Οι τάξεις του παιδικού σταθμού είναι όμορφες, χαριτωμένες με τις ζωγραφιές τους, τα ωραία χρώματα και τα μικρά τραπεζάκια με τις λιλιπούτειες καρέκλες τους.
Κάνοντας μία βόλτα και παρατηρώντας όλα τα ράφια με τα πολύχρωμα βιβλία και τα παιχνίδια, η μόνο σκέψη που έρχεται στο νου είναι «η διασκέδαση».

Αλλά σαν γονείς ξέρετε ότι τα μικρά παιδιά μπορεί να έχουν πολλές φορές άσχημες ημέρες, ή και εβδομάδες και αυτό δεν μπορεί να διορθωθεί χωρίς μία σοβαρή συζήτηση με τον ή την δασκάλα του παιδιού.
Βέβαια γνωρίζετε ότι δεν πρέπει να ορμήσετε στο σχολείο με απειλές και το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται είναι να τσακωθείτε με τη δασκάλα.
Λοιπόν τι πρέπει να κάνετε αν προκύψει ένα πρόβλημα;

Είτε αυτό είναι κάτι που είπε ο δάσκαλος και αναστατώθηκε το παιδί, ή γενικά κάτι που δεν του ταιριάζει.
Δείτε μερικές πρακτικές συμβουλές για να μιλήσετε με τη νηπιαγωγό με ένα τρόπο που δεν θα βλάψει τη σχέση σας.

1. Υποθέστε ότι είστε στην ίδια ομάδα.

Πηγαίνετε σε κάθε συνάντηση με θετική διάθεση, είστε εκεί για να μιλήσετε, να καταλάβετε το πρόβλημα και να το λύσετε μαζί.
Κατά κανόνα οι νηπιαγωγοί κάνουν αυτή τη δουλειά γιατί αγαπούν τα παιδιά και θέλουν να τους προσφέρουν ότι καλύτερο μπορούν.

Δεν είναι δικηγόροι, ή πωλητές. Εκπαιδεύονται για να βοηθήσουν τα παιδιά.

Σκεφτείτε τους σαν συμμάχους για να κατανοήσετε τι ακριβώς συμβαίνει πώς να αντιμετωπιστεί και θυμηθείτε ότι και αυτοί θέλουν η συζήτησή σας να έχει καλό τέλος.

Επίσης, σαν άνθρωποι και αυτοί μπορεί να είναι εξίσου νευρικοί όπως εσείς!

2. Κάτι άλλο σημαντικό, κανείς δεν θέλει να έρθει σε δύσκολη θέση μπροστά σε άλλους.

Έτσι συζητήστε μόνοι σας, όχι μπροστά σε άλλους γονείς, προσωπικό ή τα παιδιά.
Και αποφύγετε να κατηγορείτε τη δασκάλα στο τηλέφωνο σε άλλους γονείς.
Η εχεμύθεια είναι ένα σημάδι σεβασμού και θα βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό στην οικοδόμηση αμοιβαίας εμπιστοσύνης.

3. Μην πηγαίνετε με διάθεση να συγκρουστείτε.

Ακόμη και αν είστε πολύ αναστατωμένη, αρχίστε με ένα ζεστό χαιρετισμό.

Αν το παιδί γυρίσει σπίτι αναστατωμένο ή με κλάματα, ασφαλώς θα νιώσετε και εσείς χάλια.

Αλλά όταν συναντηθείτε με τη νηπιαγωγό του, πάρτε μια βαθιά ανάσα και καθίστε μαζί της κάπου ήσυχα.

Τότε και μόνο τότε συζητήστε τις ανησυχίες σας.
Θα εκτιμήσει σίγουρα όχι μόνο ότι θετικό έχετε να πείτε αλλά και ότι αρνητικό που θα προσπαθήσει να βελτιώσει.

4. Πρέπει οπωσδήποτε να ακούσετε και την πλευρά της δασκάλας.

Το παιδί θα σας πει τι έχει δει και βιώσει.
Αλλά συνήθως μία νηπιαγωγός έχει δει την ευρύτερη εικόνα.

Να της επιτρέψετε να προσθέσει τις παρατηρήσεις της χωρίς διακοπή.

Δεν έχει σημασία πόσο αναστατωμένη είστε, ακούστε προσεκτικά, το πρόβλημα μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο απλό από ότι περιμένατε.

5. Διαλέξτε προσεκτικά τις λέξεις σας.

Προσέξτε για φράσεις όπως «το παιδί μου» ή «η δουλειά σας».

Ακόμη και αν το λέτε με καλή διάθεση, μπορεί να ερμηνευθεί σαν ανταγωνισμός μεταξύ σας.

Αντ’ αυτού χρησιμοποιείστε το όνομα του παιδιού, και τη λέξη «εμείς».

Για παράδειγμα «ελπίζω ότι θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για το πώς είναι δυνατόν να βοηθήσετε τον Κωστή στη παιδική χαρά».

Αυτό είναι πολύ πιο καλό από το «είμαι εδώ για να μιλήσουμε τι κάνετε για να προστατέψετε το παιδί μου».

6. Βεβαιωθείτε ότι η συζήτηση θα τελειώσει με ένα σχέδιο.

Πήγατε σε μία δύσκολη συνάντηση.

Μην αφήσετε να πάει χαμένη.
Να είστε σίγουρη ότι εσείς και η νηπιαγωγός έχετε αποφασίσει τι θα κάνει ο καθένας για το συγκεκριμένο πρόβλημα.

Και αργότερα ελέγξτε τι έχει γίνει και από τις δύο πλευρές.

Εάν το σχέδιο σας έχει επιτυχία, θαυμάσια.

Εάν όχι, έχετε ήδη κάνει μία μεγάλη επένδυση εμπιστοσύνης στη σχέση σας με τη δασκάλα και οι δύο μαζί θα μπορέσετε να σκεφτείτε και άλλες ιδέες μέχρι να βρείτε μια καλύτερη λύση.

Και όταν όλα ησυχάσουν δώστε συγχαρητήρια στον εαυτό σας.
Ας το παραδεχτούμε, το να υποστηρίζουμε το παιδί είναι πράγματι σκληρή δουλειά.

Είναι επίσης ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που θα κάνετε ποτέ. Tags: σχολείο, παιδικός σταθμός, δασκάλα

Πηγή : Paidorama.com 

Οι βασικές ειδήσεις από την εκπαίδευση την εβδομάδα 9 έως 13 Φεβρουαρίου 2015. 

 

Ομιλία του υπουργού Πολιτισμού Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Αριστείδη Μπαλτά στην Ολομέλεια της Βουλής κατά την παρουσίαση των Προγραμματικών Θέσεων της Κυβέρνησης

Θεωρώ υποχρέωσή μου να ξεκινήσω εκφράζοντας την τεράστια τιμή που αισθάνομαι ευρισκόμενος σε αυτό το βήμα, ευρισκόμενος εδώ μετά την ψήφο του ελληνικού λαού στο ΣΥΡΙΖΑ και τη μεσολάβηση του Πρωθυπουργού ο οποίος με επέλεξε· επίσης ύψιστη τιμή γι’ αυτή τη θέση.

Προτού μπω στην ουσία της ομιλίας, θέλω να σας μεταφέρω μια είδηση: ήδη κυκλοφορεί στις εφημερίδες παντού η δήλωση του Προέδρου των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα, ο οποίος απευθύνει στην Άνγκελα Μέρκελ πρόσκληση-έκκληση να εκφράσει τη θέση της ως προς τι θεωρεί πως πρέπει να πράξει η Ελλάδα προκειμένου να επανέλθει σε βιώσιμη ανάπτυξη εντός της Ευρωζώνης, αλλάζοντας το ήδη υπάρχον πρόγραμμα.

Πράγμα που σημαίνει ότι αυτή τη στιγμή η Αμερική λέει σχεδόν το ίδιο που λέμε κι εμείς: «Κυρία Μέρκελ παρακαλούμε πέστε μας πού εμείς κάνουμε λάθος για να μπούμε στην επί της ουσίας συζήτηση και να μη μένουμε μόνο στην προτροπή “ακολουθήστε τους κανόνες”». Νομίζω ότι η είδηση είναι σημαντική και ωθεί τη συζήτηση παραπέρα.

Συνεχίζω λέγοντας πως η τιμή που εξέφρασα προηγουμένως ότι αισθάνομαι είναι συνδεδεμένη με μια μορφή δέους. Δέος απέναντι στο μέγεθος μιας ευθύνης. Αλλά αυτό το δέος δεν συνάδει με φόβο. Συνάδει με αισιοδοξία, γιατί η ανιδιοτελής προσφορά από πολλούς ανθρώπους –ανιδιοτελής προσφορά τόσο ποσοτική όσο και ποιοτική– είναι τόσο μεγάλη που μας δίνει τη βεβαιότητα ότι απέναντι σε αυτή την ευθύνη θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε.

Συνήθως αυτές τις στιγμές η συζήτηση αφορά τι παραλάβαμε. Υπάρχουν κλισέ: παραλάβαμε χάος, παραλάβαμε καμένη γη, παραλάβαμε διάφορα βαριά και τρομερά, τα οποία όταν λέγονται με αυτό τον τρόπο συνήθως συνιστούν αποφυγή της ευθύνης να αντιμετωπιστούν αυτά καθαυτά τα προβλήματα που πραγματικά βρέθηκαν, καθώς και ένα είδος αναβολής ώστε σιγά-σιγά τα πράγματα να γυρίζουν, να επανέρχονται όπως ήταν πριν.

Δεν θα ακολουθήσουμε αυτή την τακτική· θα ξεκινήσω λέγοντας ότι παραλάβαμε προβλήματα κατ’ αρχήν. Παραλάβαμε συγκεκριμένα και πολλά προβλήματα. Ανεκτέλεστες δικαστικές αποφάσεις, εκκρεμότητες που σέρνονται επί χρόνια και έπρεπε να είχαν λυθεί προ πολλού. Καλούμαστε να λύσουμε αυτές, παράλληλα με όσα άλλα οφείλουμε να κάνουμε.

Παραλάβαμε εστίες όπου αρχίζουμε να εντοπίζουμε τα ρουσφέτια και όπου προετοιμάζονται οι μηχανισμοί για να γεννηθούν τα νέα ρουσφέτια. Παραλάβαμε όλων των επιπέδων τα σκάνδαλα, για τα οποία όμως ακόμα είμαστε στη διαδικασία της διερεύνησης· και θέλω να δηλώσω εδώ ότι δεν θα υπάρξουν διαρροές ως προς τα σκάνδαλα, δεν θα υπάρξουν υπόνοιες που να σέρνονται στον αέρα.

Κάθε πράγμα το οποίο βρίσκουμε και εντοπίζουμε θα φτάνει εδώ ή στην κατάλληλη δικαστική αρχή μαζί με τη διαδικασία της εκτέλεσης της εντολής, μαζί με τη διαδικασία διαλεύκανσης τού εν λόγω προβλήματος. Με άλλα λόγια, και οι δημοσιογράφοι ας μην αναζητούν για διαρροές, αλλά ας κάνουν ερευνητικό ρεπορτάζ προκειμένου να βοηθήσουν κι εμάς.

