Βρέθηκα πρόσφατα σε ένα κατάστημα ηλεκτρονικών για μια επισκευή. Καθώς περίμενα τον τεχνικό, μπαίνει μια μητέρα με τα δυο της παιδιά και κατευθύνεται στην ιδιοκτήτρια. Στήνω αφτί και με έκπληξη ακούω:
- «Θα ήθελα για τον γιο μου ένα σύγχρονο κινητό με μεγάλη οθόνη που να μπαίνει στο internet και να παίζει παιχνίδια!»
Ο γιος πρέπει να ήταν παιδί έκτης δημοτικού ή το πολύ πρώτης γυμνασίου. Στις προτάσεις της πωλήτριας η μητέρα θέτει ερωτήσεις, για να εξασφαλίσει ότι θα αγοράσει αυτό ακριβώς που «χρειάζεται» το παιδί:
«Πόσων ιντσών οθόνη έχει;» «Πόση ενσωματωμένη μνήμη έχει και πόσο μπορεί να αυξηθεί με κάρτες μνήμης;» «Μπορεί να παίξει συγκεκριμένα παιχνίδια, ιδίως αυτά που παίζει και ο τάδε φίλος;»
Η ιδιοκτήτρια συμβουλεύεται τον γιο της που τυχαίνει να είναι στο κατάστημα, επιβεβαιώνει ότι συγκεκριμένη συσκευή έχει τα χαρακτηριστικά που ζητούνται (μάλιστα γίνεται αναφορά σε χωρητικότητες μνήμης και συγκεκριμένα παιχνίδια), την προτείνει στη μητέρα και σε ελάχιστα λεπτά η αγορά έχει ολοκληρωθεί.
Αφού συγχαρώ τη μητέρα για την οικονομική της άνεση (δεν υπήρξε καμία ερώτηση που να αφορά στην τιμή), θα ήθελα να παραθέσω ελάχιστες σκέψεις:
- Ένας γονιός που αγοράζει ένα κινητό ή ένα tablet στο παιδί του, έχει επίγνωση των διαφόρων χρήσεων που μπορεί να έχει μια τέτοια συσκευή, ιδίως από ανήλικα άτομα;
- Έχει ενημέρωση για τις ανεπιθύμητες διαστάσεις της χρήσης τέτοιων συσκευών;
- Έχει σκεφτεί τις συνέπειες μιας τέτοιας αγοράς; Έχει προβληματιστεί πώς θα βάλει όρια στο παιχνίδι των παιδιών ή πώς θα το σταματήσει αν χρειαστεί;
- Έχει υπ’ όψιν την ύπαρξη εφαρμογών γονικού ελέγχου;
- Έχει αναζητήσει ένα δημιουργικότερο πλαίσιο χρήσης μιας τέτοιας συσκευής;
Θα κλείσω προς το παρόν τους προβληματισμούς μου (θα επανέλθω όμως σύντομα) μεταφέροντας πρόσφατη εμπειρία:
Μητέρα μαθητή γυμνασίου ρωτά εκπαιδευτικό για την επίδοση του παιδιού της. Στα σχόλια του εκπαιδευτικού ότι ο μαθητής, αν και έχει ικανότητες, δεν παρουσιάζει την επιμέλεια και την προετοιμασία που θα έπρεπε, η μητέρα επισημαίνει απλά ότι το παιδί δαπανά πολλές ώρες σε βιντεοπαιχνίδια μόνος ή με φίλους και γι’ αυτό δεν βρίσκει χρόνο να μελετά!
Μα καλά, ποιος αγοράζει τα παιχνίδια σ’ αυτά τα παιδιά; Μόνα τους ψωνίζουν; Οι γονείς πού βρίσκονται όταν αυτά παίζουν; Τι κάνουν για να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση;
