους Σάλι Χόκινς και Ελέιν Κάσιντι, κι επίσης στο θέατρο στο Oregon Shakespeare Festival. Είναι το τρίτο μυθιστόρημα της δημοφιλούς Ουαλής συγγραφέως Σάρα Γουότερς, που έχει λάβει πολλά βραβεία και επιλέχθηκε ως Fellow of the Royal Society of Literature το 2009.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Είναι σωστό να πούμε ότι θα δούμε παραλληλισμούς μεταξύ της ιαπωνικής αποικιακής περιόδου (1910-1945), όπου διαδραματίζεται η ιστορία μας, και της βικτωριανής Αγγλίας, όπου εξελίσσεται το μυθιστόρημα της Σάρα Γουότερς;
Υπήρχαν δύο ζωτικής σημασίας συνθήκες που πιστεύω ότι ήταν αναγκαίες για την προσαρμογή του μυθιστορήματος. Η πρώτη ήταν η ύπαρξη μιας συγκεκριμένης αστικής τάξης και η άλλη ήταν το δυτικού τύπου ψυχιατρείο. Θα ήταν άσκοπο να ανακατασκευάσω την ιστορία, αν «έχανα» το ένα ή το άλλο στοιχείο, έτσι η μόνη μου επιλογή ήταν να μεταφέρω την ιστορία στην ιαπωνική αποικιακή εποχή, όταν η Κορέα βρισκόταν σε φάση εκσυγχρονισμού και εκδυτικισμού.
Η ιαπωνική αποικιοκρατία παραμένει ένα ευαίσθητο θέμα στην Κορέα, και μόλις πρόσφατα οι κινηματογραφιστές άρχισαν πλήρως - και ελεύθερα - να το διερευνούν.
Είναι σημαντικό για τις ταινίες να εξερευνήσουν το κίνημα της ανεξαρτησίας και της αντι-αποικιοκρατίας. Αλλά σε αντίθεση με πολλά άλλα κορέατικα δράματα, τα οποία τείνουν να απεικονίζουν τους Ιάπωνες ως κακοποιούς, οι χαρακτήρες μου δεν είναι καλοί ή κακοί, απλώς και μόνο επειδή είναι Ιάπωνες ή Κορεάτες. Η ιστορία μου επικεντρώνεται σε πρόσωπα, κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης εποχής. Δεν είχα προσπαθήσει να απομονώσω την ιστορία αφαιρώντας της τα ιστορικά γεγονότα, ούτε επιτρέπω στο ιστορικό φόντο για να εξουδετερώσει την αφήγηση. Αισθάνθηκα ότι ήταν σημαντικό να απεικονίσω το μεταβαλλόμενο πνεύμα της εποχής, μέσα από τις ταξικές συγκρούσεις, τα θέματα των γυναικών, καθώς και ιατρικά θέματα όπως οι ψυχικές ασθένειες.
Μεταξύ των θεμάτων των γυναικών διερευνάτε και τον λεσβιασμό. Γιατί;
Ακόμα κι αν έχω διερευνήσει ένα τέτοιο, συγκεκριμένο θέμα, όπως η ομοφυλοφιλία, δεν ήταν πρόθεσή μου να κάνω μια ταινία για τα ανθρώπινα δικαιώματα που να δείχνει την εξάλειψη ή μη των διακρίσεων. Ήθελα να επικεντρωθώ σε άτομα που ζουν στην εποχή της αποικιοκρατίας και όχι να γυρίσω μια ιστορία για την ίδια την εποχή της αποικιοκρατίας. Πάντα ήθελα να δημιουργήσω μια ταινία που να απεικονίζεται η ομοφυλοφιλία ως κάτι φυσικό, ως ένα κανονικό μέρος της ζωής.
Eξετάζετε το θέμα της εκδίκησης για άλλη μια φορά. Αλλά τελικά φαίνεται πως ενδιαφέρεστε περισσότερα για τα κίνητρα και την ανθρώπινη επιθυμία παρά για την εκδίκηση την ίδια.
Ναι. Υπάρχει σίγουρα ένα επαναλαμβανόμενο θέμα. Αλλά όπως σας είπα, η ίδια η εκδίκηση δεν είναι το κύριο θέμα. Οι ταινίες μου είναι ως επί το πλείστον θρίλερ που επικεντρώνονται στα ψυχολογικά κίνητρα για εκδίκηση.
Υπήρχαν αρχικά σχέδια για την παραγωγή της ταινίας σε 3D. Σε ένα ψυχολογικό θρίλερ θα μπορούσε να λειτουργήσει καλά;
Υπήρχαν σκέψεις για 3D στην αρχή της παραγωγής, αλλά δεν έγινε λόγω προϋπολογισμού. Μερικές φορές αναρωτιέμαι ακόμα και τώρα, πώς θα ήταν η ταινία σε 3D. Υπάρχουν ηδονοβλεπτικά στοιχεία πίσω από πόρτες και ντουλάπες, για τα οποία σκέφτηκα ότι θα ήταν ενδιαφέρον να χρησιμοποιήσω 3D γραφικά. Ο Χίτσκοκ το είχε ήδη κάνει αυτό στο «Dial M for Murder», αλλά η τεχνολογία εκείνη την εποχή δεν ήταν τόσο καλής ποιότητας. Σκέφτηκα πόσο θα ταίριαζε το 3D που έχουμε στις μέρες.