Ωστόσο, δεν παραλάβαμε μόνο προβλήματα αυτών των κατηγοριών, παραλάβαμε και ανθρώπους. Παραλάβαμε πολλούς δημοσίους υπαλλήλους οι οποίοι εξέφρασαν ρητά και άρρητα –όσο μπορέσαμε να αντιληφθούμε αυτές τις λίγες μέρες– τη διάθεσή τους να δουλέψουν, τη διάθεσή τους να δημιουργήσουν, τη διάθεσή τους να μπουν σε μια νέα προσπάθεια για ολόκληρη τη χώρα. Υπαλλήλους, κάποιους σε ασφυξία, κάποιους στο ψυγείο, αλλά παρ’ όλα αυτά έτοιμους να βοηθήσουν.

Παραλάβαμε κι άλλα πράγματα. Παραλάβαμε αιτήματα, είτε συλλογικά, που βιάστηκαν να εκφραστούν, είτε και ατομικά. Αιτήματα που εκφράζουν πόνο, οδύνη, την αίσθηση της αδικίας, ότι κάτι δεν λύνεται και, εφόσον δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι θεσμοί, τα αιτήματα αυτά απευθύνονται απευθείας στον υπουργό και στους αρμόδιους της πολιτικής ηγεσίας.

Δυστυχώς τέτοια αιτήματα δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν σε προσωπικό επίπεδο. Τέτοια αιτήματα μπορούν να αντιμετωπισθούν μόνο από θεσμούς, διαδικασίες και κανόνες που θα πρέπει να αρχίσουμε να επιβάλλουμε και να θεσπίζουμε καθώς προχωράμε στα πράγματα, στην επίλυση των προβλημάτων.

Τέλος, παραλάβαμε και κάτι άλλο: ασαφείς αλλά ρητές, μάλλον ρητές αλλά ασαφείς –πάρτε όπως θέλετε την αντίστιξη– προσπάθειες διαμεσολάβησης. Δηλαδή προσπάθειες να εγκατασταθούν με τη νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας δίκτυα ρουσφετιών, δίκτυα αντιπαροχής πληροφοριών, βοηθημάτων και ούτω καθ’ εξής, για τα οποία θα έπρεπε κι εμείς να πούμε: «τι καλά, ελάτε να τα κάνουμε όλα μαζί».

Σε αυτό, την απάντηση έδωσε κάποιος φίλος, ο οποίος γνωρίζει τον καινούργιο υπουργό. Η απάντηση που έδωσε νομίζω είναι αφοπλιστική και μπορεί να ισχύσει γενικώς σε ό,τι αφορά αυτή την κυβέρνηση: «όταν γίνουμε ΠΑΣΟΚ θα σας ενημερώσουμε».

Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι η νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων και, σύμφωνα με τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού όλες οι ηγεσίες όλων των υπουργείων, θα στηριχθούν κατ’ εξοχήν αποκλειστικά στους υπάρχοντες υπαλλήλους. Σύμβουλοι, στρατιές συμβούλων θα κατευθύνουν εκεί όπου τούς χρειάζεται η αντίστοιχη πολιτική ηγεσία, αλλά δεν θα παίξουν κατά κανένα τρόπο τον ρόλο του καθοδηγητή, αυτού που δίνει εντολές ώστε οι υπάλληλοι να υπακούν.

Από κει και πέρα, θα στηριχθούμε στους υπαλλήλους με πλήρη πολιτική ανεξιθρησκία, ζητώντας τους και δημιουργώντας την ατμόσφαιρα ώστε να αισθάνονται χαρά και δημιουργικότητα όταν βρίσκονται στο υπουργείο και εργάζονται στα καθήκοντά τους. Βεβαίως, οτιδήποτε έχει σχέση με ανεντιμότητα, διαφθορά, ρουσφέτι κ.λπ. θα πατάσσεται συστηματικά και την κατάλληλη στιγμή κάθε φορά.

Ανέλαβα –με συγχωρείτε για το πρώτο πρόσωπο, δεν το συνηθίζω σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά η περίσταση το επιβάλλει– ένα υπουργείο με πάρα πολλά αντικείμενα. Ένα υπουργείο του οποίου η συγχώνευση σε αυτά τα αντικείμενα αποτελεί ένα πρώτο βήμα της μεγάλης διοικητικής μεταρρύθμισης που εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός.

Άρα θα αφιερώσω την ομιλία μου κατά κύριο λόγο στο τι σημαίνει για μας αυτή η συγχώνευση. Απαριθμώ: αθλητισμός, πολιτισμός, παιδεία, εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, επιστημονική έρευνα, θρησκεύματα.

Ας αρχίσω από το ταπεινότερο, τον αθλητισμό. Να δούμε τον αθλητισμό ως άθληση, να τον συνδέσουμε με το ανθρώπινο σώμα, με την ανάγκη το ανθρώπινο σώμα να είναι υγιές, γιατί μόνον έτσι κατά το αρχαίο ρητό και ο νους μπορεί να είναι υγιής. Να συνδέσουμε τον αθλητισμό με τις παραδόσεις μας, να τον συνδέσουμε με την αρχαία κληρονομιά αν θέλετε· τα γυμναστήρια, στην πορεία της ετυμολογίας έγιναν γυμνάσια, γιατί ακριβώς τα γυμνάσια είναι γύμνασμα νου και σώματος μαζί, να τον συνδέσουμε με νεότερες ιδέες, όχι μόνο αρχαίες, με τη νεωτερικότητα.

Ο Σπινόζα για παράδειγμα έλεγε: «νους και σώμα είναι ένα, από τη μια σκοπιά το ανθρώπινο ον βλέπεται ως νους, από την άλλη σκοπιά το ανθρώπινο ον βλέπεται ως σώμα». Να συνδέσουμε λοιπόν τον αθλητισμό όχι απλώς με τους αγώνες, όχι απλώς με την αγωνιστική διαδικασία των ρεκόρ, αλλά με την ίδια την άθληση, την ευεξία της άθλησης και τη συνύφανση αυτής της ευεξίας με την ευεξία του νου.

Ο κ. Κοντονής θα αναπτύξει λεπτομερέστερα το πρόγραμμά μας για τον αθλητισμό, απλώς να πω ότι όλα αυτά δεν υπονοούν ότι είμαστε ενάντια στον πρωταθλητισμό, είμαστε ενάντια στο ντόπινγκ, ενάντια σε όλα αυτά τα κακά της υπερεπαγγελματοποίησης αν όχι της απλής επαγγελματοποίησης του αθλητισμού και από κει και πέρα σε ό,τι εκεί βρίσκουμε κακά –και υπάρχουν πάρα πολλά– ο κ. Κοντονής θα σας εξηγήσει πώς θα το αντιμετωπίσουμε.

Τα σώματα εντάσσονται σε κοινωνίες, οι κοινωνίες φέρουν πολιτισμούς, σώμα και πολιτισμός με αυτή την έννοια, αθλητισμός και πολιτισμός αν θέλετε, άθληση και πολιτισμός πάνε μαζί. Ο πολιτισμός είναι μια πολύ σύνθετη έννοια, αφορά ήθη και συνήθειες που πηγαίνουν πολύ πίσω στον χρόνο. Αυτά που συνήθως αποκαλούμε τα καλά της ελληνικής ιστορίας, φιλοξενία, γενναιοδωρία, κέρασμα, ο φτωχός που προτιμά να σε κεράσει παρά να εξοικονομήσει τα λεφτά για να γυρίσει στο σπίτι, και άλλα πολλά, κέφι, καφενείο, κουβέντα, πολιτικοποίηση κτλ.

Μία μορφή πολιτισμού είναι αυτή. Συναρτημένος με αυτό τον πολιτισμό είναι και ο λεγόμενος πολιτισμός με πιο συγκεκριμένη έννοια, η πολιτιστική παραγωγή, τα πολιτιστικά επιτεύγματα. Ας πούμε, η Ελλάδα έχει διάφορες ιδιαιτερότητες επ’ αυτού: πάρα πολλοί γράφουν ποίηση. Ποσοστιαία ίσως περισσότεροι από ό,τι σε άλλες χώρες. Η Ελλάδα έχει παράδοση στη μουσική· αυτή τη στιγμή η Ελλάδα είναι θέατρο πολιτιστικής δημιουργίας, οιονεί αυθόρμητης ή και επαγγελματικής, η οποία κάπως μοιάζει να θέλει να δείχνει προς πολιτιστική άνοιξη.

Όλα αυτά καταλήγουν κι έχουν καταλήξει σε νομπελίστες ποιητές, όλα αυτά μαζί έχουν καταλήξει στο έργο ενός συνθέτη, του Μίκη Θεοδωράκη, του οποίου η μουσική, συνδεδεμένη με την ελληνική ποίηση, συνδεδεμένη με όλη την ιστορία αυτού του τόπου και τις τύχες της Αριστεράς, έχει φτάσει να είναι οικουμενικός ποιητικός και μουσικός λόγος για ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Αυτά τα πράγματα υπάγονται, κατά μία έννοια, στην αρμοδιότητα του υπουργείου. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι θα προτιμήσουμε τον άλφα ή τον βήτα συνθέτη, το άλφα ή το βήτα πνεύμα καλλιτεχνικής δημιουργίας· αλλά ότι απλώς θα θέσουμε τις βάσεις στο μέτρο που μπορούμε, ώστε αυτή η πολιτιστική άνοιξη που ήδη ανθίζει να γίνει πραγματική πολιτιστική αναγέννηση και με αυτή την έννοια πυλώνας για την ολοκληρωτική αναπαραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Μετά τον πολιτισμό, είναι η παιδεία. Πολιτισμός και παιδεία προφανώς είναι άρρηκτα δεμένα. Η παιδεία είναι αυτή που επιτρέπει την παραγωγή πολιτισμού και η παιδεία ταυτόχρονα είναι αυτή που επιτρέπει τη δυνατότητα απόλαυσης μετά λόγου γνώσεως των πολιτιστικών επιτευγμάτων.

Η παιδεία οργανώνεται από ένα εκπαιδευτικό σύστημα, εκπαιδευτικό σύστημα που στη χώρα μας είναι ο μεγάλος ασθενής τουλάχιστον επί σαράντα χρόνια· για να μην πάω πολύ πιο πίσω από τότε που σπούδαζα εγώ.

Όλοι αναγνωρίζουν την εκπαίδευση ως τον μεγάλο ασθενή. Τα μέτρα που λαμβάνονται είναι πάντα εμβαλωματικά, πάντα με ορίζοντα τετραετίας, στην καλύτερη περίπτωση, διότι κάθε νέα κυβέρνηση θεωρεί ότι πρέπει να αλλάξει την προηγούμενη, όσα έκανε η προηγούμενη, προκειμένου να βάλει και αυτή το στίγμα της στο μεγάλο υποτίθεται συμβολικό πράγμα που λέγεται αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Νομίζω ότι μπορούμε να εντοπίσουμε τον λόγο σε δυο σημεία που είναι συνδεδεμένα με την όλη ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού. Τόσο η παιδεία όσο και ο πολιτισμός έχουν γίνει εργαλεία.

Δεν είναι αυτοσκοποί, είναι εργαλεία. Σπουδάζουμε για το χαρτί, το χαρτί είναι αυτό που μετράει και όχι το περιεχόμενο των σπουδών. Όλη η πορεία της εκπαίδευσης, τουλάχιστον μέχρι το πανεπιστήμιο, αν όχι και μετά, είναι πορεία προς κάποιο χαρτί. Έχεις πτυχίο, έχεις δίπλωμα, έχεις διδακτορικό –χωρίς να ρωτά κανείς το περιεχόμενο, τους όρους απόκτησης και ούτω καθ’ εξής. Άρα η παιδεία ως εργαλείο για το πτυχίο, γιατί αυτό υποτίθεται πως μετράει στην αγορά εργασίας.

Αντίστοιχα ο πολιτισμός. Ενώ προφανώς ο πολιτισμός συνδέεται με τον τουρισμό, η ιστορία της και τα πολιτιστικά της μνημεία είναι από τα μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, συνήθως η κουβέντα περί πολιτισμού έχει ως επωδό ότι θέλουμε το πολιτιστικό προϊόν διότι θα φέρει τουρίστες, διότι θα φέρει χρήμα.

Δεν πάει έτσι αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι. Δεν πάει έτσι. Δεν είναι ο πολιτισμός που θα φέρει χρήμα, είναι επειδή καλλιεργούμε τον πολιτισμό, ως εκ τούτου και ως εκ του περισσού και ως μπόνους, αν θέλετε, θα έρθει και το χρήμα.

Σήμερα, η κατάσταση στην εκπαίδευση είναι τραγική. Εκτός των παγίων αυτών προβλημάτων, έχει δεχθεί από όλες τις μεριές μια μεγάλη ανθρωπιστική καταστροφή. Παιδιά πεινάνε, γονείς αυτοκτονούν, τα σχολεία δεν έχουν θέρμανση, δάσκαλοι απουσιάζουν· άρα, οποιαδήποτε νέα πολιτική για την παιδεία, για την εκπαίδευση δεν μπορεί παρά να ξεκινάει από την αντιμετώπιση αυτής της ανθρωπιστικής καταστροφής και, μαζί με αυτή, της διάλυσης που έχει παράλληλα επέλθει λόγω των γνωστών διαδικασιών απόλυσης και διαθεσιμότητας που έχουν επίσης επιβάλει στα σχολεία μια επιπλέον διάλυση.

Απέναντι σε αυτά τα προβλήματα έχουμε και θα έχουμε μια μέθοδο. Πρώτον, αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής καταστροφής. Δεύτερον, σε ό,τι αφορά το σχολείο, δεν πειράζουμε τίποτα κατά τον τρέχοντα ακαδημαϊκό χρόνο, γιατί δεν θέλουμε να επισωρεύσουμε προβλήματα σε μια ήδη διαλυμένη κατάσταση. Τρίτο στάδιο, αμέσως μετά, σχεδιασμός προγραμματισμένος σε διάλογο δημόσιο για τη ρύθμιση σε μακροχρόνια βάση όλων των προβλημάτων.

Συγκεκριμένα: Πέρα από τα άμεσα θέματα που έχουν σχέση με τη ζωή στο σχολείο σε επίπεδο πείνας, θέρμανσης κ.λπ. οι σχολικοί φύλακες επιστρέφουν στη δουλειά τους, σε μια δουλειά καινούργια, διότι θέλουμε στην καινούργια τους δουλειά να συμβάλουν στην ανάδειξη του σχολείου σε πολιτιστικό κέντρο στη γειτονιά, με τη δική τους βοήθεια και με τα νέα καθήκοντα που αυτός ο νέος ρόλος θα τους επιδώσει.

Δηλώνουμε: Καμία αλλαγή στη Γ’ Λυκείου εφέτος σε ό,τι αφορά τις εισαγωγικές εξετάσεις.

Καταργούμε την τράπεζα θεμάτων. Γιατί, δεν ξέρω, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, αν γνωρίζετε τι είναι η τράπεζα θεμάτων. Η τράπεζα θεμάτων είναι ένα αποθετήριο ερωτήσεων, τις οποίες ερωτήσεις τα παιδιά ξέρουν εκ των προτέρων. Άρα όλη η δουλειά των παιδιών, μαζί με τα παράλληλα φροντιστήρια είναι να μάθουν απ’ έξω τις τρεις-τέσσερις χιλιάδες ερωτήσεις ανά ζήτημα, ώστε να είναι έτοιμες οι εξετάσεις. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη διάλυση της εκπαιδευτικής διαδικασίας από την τράπεζα θεμάτων.

Επιπλέον, η τράπεζα θεμάτων δεν επινοήθηκε για να βοηθήσει την εκπαίδευση. Όπως αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε στο υπουργείο, είναι έργο που κατασκευάστηκε όχι για τη χρησιμότητά του, αλλά με σκοπό την αμοιβή. Είναι από αυτά τα περίεργα έργα που δεν γίνονται επειδή χρειάζονται, αλλά επειδή κάποιοι θέλουν να πληρωθούν ή να πληρώσουν αυτά τα έργα.

Η βαθμολογία των προαγωγικών εξετάσεων στις Α΄ και Β΄ λυκείου δεν συνυπολογίζεται για ακριβώς τους ίδιους λόγους στον εισαγωγικό βαθμό στα πανεπιστήμια, διότι ακριβώς θέλουμε να αποσυνδέσουμε το λύκειο από το πανεπιστήμιο και όχι να καταστήσουμε το λύκειο, στα τρία χρόνια, το κακό φροντιστήριο. Γιατί έτσι λειτουργεί το λύκειο αυτή τη στιγμή, ως το κακό φροντιστήριο, διότι είναι υποχρεωμένο να ακολουθήσει αναλυτικό πρόγραμμα και να μην ενταχθεί στη διαδικασία εκγύμνασης για τις εισαγωγικές εξετάσεις. Άρα, για τα παιδιά είναι κακό φροντιστήριο· έτσι το αφήνουν για να παρακολουθούν το φροντιστήριο.

Κρατάμε τον βαθμό προαγωγής, όπως ήταν λίγους μήνες πριν, στον μέσο όρο 9,5, χωρίς να μπλέκουμε περισσότερο τα πράγματα· και σε ό,τι αφορά τους διδάσκοντες αποσύρουμε τον βραχνά της ψευδοαξιολόγησης, που επίσης δεν ξέρω αν γνωρίζετε τι είναι αυτό. Πρόκειται για μια διαδικασία που δεν αξιολογεί για να βοηθήσει, δεν αξιολογεί για να ενισχύσει τις διδακτικές σχέσεις στο σχολείο, αλλά αξιολογεί για να τιμωρήσει.

Πρέπει ποσοστό 15% του εκπαιδευτικού προσωπικού να είναι υποχρεωτικά κάτω από τη βάση για να έχει νόημα η αξιολόγηση. Τέτοιου τύπου αξιολόγηση προφανώς καταργείται και στη θέση της μπαίνει μια πραγματική συζήτηση για το τι σημαίνει αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου, αποτίμηση της λειτουργίας του σχολείου σε σχέση μαθητές-γονείς και γονείς-παιδιά, ώστε πραγματικά να αρχίσουν τα πράγματα να αλλάζουν.

Πειραματικά και πρότυπα οι εξετάσεις είναι παράλογες. Γιατί πειραματικό σχολείο σημαίνει όχι σχολείο αριστείας, όπου αριστεία υπό κάποιους όρους είναι ρετσινιά. Διότι αν γίνεις άριστος με απλώς μια διαδικασία, φέρεις το βάρος της αριστείας σου, πρέπει να αποδεικνύεις διαρκώς την αριστεία σου εσαεί, ενώ εάν αποτύχεις στον διαγωνισμό αριστείας, τότε φέρεις το στίγμα αυτής της αποτυχίας.

Δεν νοείται η έννοια αριστείας και δη σε αυτές τις ηλικίες. Είναι τραγικό. Αλλά ακριβώς επειδή δεν θέλουμε να αναστατώσουμε τη χρονιά, κρατάμε δυστυχώς τις εξετάσεις κι εφέτος μέχρι να τελειώσει ο Ιούλιος, διότι κάποια παιδιά έχουν μπει στη διαδικασία αυτή, έχουν επενδύσει αυτά και οι γονείς τους ότι θα καταφέρουν να μπουν στα άριστα –υποτίθεται– σχολεία και δεν θέλουμε να βάλουμε πάγο στην έστω στρεβλή, υπό κάποια έννοια, αυτή φιλοδοξία τους.

Να πω κάτι για τα πρότυπα, γιατί κι αυτά είναι μεγάλη κουβέντα. Πρότυπα και πειραματικά σχολεία. Θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχουν προφανώς πειραματικά σχολεία για τον εξής λόγο: τα αιτήματα σε σχέση με την εκπαίδευση, ιδίως στην κατάσταση που ζούμε και ιδίως από τη σκοπιά της Αριστεράς, είναι αιτήματα που μοιάζουν αντιφατικά· δεν είναι αντιφατικά αλλά δεν είναι αιτήματα που μπορούν να λυθούν μια κι έξω.

Τι εννοώ; Η μία πλευρά είναι το δημοκρατικό σχολείο. Οφείλει το σχολείο να είναι δημοκρατικό: όλα τα παιδιά να παρακολουθούν οικειοθελώς την υποχρεωτική εκπαίδευση και να μην υπάρχει η σχολική διαρροή. Σχολική διαρροή σημαίνει σχολείο ταξικό, σχολείο μη δημοκρατικό· εκεί είναι ο κόμπος και εκεί πρέπει να επενδύσουμε πολλά.

Αλλά στην κοινωνία που ζούμε υπάρχει και το λεγόμενο συμβολικό κεφάλαιο. Κάποια παιδιά είναι προικισμένα από το σπίτι τους, την οικογένειά τους, τη δική τους υπερπροσπάθεια με δυνατότητες περισσότερες –τουλάχιστον έτσι φαίνεται σε κάποιες νεαρές ηλικίες– από κάποια άλλα παιδιά.

Καλά σχολεία την εποχή μου ήταν τα δημόσια. Ένα από τα μεγαλύτερα εθνικά εγκλήματα –αν επιτρέπεται η σχετική μεγαλοστομία– είναι ότι από τότε μέχρι σήμερα καλά σχολεία είναι τα ιδιωτικά. Αυτό είναι τραγικό. Πρέπει να αντιστραφεί αυτή η σχέση, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει διά διατάγματος, διά της ισοπέδωσης, διότι «όλοι ίδιοι είναι, άρα όλοι θα πάρουν ταυτόχρονα το βραβείο Νόμπελ».

ΕΠΑΛ. Προφανώς επιστρέφουν στη δουλειά με τις δέουσες ρυθμίσεις ανάλογα με τις ειδικότητες που θα συγκροτηθούν. Οι καθηγητές που διώχθηκαν κακήν κακώς υπέρ προφανώς των ιδιωτικών ΙΕΚ που είχαν τις ίδιες αρμοδιότητες. Έτσι είναι η κατάσταση.

Ένα ερώτημα που πλανάται στο διαδίκτυο και φτάνει και σε εμένα: περιφερειακοί και νομαρχιακοί διευθυντές εκπαίδευσης, ποιους θα επιλέξουμε, ποιους δικούς μας θα βάλουμε, τι θα γίνει εδώ, τι θα γίνει εκεί. Η απάντηση και εδώ είναι πάρα πολύ απλή: κείμενες διατάξεις κατά τη νομοθεσία που σημαίνει ανοιχτή προκήρυξη, αδιάβλητη επιτροπή αξιολόγησης και απόλυτη, επαναλαμβάνω, απόλυτη πολιτική ανεξιθρησκία.