Έχετε τη φήμη του πρωτοπόρου όταν μιλάμε για την ψηφιακή τεχνολογία. Αλλά με τη «Δίψα» γυρίσατε στο φιλμ. Τι θέλατε να επιτύχετε στην «Υπηρέτρια»;
Είμαι συντηρητικός σκηνοθέτης και βρίσκω περισσότερη ομορφιά στο αποτύπωμα του φιλμ. Στην Κορέα, ωστόσο, δεν είναι πλέον δυνατό αυτό δεδομένου ότι όλες οι κινηματογραφικές αίθουσες έχουν ψηφιακή προβολή. Για να επιτευχθεί η αναλογική οπτική στην «Υπηρέτρια», πήρα ένα φακό του 1970, αναμορφικό σινεμασκόπ. Είμαι ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα.
Οι ψηφιακές ταινίες φαίνεται να υπολείπονται των φιλμ.
Οι ψηφιακών ταινίες στερούνται οποιουδήποτε «χρώματος». Ήθελα πάντα να δημιουργήσω μια ταινία με παλέτα χρωμάτων από παλιές ταινίες Technicolor, κάτι που νομίζω ότι το έχει καταφέρει ο Ταραντίνο, αλλά είναι αδύνατο να χρησιμοποιήσεις την τεχνολογία εκείνης της εποχής. Ακόμη και στη φωτογραφία, πρόσφατα στράφηκα προς το ψηφιακό. Σήμερα παίρνω τις ψηφιακές φωτογραφίες και στη συνέχεια τις επεξεργάζομαι στο iPad μου χρησιμοποιώντας απλές εφαρμογές. Ανακάλυψα τη διασκέδαση και την ευκολία αυτής της διαδικασίας. Έχω υπέροχες μονόχρωμες φωτογραφίες από την «Υπηρέτρια», τις οποίες σκοπεύω να δημοσιεύσω σε βιβλίο.
Αυτή είναι η πρώτη κορεατική ταινία σας αφού είχατε κάνει το ντεμπούτο σας στο Hollywood με το «Stoker». Τι έχει αλλάξει μετά την εμπειρία σας στις Η.Π.Α.;
Περιόρισα τις λήψεις μου όταν είδα πόσο γρήγορα βγαίνουν οι παραγωγές στο Χόλιγουντ. Πήραμε πάνω από 100 στη «Δίψα», αλλά στην «Υπηρέτρια», έκανα 68 ενώ είχα προγραμματίσει 70-κάτι. Παίρνοντας περισσότερα πλάνα, έχεις τη δυνατότητα να επεξεργαστείς στην περιοχή, να διεξάγεις meetings και να διασκεδάσουν με την εμπειρία όλοι όσοι συμμετέχουν στην ταινία. Αλλά η απόδοση είναι κύρια και δεν σημαίνει ότι θυσιάζουμε όλες τις χαρές της κοινής δημιουργικής διαδικασίας. Επιπλέον, μας επέτρεψε να κρατηθούμε εντός του προϋπολογισμού και να τιμήσουμε τους όρους της σύμβασης εργασίας με τους συντελεστές.
Η Κορέα είναι μία από τις λίγες χώρες στον κόσμο όπου οι ντόπιες ταινίες ξεπερνούν τις χολιγουντιανές. Γιατί αυτό;
Η κορεατική κοινωνία είναι πολύ δυναμική και διαθέτει πάντα ραγδαίες μεταμορφώσεις. Νομίζω ότι αυτό κάνει τους Κορεάτες τόσο παθιασμένοι και έντονους, ώστε διαθέτουν τέτοια συναισθήματα όπως οργή, ζήλια, κ.λπ. Και έτσι, τα συναισθήματα αυτά στα κορεάτικα έργα λειτουργούν σε ένα τόσο εξαιρετικά υψηλό επίπεδο, που τους επιτρέπει να κατέχουν την προτίμηση του κοινού.
Έχετε μελλοντικά έργα που έχουν να κάνουν με το Χόλιγουντ; Είναι η αυξανόμενη κινεζική αγορά ταινιών στα πλάνα σας;
Υπήρξαν συζητήσεις για διάφορα έργα του Χόλιγουντ, αλλά θα πρέπει να τα δω μετά την «Υπηρέτρια», ώστε να αρχίζω να ψάχνω μερικά από τα σενάρια που έχω λάβει. Όσο για την Κίνα, αν υπάρχουν καλές ιστορίες, τότε είμαι πάντα πρόθυμος να συνεργαστώ.
ΑΠΟ ΠΕΜΠΤΗ 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ
ΑΣΤΥ – ΔΑΝΑΟΣ 1 – ΠΤΙ-ΠΑΛΑΙ