ΑΕΙ. Εδώ είμαι πιο φορτισμένος· θα με συγχωρέσει ο κ. Φορτσάκης, θα προσπαθήσω να είμαι ήρεμος να πω τα εξής απλά. Προφανώς οι διοικητικοί επιστρέφουν, γιατί όπως έχουν αποδείξει όλες οι μελέτες που έχουν εκπονηθεί και από την προηγούμενη κυβέρνηση οι υπάρχοντες είναι πολύ λιγότεροι από τους απαιτούμενους. Αλλά και εδώ θα τους ζητήσουμε κάτι παραπάνω. Θα τους ζητήσουμε να φτιάξουν μια συνθήκη, ώστε να είναι πιο προσωπική η σχέση του τμήματος με τους φοιτητές. Εδώ τίθεται το μεγάλο ψευδοπρόβλημα των αιωνίων. Πρόκειται για ψευδοπρόβλημα. Κάποιοι από τους αιώνιους έχουν αποβιώσει, κάποιοι έχουν μεταναστεύσει, κάποιοι έχουν κάνει τελείως διαφορετικές δουλειές. Πρέπει να βρούμε όμως ποιοι έχει νόημα, αν θελήσουν, να μπορούν να επιστρέψουν. Και αυτό δεν μπορεί παρά να γίνει σε προσωποποιημένη βάση, με τη βοήθεια του νέου είδους διοικητικού προσωπικού που θα έχουμε στα πανεπιστήμια. Αυτό είναι το εύκολο, κύριε Φορτσάκη.

Το δύσκολο είναι το εξής και είναι μια διατύπωση που τη λέω χρόνια, από τότε που άρχισε το κακό: ο νόμος Διαμαντοπούλου υπήρξε η απόλυτη καταστροφή για την Ανώτατη Εκπαίδευση. Τελεία και παύλα. Απόλυτη καταστροφή, διότι κάποιος κάπου πέρασε από την Αμερική, κάτι νόμισε πως κατάλαβε με τα συμβούλια ιδρύματος και ήρθε να τα επιβάλει εδώ, χωρίς να καταλαβαίνει γιατί και πώς συμβούλια ιδρύματος με πολύ διαφορετικό ρόλο λειτουργούν άριστα στην Αμερική. Είναι θέμα ειδικής διαλέξεως συζήτησης, δεν είναι της στιγμής.

Κατεδάφισε ό,τι έμεινε όρθιο σε συνάρτηση με μια απόλυτα συστηματική διαδικασία κατασυκοφάντησης του οτιδήποτε είχε πετύχει το ελληνικό πανεπιστήμιο από το ’82 και μετά και από ό,τι με τις φοβερές προσπάθειες του διδακτικού προσωπικού από το ’82 και μετά είχε κατορθωθεί να επιτευχθεί.

Κρεμάστηκαν στα μανταλάκια κυριολεκτικά ο Μυλόπουλος και ο Πελεγρίνης για λόγους που δεν είχαν καμία σχέση με έργο ή δουλειά στο πανεπιστήμιο. Καθένας που έλεγε κάτι διαφορετικά ήταν στη λογική «για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ και η πηγή του κακού στο ΣΥΡΙΖΑ είναι οι πανεπιστημιακοί» οι πανεπιστημιακοί προς την κυβέρνηση. Η κυβέρνηση έχει πάρα πολλούς πανεπιστημιακούς και κάτι σημαίνει αυτό.

Ο νόμος Διαμαντοπούλου παρουσιάστηκε, έχει επενδυθεί με την ιδέα ότι ψηφίστηκε από τεράστια πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, αλλά η πλειοψηφία αυτή αγνόησε ότι όλοι ανεξαιρέτως οι πανεπιστημιακοί όλων των κομμάτων είχαν εκφράσει συστηματικά, πριν υποβληθούν στην κομματική πειθαρχία, την αντίθεση στον νόμο. Ας τα πάρουμε αυτά και ας ξεκινήσουμε από την αρχή προφανώς με πρώτο μέτρο την κατάργηση των συμβουλίων ιδρύματος.

Δεν ξέρω αν έχετε συνδυάσει τα συμβούλια ιδρύματος με την εξέγερση του Χονγκ-Κονγκ, διότι η εξέγερση του Χονγκ-Κονγκ έγινε επειδή η Κίνα ήθελε να επιβάλει προεπιλογή στο ποιους οι πολίτες του Χονγκ-Κονγκ έπρεπε να ψηφίσουν για τα αντίστοιχα αξιώματα. Ακριβώς αυτό έκαναν τα συμβούλια του ιδρύματος, προκειμένου, μακαρθικώ τω τρόπω, να αποβληθούν ως υποψήφιοι όσοι δεν είχαν την έγκριση και τη γνώμη της κυβέρνησης.

Από εκεί και πέρα τα συμβούλια ιδρύματος καταργούνται, προφανώς νόμος καταργείται με νόμο· δεν πρόκειται να κάνουμε τίποτε εις βάρος των συμβουλίων αυτή τη στιγμή. Αμέσως όμως τα συμβούλια ιδρύματος με όλες τις συνακόλουθες διατάξεις θα αντικατασταθούν από άλλο νόμο.

Μια διευκρίνιση που νομίζω είναι απαραίτητη: αυτά όλα όσα είπα δεν αφορούν τα περισσότερα από τα μέλη που συμμετείχαν στα συμβούλια ιδρύματος. Τα περισσότερα από αυτά συμμετείχαν εκεί με ανιδιοτέλεια, γιατί πίστευαν ότι αυτός ο νόμος μπορεί να αλλάξει επί τα βελτίω τα πράγματα· το τιμούμε αυτό. Όπως τιμούμε ιδιαιτέρως όσους ξένους –το είπατε χτες και σε αυτό συμφωνώ απολύτως μαζί σας– ήρθαν εδώ ανιδιοτελώς, γιατί νόμιζαν ότι τα συμβούλια όπως είχαν στηθεί εδώ, ήταν ίδια με τα συμβούλια της Αμερικής.

Δεν κατάλαβαν ότι έτσι εντάσσονταν σε ένα αφήγημα, σε μια πορεία, σε μια διαδικασία που τους έφερνε αντιμέτωπους με το σύνολο των πανεπιστημιακών. Θα τους ζητήσουμε υπό μια έννοια συγνώμη, διότι βρέθηκαν, αφελώς ίσως, εκεί όπου βρέθηκαν και θα τους ευχαριστήσουμε για την προσπάθεια να βοηθήσουν.

Πολύ συνοπτικά, μετά την παιδεία υπάρχουν τα θρησκεύματα. Θρησκεύματα στον πληθυντικό, επιταγή του Συντάγματος η εγγύηση της θρησκευτικής ελευθερίας. Τις οργανωμένες θρησκείες ωστόσο τις τιμούμε όλες, διότι με τον δικό της τρόπο η καθεμιά προβάλλει μια αίσθηση ιερού που μοιράζονται όλοι οι άνθρωποι. Το ιερό είναι απαραβίαστο, ο σημαντικότερος όρκος στα ελληνικά είναι «σε ό,τι έχω ιερό», όπου το «ό,τι» δεν προσδιορίζεται, γιατί ακριβώς δηλώνει την αυθόρμητη ανεξιθρησκία του ελληνικού λαού.

Προφανώς και ορθώς ιστορικά, επικρατούσα θρησκεία είναι η Ορθόδοξη και τη σεβόμαστε απολύτως. Εμμένουμε στρατηγικά στην άποψη ότι η Εκκλησία και το Κράτος πρέπει να διαχωριστούν, αλλά αυτή η πορεία είναι μακρά, δύσκολη και πρέπει πρώτα να αρχίσει να εκλογικεύεται αυτή η σχέση, όπως κατά τη γνώμη μου υποδειγματικά έγινε την πρώτη μέρα που ανέλαβε αυτή η κυβέρνηση, όταν ο Πρωθυπουργός απευθύνθηκε πρώτα στον αρχιεπίσκοπο και μετά ορκίστηκε με πολιτικό όρκο χωρίς κανένα πρόβλημα, δείχνοντας έτσι έμπρακτα ότι βήματα προς την κατεύθυνση της ανεξαρτησίας του Κράτους από την Εκκλησία μπορούν να γίνουν σύντομα.

Έχω κάτι που τα νόμιζα ωραία ως κλείσιμο για την ομιλία μου, που απευθύνονται στους συντρόφους του ΚΚΕ, δυο τσιτάτα του Μαρξ για να εξηγήσουν… Να τα πω; Γιατί το ερώτημα είναι πώς εγώ που θεωρούμαι μαρξιστής βεβαίως, και το ξέρετε όλοι, μπορώ να έχω τόσο γενική απεύθυνση.

Τα τσιτάτα του Μαρξ είναι δύο. Το ένα είναι: «το προλεταριάτο δεν θα απελευθερωθεί αν δεν απελευθερώσει την κοινωνία ολόκληρη αλλά και τους νυν αντιπάλους του πολιτικούς και ιδεολογικούς» και το δεύτερο είναι, αν οι σύντροφοι του ΚΚΕ μου επιτρέπουν να τους αποκαλώ συντρόφους: «οι κομμουνιστές δεν είναι ξεχωριστό κόμμα· είναι εκείνοι που βάζουν το συμφέρον του όλου, πάντοτε πάνω από το συμφέρον του μέλους».

Ευχαριστώ πολύ.

 --------------------------------------------------------------------

 

Ομιλία Τάσου Κουράκη, Αναπληρωτή Υπουργού Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων στις Προγραμματικές Δηλώσεις της Κυβέρνησης. Ολομέλεια Βουλής, 9/2/2015.

      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζοντας την ομιλία μου για τα ζητήματα της παιδείας, βλέποντας απέναντί μου και τον Τριαντάφυλλο Μηταφίδη, δεν μπορώ παρά να μνημονεύσω όλες εκείνες τις λαμπρές μορφές των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού κινήματος που με το έργο και τη δράση τους σφράγισαν την ιστορία της σύγχρονης νεοελληνικής εκπαίδευσης.

 Ενδεικτικά θα έλεγα να θυμηθούμε το έργο και τη δράση του Δημήτρη Γληνού, του Αλέξανδρου Δελμούζου, της Ρόζας Ιμβριώτη, της Έλλης Αλεξίου, του Μίλτου Κουντουρά, του Ευάγγελου Παπανούτσου, του Εμμανουήλ Κριαρά, καθώς και τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς ανώνυμους και επώνυμους που έδωσαν αγώνες με αξιοπρέπεια και ελεύθερο φρόνημα, αφιερώνοντας στην υπόθεση αυτή τη ζωή τους, με πρόσφατη στη νεώτερη ιστορία τη θυσία του Νίκου Τεμπονέρα που δολοφονήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1991, προστατεύοντας το σχολείο και τους μαθητές του.

 Σε αυτούς τους εκπαιδευτικούς, παρουσιάζοντας το κυβερνητικό μας πρόγραμμα, βρίσκεται η σκέψη και η ψυχή μας και με τα δικά τους έργα ως παρακαταθήκη έχουμε τα μάτια στραμμένα στη νέα γενιά, σε όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες, αλλά ιδιαίτερα στα παιδιά των πίσω θρανίων, γιατί αυτά έχουν περισσότερο ανάγκη την υποστήριξή μας.

 Ο στόχος για τον οποίο εργάζεται η Κυβέρνησή μας είναι η οργάνωση της δημόσιας δωρεάν δημοκρατικής υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης.

 Ο πρώτος θεμέλιος λίθος του προγράμματός μας είναι αξιακός, δηλαδή αποσκοπούμε στην άμβλυνση των μορφωτικών ανισοτήτων, που έχουν τη ρίζα τους στις κοινωνικές ταξικές ανισότητες, καθώς και στην απάλειψη κάθε λογής διακρίσεων, φύλου, φυλής, θρησκεύματος και πεποιθήσεων, κοινωνικής και εθνικής προέλευσης, φυσικής ιδιαιτερότητας των ατόμων και άλλα από το θεσμικό πλαίσιο, αλλά και από την καθημερινότητα της εκπαίδευσης.

 

Στην κατεύθυνση αυτή σκοπεύουμε –και η παράθεση δεν είναι τυχαία- τα εξής:

Να ευθυγραμμίσουμε το θεσμικό μας πλαίσιο με όσα ορίζονται από τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, συμπεριλαμβάνοντας τους μαθητές με αναπηρία στο σχολείο για όλους.

Να επαναφέρουμε με αναβαθμισμένη μορφή την ενισχυτική διδασκαλία και την πρόσθετη διδακτική στήριξη.

Να αναπτύξουμε τη διαπολιτισμική και αντιρατσιστική εκπαίδευση και τις τάξεις υποδοχής.

Να εκπονήσουμε προγράμματα στήριξης του μαθητικού πληθυσμού και των αντίστοιχων σχολικών μονάδων, που αφορούν κυρίως σε ευάλωτες ομάδες νέων, δηλαδή σε δυσπρόσιτες περιοχές, σε άτομα με οικονομική ανέχεια, σε άτομα Ρομά, στα άτομα που σχετίζονται με την παραβατικότητα των ανηλίκων.

Να ενισχύσουμε την εκπαίδευση των ελληνοπαίδων του εξωτερικού, που δεινοπαθεί.

Να προχωρήσουμε στην ουσιαστική αναβάθμιση της εκπαίδευσης των μουσουλμανοπαίδων της Θράκης, ώστε να αντιμετωπιστούν τα φαινόμενα σχολικής εγκατάλειψης, να διασφαλίζεται η ισότιμη πρόσβασή τους σε όλες τις βαθμίδες και τους τύπους της δημόσιας εκπαίδευσης και να διασφαλιστεί η επιστημονική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών που διδάσκουν σε αυτήν την πληθυσμιακή κατηγορία.

Τερματίζουμε την πολιτική καταργήσεων και συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων. Επανεξετάζουμε, όμως, τη λειτουργία σχολικών μονάδων που καταργήθηκαν στη βάση παιδαγωγικών και κοινωνικών κριτηρίων.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεύτερος θεμέλιος λίθος είναι η ικανοποίηση των πιεστικών εκπαιδευτικών αναγκών μετά από πέντε χρόνια λιτότητας και μνημονιακών παρεμβάσεων. Όπως είπαμε, επιδίωξή μας είναι η ανασυγκρότηση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων, με καθολική συμμετοχή όλων των νέων σε όλο το φάσμα της δεκατετράχρονης –δηλαδή δώδεκα συν δύο η προσχολική αγωγή- εκπαίδευσης.

 

Πιο συγκεκριμένα:

 Πρώτον, οι μνημονιακοί νόμοι, που διέλυσαν και υποβάθμισαν τη δημόσια παιδεία παύουν να ισχύουν.

Προχωρούμε στη θέσπιση μεταβατικού θεσμικού πλαισίου για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, ανοίγοντας, όπως είπε ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Παιδείας, ευρύ διάλογο με όλους τους εμπλεκομένους.

 Σε συνεργασία με άλλα συναρμόδια Υπουργεία προχωρούμε σε δράσεις για την ανακούφιση της ανθρωπιστικής κρίσης, όπως ανέφερε και η Αναπληρώτρια Υπουργός κυρία Φωτίου, μέσα από προγράμματα προληπτικής ιατρικής, εμβολιασμών και επισιτιστικής βοήθειας, δηλαδή πρόγευμα και μικρά γεύματα για τους μαθητές.

 Αρχίζουμε από σήμερα τον επανασχεδιασμό των αναλυτικών προγραμμάτων και των σχολικών εγχειριδίων. Στοχεύουμε στην αναδιάρθρωση της ύλης προς την κατεύθυνση της μείωσης του όγκου των πληροφοριών για χάρη της εμβάθυνσης και της κριτικής σκέψης. Στόχος μας είναι τα βιβλία της επόμενης σχολικής χρονιάς να βρίσκονται έγκαιρα στα σχολεία και οι όποιες αλλαγές στην ύλη δεν θα συνεπάγονται αναγκαστικά την αλλαγή των σχολικών εγχειριδίων της επόμενης χρονιάς, καθότι δεν προλαβαίνουμε.

Διερευνούμε όλες τις αναγκαίες προϋποθέσεις για να υλοποιήσουμε τη μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, στο μέτρο βέβαια των δυνατοτήτων κάλυψης των θέσεων εκπαιδευτικού δυναμικού με μόνιμες θέσεις. Το επαναλαμβάνω: με μόνιμες θέσεις.

Στο σχολείο στο οποίο έχουμε θητεύσει όλοι μας ξέρουμε ότι κάποια μαθήματα είναι πρωτεύοντα και κάποια δευτερεύοντα. Για εμάς πρωτεύοντα είναι όλα εκείνα τα μαθήματα που διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις για να γίνουν οι αυριανοί πολίτες μορφωμένοι, με κριτική σκέψη και αισθητική καλλιέργεια. Προς τούτο θέλουμε η αξιακή μας θέση για την κάλυψη της γενικής παιδείας στο δημόσιο σχολείο όλης της γνώσης και της εμπειρίας να πάρει σάρκα και οστά. Προς το σκοπό αυτό, η αισθητική αγωγή, η καλλιέργεια των τεχνών, η φυσική αγωγή, η αγωγή υγείας, η περιβαλλοντική εκπαίδευση, η πληροφορική, η αγωγή του δημοκρατικού πολίτη σχεδιάζονται ως ισότιμες και αναγκαίες πτυχές του αναλυτικού προγράμματος από κοινού με τις παραδοσιακές εγκύκλιες γνώσεις.

 Εργαζόμαστε στην κατεύθυνση της αναβάθμισης και σταδιακής επαναφοράς της διδασκαλίας περισσότερων ξένων γλωσσών στο σχολείο, σύμφωνα με παιδαγωγικά κριτήρια. Θέλουμε να δίδεται η δυνατότητα απόκτησης πιστοποιητικών γλωσσομάθειας από το δημόσιο σχολείο, έτσι ώστε να ανακουφιστεί ο οικογενειακός προϋπολογισμός.

 Τέλος, στην ενότητα αυτή καθιστούμε το σχολείο κέντρο της γειτονιάς, κοινωνικό χώρο δημιουργίας, ανοιχτό και μετά τη λήξη των μαθημάτων για δραστηριότητες πολιτισμού, αθλητισμού, κοινωνικής αλληλεγγύης και άλλα, σε συνεργασία με την εκπαιδευτική κοινότητα, τους κατοίκους της γειτονιάς και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

 Ιδιαίτερα, για το Λύκειο ενισχύουμε τον αυτόνομο μορφωτικό ρόλο της λυκειακής βαθμίδας, με αποκατάσταση της ουσιαστικής ισοτιμίας -γενικής και τεχνικής επαγγελματικής κατεύθυνσης- και στρατηγικός μας στόχος είναι το Ενιαίο Σχολείο Θεωρίας και Πράξης, αξιοποιώντας τα θετικά χαρακτηριστικά από την εμπειρία του Πολυκλαδικού Λυκείου. Έτσι, όπως αναφέρθηκε και από τον Υπουργό Παιδείας, δρομολογούμε την αποσύνδεση των προαγωγικών και απολυτηρίων εξετάσεων από τη διαδικασία εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

 Επαναφέρουμε το γενικό μέσο όρο 9,5 για την προαγωγή από τη μια τάξη στην άλλη.

Καταργούμε τις πανελλαδικές εξετάσεις στην Α΄ και Β΄ Λυκείου από το τρέχον σχολικό έτος, καθώς καταργούμε και την υποχρεωτική επιλογή του 50% των θεμάτων των εξετάσεων του Λυκείου από την Τράπεζα των Θεμάτων. Όπως είπαμε, η Τράπεζα θα παραμείνει ως συμβουλευτικό προαιρετικό εργαλείο για εκπαιδευτικούς και μαθητές. Να σημειώσουμε ότι τα χρήματα που δαπανήθηκαν για την Τράπεζα Θεμάτων ήταν 1.570.000 ευρώ. Με τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν να είχαν προσληφθεί χίλιοι αναπληρωτές για την αντιμετώπιση μέρους των εκπαιδευτικών κενών.

 

Όπως αναφέρθηκε από τον Υπουργό Παιδείας, σε συνεργασία με τα συναρμόδια Υπουργεία δρομολογείται η επαναφορά των σχολικών φυλάκων που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα.

Σχεδιάζουμε την αναβάθμιση της Δημόσιας Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και την αναδιοργάνωση των προγραμμάτων των ΕΠΑΛ.

Παρέχουμε ισότιμη δυνατότητα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση για τους αποφοίτους τους. Καταργούμε τις μετα-γυμνασιακές ΣΕΚ, δηλαδή τις Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης και αναδιαμορφώνεται το μετα-λυκειακό έτος των ΕΠΑΛ από έτος μαθητείας, σε έτος ειδίκευσης αποφοίτων ΕΠΑΛ και επαναφορά του από την άτυπη στην τυπική εκπαίδευση.

Επαναλειτουργούν, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις μας, τα ΕΠΑΛ από το σχολικό έτος 2015-2016, οι τομείς και οι ειδικότητες των ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ που καταργήθηκαν με το ν.4146/2013. Οι εκπαιδευτικοί των πενήντα ειδικοτήτων της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης που καταργήθηκαν με το άρθρο 82 του ν.4172/2013, τοποθετούνται άμεσα στα ΕΠΑΛ.

 

Για τη φετινή χρονιά πρέπει να ξέρετε ότι υπάρχουν εκπαιδευτικοί που πληρώνονταν με το 75% και παρέμεναν στα σπίτια τους. Αυτοί οι εκπαιδευτικοί επανέρχονται και αξιοποιούνται για τις εκπαιδευτικές και διοικητικές ανάγκες των δημόσιων σχολείων σε εργαστηριακά κέντρα, σε τομείς που μπορούν να δουλέψουν, σε ΙΕΚ και υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας.

 

Ιδιαίτερα για τις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις, όπως αναφέρθηκε από τον Υπουργό Παιδείας, καθώς και για τις επόμενες δύο σχολικές χρονιές θα μεριμνήσουμε, ώστε να μην διαταραχθούν οι εκπαιδευτικές λειτουργίες, αλλά και να ρυθμιστούν κάποια επείγοντα ζητήματα που τις διευκολύνουν.

 Έτσι, λοιπόν, πρώτον, για το τρέχον σχολικό έτος οι εξεταστικές διαδικασίες και ρυθμίσεις που αφορούν την απόλυση από το Λύκειο και την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών της Γ΄ Λυκείου παραμένουν ως έχουν.

 

Δεύτερον, για τη Γ΄ Λυκείου του επόμενου σχολικού έτους, δηλαδή για τους μαθητές που φοιτούν φέτος στην Β΄ Λυκείου, μελετάμε τη δυνατότητα επικοινωνίας -και θα ανακοινωθεί σύντομα- των επιστημονικών πεδίων εξειδίκευσης, ώστε οι υποψήφιοι να μπορούν να επιλέξουν περισσότερα του ενός επιστημονικά πεδία. Οι βαθμοί προαγωγής της Α΄ και Β΄ Λυκείου και ο βαθμός απόλυσης της Γ΄ Λυκείου δεν θα προσμετρούνται στο βαθμό πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

 

Τέλος, ανοίγουμε το διάλογο με την κοινωνία για το νέο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ, το οποίο προφανώς θα χρειαστεί αρκετά χρόνια στην προοπτική της ελεύθερης πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

 Προσχολική και πρωτοβάθμια εκπαίδευση: Θέτουμε σταθερά θεμέλια για μια δημόσια ποιοτικά προσχολική και πρωτοβάθμια εκπαίδευση, που θα παρέχει όλα τα απαραίτητα εφόδια στους μαθητές και θα θέτει τις βάσεις για τη δραστική μείωση της σχολικής αποτυχίας στις επόμενες βαθμίδες.

 Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, διαβεβαιώνουμε τον ελληνικό λαό ότι θα κάνουμε ό,τι είναι απαραίτητο, ώστε όλα τα νήπια να έχουν απρόσκοπτη πρόσβαση στη δημόσια δωρεάν δίχρονη προσχολική εκπαίδευση σε όλη την ελληνική επικράτεια. Δίνουμε έμφαση στην εξασφάλιση των αναγκαίων υποδομών και τη στελέχωση με το αναγκαίο προσωπικό.

 Διασφαλίζουμε την ποιοτική αναβάθμιση του δημοτικού και του ολοήμερου σχολείου. Τα έρημα χωριά χωρίς σχολεία και οι σχολικές μονάδες «μαμούθ» στις αστικές περιοχές, είναι εικόνες που δεν μας ικανοποιούν και δεν συνάδουν με τη σύγχρονη παιδαγωγική. Τέλος, στην ενότητα αυτή η πρόσφατη εγκύκλιος του προηγούμενου Υπουργού Παιδείας, σχετικά με την αλλαγή του ωρολογίου προγράμματος από το Μάρτη του 2015 ανακαλείται.

 Ειδική αγωγή: Θα πρέπει να γνωρίζουμε όλοι και να έχουμε ενστερνιστεί ότι η εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία ή και με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες είναι θεμελιώδης δείκτης πολιτισμού. Η διακηρυγμένη αρχή «ένα σχολείο για όλους», αναφέρεται στο σχολείο της γειτονιάς, στο οποίο εγγράφονται όλα τα παιδιά με ή χωρίς αναπηρία και το οποίο υποστηρίζεται, στελεχώνεται, εξοπλίζεται και διαμορφώνεται, έτσι ώστε να υλοποιείται με συνέπεια ο στόχος της ένταξης και συμπερίληψης.

 Βεβαίως θα υπάρχουν και ειδικά σχολεία που θα αφορούν στα παιδιά εκείνα που το είδος της αναπηρίας τους ή οι πολλαπλές τους αναπηρίες δεν τους επιτρέπουν να ενταχθούν στο κοινό σχολείο. Αλλά θα πρέπει να τονίσουμε ότι στις δομές αυτές σχεδιάζονται εξατομικευμένα προγράμματα γνωστικού, ψυχαγωγικού και αθλητικού περιεχομένου προσαρμοσμένα στις ανάγκες του κάθε μαθητή και παρέχονται υποστηρικτικές υπηρεσίες και στους μαθητές και στις οικογένειές τους.

 Θα μεριμνήσουμε για την πλήρη αναβάθμιση και υποστήριξη των θεσμοθετημένων διαγνωστικών φορέων ΕΔΕΑΥ και ΚΕΔΔΥ και αυτό αποτελεί προτεραιότητά μας. Θα προχωρήσουμε από φέτος στην εφαρμογή του ενιαίου πίνακα πρόσληψης αναπληρωτών ειδικού εκπαιδευτικού και ειδικού βοηθητικού προσωπικού, καθώς και στην αποκατάσταση των εκπαιδευτικών που υπηρετούσαν στις δομές της ειδικής εκπαίδευσης και τέθηκαν σε διαθεσιμότητα με την κατάργηση των κλάδων τους.

 Η παράλληλη στήριξη χορηγείται στο μαθητή με αναπηρία ανεξάρτητα από την ύπαρξη τμήματος ένταξης στο σχολείο.

 

Πάρα πολλοί γονείς ανησυχούν. Το είχαμε εξαγγείλει και από την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο. Το νομοσχέδιο για την ειδική εκπαίδευση θα συνταχθεί από μηδενική βάση με συνεξέταση των προτάσεων όλων των εμπλεκόμενων φορέων. Στην υπόθεση της εκπαίδευσης των παιδιών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες θέλουμε να έχουμε τους γονείς συμμάχους και συμμέτοχους.

 Όσον αφορά στην ιδιωτική εκπαίδευση θέλω να επισημάνω τρία σημεία.

Πρώτον, εποπτεύουμε, όπως μας επιβάλλει το άρθρο 16 του καταστατικού χάρτη της δημοκρατίας μας, την τήρηση της συνταγματικής νομιμότητας στην ίδρυση και λειτουργία των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων.

Δεύτερον, αναμορφώνουμε και επικαιροποιούμε το νομικό πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων και των φροντιστηρίων στη βάση παιδαγωγικών και επιστημονικών κριτηρίων και δεσμευόμαστε για την απαρέγκλιτη τήρησή του.

 Τρίτον, διασφαλίζουμε για λόγους κοινωνικού και δημόσιου συμφέροντος τα εργασιακά δικαιώματα των ιδιωτικών εκπαιδευτικών οι οποίοι επανεντάσσονται στο Υπουργείο Παιδείας και παύουν να υπάγονται στο Υπουργείο Εργασίας.

 Επαναφέρουμε και εδώ, όπως και σε άλλες κατηγορίες εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, το θεσμό των συλλογικών συμβάσεων.

Τέλος, στην ενότητα αυτή προχωρούμε στην ανασύσταση της κατηργημένης διεύθυνσης ιδιωτικής εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας.

 

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η δημιουργία κλίματος συνεργασίας και αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ της πολιτείας και της εκπαιδευτικής κοινότητας μαζί με την συνεχή δωρεάν –τονίζω- επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και τη δημοκρατική ανασυγκρότηση της εκπαίδευσης αποτελούν ασφαλή προϋπόθεση για την επιτυχία της προσπάθειάς μας.

 Οι τρέχουσες διαδικασίες, όπως ανέφερε και ο κύριος Υπουργός, οι διαδικασίες αξιολόγησης δεν συνέβαλαν στη δημιουργία τέτοιου κλίματος και τραυμάτισαν την εκπαιδευτική κοινότητα. Γι’ αυτό αναστέλλονται, καθώς και οι όποιες πειθαρχικές ή προαγωγικές συνέπειές τους, προκειμένου να μελετηθούν σε βάθος όλοι οι συναφείς παράγοντες.

 Η αντικατάσταση του σημερινού νομοθετικού πλέγματος αξιολόγησης εκπαιδευτικών και σχολείων από ένα σύστημα αποτίμησης του εκπαιδευτικού και παιδαγωγικού έργου με δημοκρατικό και συλλογικό τρόπο είναι απαραίτητη. Αντιλαμβανόμαστε όμως -και να προσέξουμε στο σημείο αυτό- τη λειτουργική αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου ως μια συμμετοχική και δημοκρατική μεθοδολογία διάγνωσης προβλημάτων, αναζήτησης λύσεων και επεξεργασίας προτάσεων και μέτρων για τη βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί για μας εργαλείο ιεραρχικής και χρηματοδοτικής διάκρισης των σχολικών μονάδων ή τιμωρητικό εργαλείο μισθολογικής διαφοροποίησης και διοικητικής πειθάρχησης των «υπαλλήλων», όπως τους θεωρούσαμε.

 Θα σας πει αύριο και ο κ. Κατρούγκαλος ότι καταργούμε όλο το πειθαρχικό νομοθετικό πλέγμα του ν. 4057/2012 και του ν.4093/2012. Μέχρι τη συνολική αναμόρφωσή του καταργούνται άμεσα οι αντισυνταγματικές ρυθμίσεις του πειθαρχικού δικαίου, όπως η διάταξη που θέλει τον υπάλληλο σε αργία ή παραπομπή του στο πειθαρχικό συμβούλιο και η διάταξη που ορίζει ως αδίκημα την προδήλως αναξιοπρεπή ή ανάρμοστη ή ανάξια συμπεριφορά εντός ή εκτός υπηρεσίας. Αναγνωρίζουμε ότι η συμμετοχή σε συνδικαλιστική ή άλλη κοινωνική δράση δε συνιστά σε καμία περίπτωση ανάρμοστη συμπεριφορά. Διασφαλίζουμε τη διαφάνεια των διαδικασιών σε όλες τις υπηρεσιακές μεταβολές όπως αναφέρθηκε από τον κύριο Υπουργό.

Η Κυβέρνησή μας δε θα ανεχθεί καμία από τις γνωστές πρακτικές πελατειακού χαρακτήρα παιδαγωγικού και διοικητικού αυταρχισμού ανάδειξης των ημέτερων και επιβράβευσης της ήσσονος προσπάθειας.

 

Θα εκπονήσουμε άμεσα ένα νέο δημοκρατικό πλαίσιο λειτουργίας των σχολικών μονάδων και των διευθυντικών στελεχών με αναβαθμισμένο ρόλο –το τονίζω- των συλλόγων διδασκόντων.

 Τέλος, δεσμευόμαστε ότι για όλες τις πτυχές του προγράμματός μας θα προχωρήσουμε από αύριο κιόλας στο άνοιγμα ενός ευρύτατου και ουσιαστικού διαλόγου με όλους όσους εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία, με τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές, τους γονείς, την επιστημονική κοινότητα, τα στελέχη της δημόσιας διοίκησης.

 Θέλω να συνεργαστούμε ανοιχτά και ειλικρινά με όλους. Θέτουμε τους εκπαιδευτικούς στόχους και σχεδιάζουμε ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, ώστε να δημιουργήσουμε επιτέλους ένα εκπαιδευτικό σύστημα σταθερό, που θα προάγει τη χαρά της γνώσης και της μάθησης, έτσι που τα παιδιά μας να αγαπήσουν το σχολείο. Θέλουμε παιδιά χαρούμενα, με την αισιοδοξία για τη ζωή, που θα αγαπούν το συνάνθρωπό τους, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή και θρησκεία. Θέλουμε νέες και νέους με ανορθωμένο φρόνημα, που δεν θα πορεύονται σκυφτοί και κυρίως δεν θα σκύβουν παρά μόνο για να δώσουν το χέρι και να βοηθήσουν εκείνους που είναι χαμηλά.

 

Σας ευχαριστώ.

 

http://www.minedu.gov.gr

 

Άρθρο στην Καθημερινή  του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΛΑΚΑΣΑ:Κουράκης: Χωρίς εξετάσεις στα Πειραματικά, από φέτος

 Πηγή http://www.kathimerini.gr/803429/article/epikairothta/ellada/koyrakhs-xwris-e3etaseis--sta-peiramatika-apo-fetos

Χωρίς εξετάσεις θα εισαχθούν οι μαθητές φέτος στα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία.

Μόνη εξαίρεση, τα ελάχιστα πρότυπα σχολεία στα οποία εισαγωγικές εξετάσεις προβλέπονται από το καταστατικό τους, σύμφωνα με το κληροδότημα με βάση το οποίο ιδρύθηκαν. Αυτά ανέφερε χθες ο αναπληρωτής υπουργός Παιδείας Τάσος Κουράκης, προκαλώντας σύγχυση καθώς ο υπουργός Παιδείας, Αριστείδης Μπαλτάς, είχε αναφέρει στη Βουλή, τη Δευτέρα, ότι το φετινό σύστημα δεν θα αλλάξει, στο πλαίσιο της αρχής περί έγκαιρης ενημέρωσης των ενδιαφερομένων και για να μην αδικηθούν οι υποψήφιοι που άρχισαν να προετοιμάζονται για τις εξετάσεις.

Μετά τη χθεσινή απόφαση, όπως την ανακοίνωσε (Ρ/Σ Κόκκινο) ο κ. Κουράκης, στελέχη του υπ. Παιδείας επιχείρησαν να υποβαθμίσουν τη νέα διάσταση απόψεων που διεφάνη στο υπουργικό δίδυμο, λέγοντας ότι το ίδιο με τον κ. Κουράκη εννοούσε και ο κ. Μπαλτάς, ο οποίος πάντως είχε πει ότι οι όποιες αλλαγές θα ισχύσουν από το 2016 και όχι από φέτος.

Εκπαιδευτικοί και γονείς αλλά και δημοσιογράφοι ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τα αποτελέσματα διεθνών ερευνών για την εκπαίδευση. Το Διεθνές Πρόγραμμα PISA για την Αξιολόγηση των Μαθητών (Programme for International Student Assessment) είναι μία από τις πιο σημαντικές έρευνες στην Εκπαίδευση για τις επιδόσεις των 15χρονων μαθητών. Οι περισσότεροι γονείς  γνωρίζουμε το πρόγραμμα PISA από τα δημοσιεύματα σε εφημερίδες που αναφέρονται δυστυχώς στα απογοητευτικά αποτελέσματα για την Ελλάδα.

Η έρευνα PISA διεξάγεται ανά τριετία (από το 2000 έως σήμερα), με διαφορετικό κύριο αντικείμενο κάθε φορά, και σύμφωνα με συγκεκριμένες και αυστηρές προδιαγραφές που είναι κοινές και συμφωνημένες για όλες τις συμμετέχουσες χώρες. Το PISA 2012 είχε ως κύριο αντικείμενο αξιολόγησης τα Μαθηματικά, ενώ εξετάστηκαν επίσης, με συνοπτικό τρόπο, η Κατανόηση Κειμένου και οι Φυσικές Επιστήμες. Συμμετείχαν 65 χώρες (34 χώρες του ΟΟΣΑ και 31 συνεργαζόμενες χώρες/οικονομίες) που αντιπροσωπεύουν πάνω από το 80% της παγκόσμιας οικονομίας. Από την Ελλάδα συμμετείχαν 5.000 15χρονοι μαθητές από 192 δημόσια και ιδιωτικά σχολεία Δ/θμιας Εκπαίδευσης.

Από τα αποτελέσματα του PISA 2012, όπως ανακοινώθηκαν από τη Χρύσα Σοφιανοπούλου (Εθνική Διαχειρίστρια PISA, Επίκουρη Καθηγήτρια Tμήματος Πληροφορικής και Τηλεματικής Χαροκοπείου Πανεπιστημίου) αναφέρουμε εδώ δύο βασικά συμπεράσματα:

• Η επαρχία Σαγκάη της Κίνας (με μέση βαθμολογία 613 μονάδες) πέτυχε την υψηλότερη βαθμολογία στα Μαθηματικά με 119 μονάδες πάνω από τη μέση βαθμολογία των χωρών του ΟΟΣΑ, που ισοδυναμούν με σχεδόν 3 έτη φοίτησης στο σχολείο. Η Σιγκαπούρη, το Χονγκ Κονγκ-Κίνα, η Ταϊβάν-Κίνα, η Κορέα, το Μακάο-Κίνα, η Ιαπωνία, το Λιχτενστάιν, η Ελβετία και η Ολλανδία με φθίνουσα σειρά βαθμολογίας, συμπληρώνουν την δεκάδα των χωρών με την υψηλότερη βαθμολογία στα Μαθηματικά.
• Η Ελλάδα με μέση βαθμολογία 453 μονάδες κατατάσσεται στην ομάδα χωρών με χαμηλότερη βαθμολογία από τη μέση βαθμολογία των χωρών του ΟΟΣΑ (με στατιστικά σημαντική διαφορά). Η Σερβία, η Τουρκία και η Ρουμανία είναι οι χώρες των οποίων η βαθμολογία των οποίων δεν παρουσιάζει στατιστικά σημαντική διαφορά με τη βαθμολογία της Ελλάδας.

 

Κάθε φορά που ανακοινώνονται τα αποτελέσματα και η χαμηλή θέση της χώρας μας, πολλοί είναι αυτοί που σπεύδουν να υποβιβάσουν τη σημασία τους, υποστηρίζοντας ότι δεν είναι αντιπροσωπευτικά, γιατί τα εκπαιδευτικά συστήματα διαφέρουν στους σκοπούς και τη φιλοσοφία τους. Η αλήθεια όμως είναι ότι η διεθνής επιστημονική ομάδα που αναπτύσσει τα σχετικά τεστ (που είναι κοινά για τους μαθητές όλων των χωρών) ακολουθεί συγκεκριμένη μεθοδολογία και λαμβάνει υπόψη τις διαφορές των εκπαιδευτικών συστημάτων όλων των χωρών, ώστε τα αποτελέσματα να είναι συγκρίσιμα και φυσικά να έχουν νόημα για αυτούς που σχεδιάζουν την εκπαιδευτική πολιτική στις χώρες που συμμετέχουν.

Τα αποτελέσματα λοιπόν του PISA προορίζονται να αξιοποιούνται από τα στελέχη της εκπαίδευσης κάθε χώρας.  

Θα είχε άραγε νόημα να μελετήσουμε σε βάθος τα αποτελέσματα του PISA;

Πρόσφατα δημοσιεύτηκε ένα άρθρο του Alfonso Echazarra (Αναλυτή της Εκπαίδευσης), στο οποίο δίνονται παραδείγματα χωρών που κινητοποιήθηκαν από τα αρνητικά αποτελέσματα του PISA και τα αξιοποίησαν για να επανασχεδιάσουν την εκπαιδευτική τους πολιτική.

Το πρώτο παράδειγμα που αναφέρει είναι η Γερμανία που όταν είδε το 2009 να έχει απογοητευτικές επιδόσεις, έθεσε ως στόχο τη βελτίωση των μαθητών της. Άλλο παράδειγμα είναι η Ουαλία η οποία έχει θέσει ως στόχο να είναι ανάμεσα στις 20 πρώτες θέσεις το 2015. Ο Alfonso Echazarra υποστηρίζει ότι η μέχρι τώρα πορεία του PISA δείχνει ότι οποιαδήποτε χώρα μπορεί να βελτιώσει τη θέση της και μάλιστα σχετικά γρήγορα. Χώρες πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, όπως η Χιλή, η Γερμανία, το Ισραήλ, η Μαλαισία, η Ρουμανία έχουν επιδείξει σημαντική βελτίωση ειδικά όσον αφορά τις επιδόσεις των μαθητών στα Μαθηματικά.

Η Πολωνία είναι ένα ακόμη παράδειγμα της γρήγορης βελτίωσης που μπορεί μια χώρα να επιτύχει, αφού κατάφερε μετά τα πρώτα αρνητικά αποτελέσματα που είχε στο PISA να βελτιώσει τη θέση της και να βρίσκεται στις 10 πρώτες θέσεις των χωρών-μελών του ΟΟΣΑ (Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη). Εξίσου γρήγορα βήματα βελτίωσης έχουν κάνει η Τουρκία, η Ιταλία, η Βουλγαρία, η Πορτογαλία, η Ρουμανία και το Μεξικό. Μάλιστα, αυτό που πρέπει να υπογραμμιστεί είναι ότι η βελτίωση της επίδοσης μιας χώρας έχει να κάνει με τη βελτίωση της επίδοσης των αδύνατων μαθητών και όχι με τον αποκλεισμό τους από την εκπαίδευση. Σημαντικά τέτοια παραδείγματα ειδικά για τα Μαθηματικά είναι το Μεξικό, η Τυνησία και η Τουρκία.

Φαίνεται, επομένως, ότι αυτό που κάνει τη διαφορά στον τρόπο με τον οποίο μια χώρα επεξεργάζεται τα αποτελέσματα του PISA είναι η πρόθεσή της να βελτιωθεί κι αυτό είναι που πρέπει να ξανασκεφτούν όσοι χαράζουν την εκπαιδευτική πολιτική στη χώρα μας.

Μια τελευταία παρατήρηση: Θα άξιζε τον κόπο να ρίξετε μια ματιά σε παραδείγματα θεμάτων από τα τεστ του PISA (http://www.iep.edu.gr/pisa/index.php/2012-03-13-10-41-15).

Θα διαπιστώσετε ότι η φιλοσοφία που διέπει τα τεστ του PISA δεν είναι να εξετάσει στείρες γνώσεις αλλά την ικανότητα των μαθητών να χρησιμοποιούν τις πληροφορίες που τους δίνονται για να διατυπώσουν λογικά συμπεράσματα. Νομίζω ότι όλοι μας θα συμφωνούσαμε ότι αυτός πρέπει να είναι βασικός σκοπός ενός εκπαιδευτικού συστήματος. Τα τεστ λοιπόν του PISA εξετάζουν αν το εκπαιδευτικό σύστημα εφοδιάζει τους μαθητές με την ικανότητα να χρησιμοποιούν τη μαθηματική σκέψη και την κρίση τους, για να επεξεργαστούν ένα πρόβλημα, να κατανοήσουν ένα κείμενο και τελικώς να χρησιμοποιήσουν την πληροφορία που τους δίνεται. Επιπλέον, σημειώνουμε ότι κατά τη βαθμολόγηση δεν λαμβάνονται υπόψη τυχόν ορθογραφικά ή συντακτικά λάθη, ενώ πάντα ο βαθμολογητής έχει στη διάθεσή του έναν Οδηγό με αποδεκτές και μη αποδεκτές απαντήσεις, ώστε να διασφαλίζεται σε μεγάλο βαθμό αφενός η αντικειμενικότητα και αφετέρου η δυνατότητα συγκρίσιμων αποτελεσμάτων.

Το 2015 πρόκειται να διεξαχθεί η έκτη έρευνα PISA με εστίαση στις Φυσικές Επιστήμες. Στο PISA 2015 θα διερευνηθούν, επίσης, αλλά με συνοπτικότερο τρόπο, το γνωστικό επίπεδο και οι δεξιότητες των μαθητών στην Κατανόηση Κειμένου, στα Μαθηματικά, καθώς και, για πρώτη φορά, στη Συνεργατική Επίλυση Προβλήματος.

Πολύ φοβάμαι ότι αυτό το νέο πεδίο αξιολόγησης των μαθητών, η Συνεργατική Επίλυση Προβλήματος, θα φέρει στο προσκήνιο νέες αδυναμίες του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Η κουλτούρα συνεργασίας λείπει από το σχολείο και είναι λίγοι οι εκπαιδευτικοί που έχουν αναζητήσει τρόπους διδασκαλίας της συνεργασίας, αντιλαμβανόμενοι ότι η συνεργασία πρέπει να είναι αντικείμενο διδασκαλίας.

Η Έρευνα PISA 2015 θα διεξαχθεί στη χώρα μας  μόνο ηλεκτρονικά και αναμένεται να συμμετάσχουν σε αυτή περισσότερες από 70 χώρες (οι μισές, περίπου, από τις οποίες είναι χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ). Από την Ελλάδα θα λάβουν μέρος 231 σχολεία και περίπου 6.300 μαθητές.

-------------------------

Εύη Τρούκη, Δρ. Εκπαιδευτικής Τεχνολογίας, Ερευνήτρια

 

--------------------------------------

Αποτελέσματα PISA 2012

0	OECD μέσος όρος	Μαθηματικά 494	Κατανόηση κειμένου 496	Φυσικές επιστήμες 501
1	Shanghai-China	613	570	580
2	Singapore	573	542	551
3	Hong Kong-China	561	545	555
4	Taiwan	560	523	523
5	S.Korea	554	536	538
6	Macau-China	538	509	521
7	Japan	536	538	547
8	Liechtenstein	535	516	525
9	Switzerland	531	509	515
10	Netherlands	523	511	522
11	Estonia	521	516	541
12	Finland	519	524	545
13	Canada	518	523	525
14	Poland	518	518	526
15	Belgium	515	509	505
16	Germany	514	508	524
17	Vietnam	511	508	528
18	Austria	506	490	506
19	Australia	504	512	521
20	Ireland	501	523	522
21	Slovenia	501	481	514
22	Denmark	500	496	498
23	New Zealand	500	512	516
24	Czech Republic	499	493	508
25	France	495	505	499
26	UK	494	499	514
27	Iceland	493	483	478
28	Latvia	491	489	502
29	Luxembourg	490	488	491
30	Norway	489	504	495
31	Portugal	487	488	489
32	Italy	485	490	494
33	Spain	484	488	496
34	Russian Federation	482	475	486
35	Slovak Republic	482	463	471
36	USA	481	498	497
37	Lithuania	479	477	496
38	Sweden	478	483	485
39	Hungary	477	488	494
40	Croatia	471	485	491
41	Israel	466	486	470
42	Greece	453	477	467
43	Serbia	449	446	445
44	Turkey	448	475	463
45	Romania	445	438	439
46	Cyprus	440	449	438
47	Bulgaria	439	436	446
48	UAE	434	442	448
49	Kazakhstan	432	393	425
50	Thailand	427	441	444
51	Chile	423	441	445
52	Malaysia	421	398	420
53	Mexico	413	424	415
54	Montenegro	410	422	410
55	Uruguay	409	411	416
56	Costa Rica	407	441	429
57	Albania	394	394	397
58	Brazil	391	410	405
59	Argentina	388	396	406
60	Tunisia	388	404	398
61	Jordan	386	399	409
62	Colombia	376	403	399
63	Qatar	376	388	384
64	Indonesia	375	396	382
65	Peru	368	384	373

Τα σχολεία αρχίζουν πάλι στις 11 Σεπτεμβρίου 2015.

Οι επαναληπτικές εξετάσεις (για όσους έχουν παραπεμφθεί) θα διεξαχθούν μεταξύ 1-10 Σεπτεμβρίου.

Σήμερα «χάθηκα» οδηγώντας στο κέντρο της πόλης. Έτυχε να είμαι αφηρημένη και να βρεθώ στην πλευρά του δρόμου που δεν μου επέτρεπε να στρίψω εγκαίρως για να διορθώσω το λάθος μου. Το κακό ήταν πολύ μικρό… έκανα μια μεγάλη βόλτα με το αυτοκίνητο, πέρασα από σημεία που δεν γνώριζα, μέχρι που κάποια στιγμή, είδα από μακριά ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο στο οποίο είχα ξαναπάει. Έστριψα, σωστά αυτή τη φορά, και έφτασα με μικρή καθυστέρηση στη δουλειά μου. Τι θα γινόταν όμως αν έπρεπε να βρω το δρόμο μου σε ένα βουνό ή να διαλέξω το σωστό μονοπάτι που θα με οδηγούσε γρήγορα σε ένα ασφαλές καταφύγιο; Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, θα έπρεπε να έχω ξαναπεράσει από την περιοχή και να έχω βάλει το κατάλληλο σημάδι ώστε να «θυμάμαι» τη διαδρομή που θα έπρεπε να ακολουθήσω.

Πώς όμως θυμόμαστε περιοχές από τις οποίες έχουμε περάσει και πώς χρησιμοποιούμε αυτή την πληροφορία για να προσανατολιστούμε; Πόσο χρήσιμη είναι αυτή η ικανότητα για την επιβίωση μας σήμερα ; Συνδέεται άραγε αυτή η πληροφορία με τον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε όσα συμβαίνουν γύρω μας;

Κάποιες από τις απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις έρχονται να δώσουν οι επιστήμονες που κέρδισαν το φετινό βραβείο Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας.

Τα πρώτα δεδομένα προέρχονται από τα πειράματα του καθηγητή του UCL, JohnO’ Keefe το 1971. Μελετώντας εγκεφαλικά κύτταρα ποντικών, διαπίστωσε πως κάθε φορά που το πειραματόζωο βρισκόταν σε διαφορετικό σημείο ενός δωματίου ενεργοποιούνταν και διαφορετικό νευρικό κύτταρο. Όσο πιο ισχυρές οι συνδέσεις μεταξύ αυτών των κυττάρων, που ονόμασε «κύτταρα θέσης», τόσο πιο κοντινές οι αποστάσεις των διαφορετικών σημείων στο δωμάτιο. Με αυτόν τον τρόπο στον εγκέφαλο σχηματίζεται ένας νοητικός χάρτης του περιβάλλοντος στο οποίο κάθε φορά βρίσκεται ο οργανισμός.

Τριάντα χρόνια αργότερα, ένα ζευγάρι ψυχολόγων – νευρο-επιστημόνων, οι May-Britt και Edvard Moser εντόπισαν έναν άλλο τύπο νευρικών κυττάρων τα «κύτταρα πλέγματος». Αυτά δημιουργούν ένα σύστημα συντεταγμένων που επιτρέπουν τον ακριβή προσδιορισμό της θέσης του οργανισμού αλλά και την «πλοήγησή» του στο χώρο.

 

Τί σημαίνουν όμως όλα αυτά;

Κάθε φορά που βρισκόμαστε σε έναν χώρο, στον εγκέφαλό μας σχηματίζεται ο νοητικός του χάρτης. Έτσι όμως προκύπτει ένας τεράστιος αριθμός τέτοιων χαρτών. Από το πώς συνδέονται οι πληροφορίες των διαφορετικών αυτών χαρτών μεταξύ τους, προκύπτει κάθε φορά και η διαδρομή που ακολουθούμε για να πάμε από το ένα σημείο στο άλλο. Είναι λοιπόν λογικό να συμπεράνουμε πως όσο πιο πολλούς «χάρτες» έχουμε «περασμένους» στον εγκέφαλό μας, τόσο καλύτερα θα μας κατευθύνει αυτό το εσωτερικό GPS που μόλις αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε πως διαθέτει ο εγκέφαλος όλων των οργανισμών συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου.

Άλλη μια σημαντική λεπτομέρεια είναι πως ο καθένας από εμάς ακολουθεί τη δική του προσωπική διαδρομή, καθώς ο τρόπος που διαμορφώνονται οι συνδέσεις στον εγκέφαλο του καθενός, εξαρτάται από πολλούς και διαφορετικούς γενετικούς αλλά και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Για αυτό άλλωστε πολύ συχνά οι άνθρωποι χρησιμοποιούν διαφορετικού τύπου αναμνήσεις για να κινηθούν στο χώρο.

 

Ένα σημαντικό ερώτημα είναι με τι ταχύτητα καταγράφει ο εγκέφαλος αυτές τις πληροφορίες και υπό ποιες προϋποθέσεις; Δεν καταγράφουμε με την ίδια ευκολία π.χ. μια διαδρομή που κάνουμε με τα πόδια με αυτή που κάνουμε με το αμάξι… και τι γίνεται όταν απλά κοιτάω αφηρημένα από το παράθυρο του αυτοκινήτου; Σίγουρα η επιστήμη της νευροβιολογίας έχει πολύ δρόμο ακόμα για να δώσει όλες τις απαντήσεις.

Το σίγουρο είναι πως κάθε φορά που πάμε βόλτα με τα παιδιά μας, στο πάρκο, στο κέντρο της πόλης, στο βουνό, είναι καλό να τα ωθούμε να παρατηρούν το χώρο από τον οποίο περνάνε.

 

Κάθε φορά που ταξιδεύουμε είναι καλό να προτρέπουμε τα παιδιά βλέπουν τη διαδρομή και να τους εξηγούμε από πού περνάμε. 

 

Κάθε φορά που τα παιδιά μας κάνουν βόλτα με το ποδήλατο είναι καλό να τα καθοδηγούμε να βρίσκουν μόνα τοους το πού θα στρίψουν κλπ.  Γιατί στον εγκέφαλό τους η κάθε πληροφορία βρίσκει τη θέση της μέσα σε ένα μεγάλο χάρτη.

 

 

Οι δυνατότητες και η χωρητικότητα του εγκεφάλου δεν έχουν ακόμα μελετηθεί. Το σίγουρο όμως είναι πως κάθε ανάμνηση από τις βόλτες και τις διαδρομές που τα παιδιά μας έχουν κάνει μπορεί να τα βοηθήσει να εντοπίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τη διαδρομή που θα ακολουθήσουν… όποια κι αν είναι αυτή.

Μαρία Δοκοπούλου, Βιολόγος-Εκπαιδευτικός Βθμιας Εκπ/σης

Σχολικό ημερολόγιο 2014-2015 με σημειωμένες τις ημέρες αργιών και εορτών για τα σχολεία.

Χρήσιμο βοήθημα για μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς!

Το κατεβάζουμε δωρεάν πατώντας το παρακάτω κουμπί, το τυπώνουμε και το προωθούμε ελεύθερα!