Γράφει η Κατερίνα Δημητρακοπούλου
Από μικρή, μετράω τη ζωή μου με Χριστούγεννα. Ανέκαθεν ήταν για μένα η ωραιότερη εποχή του χρόνου. Ημέρες χαράς και γιορτής, με εκκλησία, στολισμό σπιτιού, σπιτικούς κουραμπιέδες και νόστιμα σοκολατάκια με δαμάσκηνο που φτιάχναμε μαζί με τη μαμά μου επάνω στην τραπεζαρία.
Είχα την τύχη να γεννηθώ μέσα σε μια μεγάλη οικογένεια – έχω τρία αδέρφια- και να ζήσω ευτυχισμένα παιδικά χρόνια. Θυμάμαι μυρωδιές από φρεσκοψημένα φαγητά, γέλια, πειράγματα και χριστουγεννιάτικες προετοιμασίες από νωρίς. Θυμάμαι έντονα να συμμετέχουμε όλοι στο στρώσιμο του γιορτινού τραπεζιού, τον πατέρα μου να μας καλωσορίζει και να κάνουμε το σταυρό μας προτού ξεκινήσουμε το φαγητό και πολύ αργότερα, όταν πια είχαμε χορτάσει από λιχουδιές, να καθόμαστε όλοι μπροστά από το αναμμένο τζάκι και να αγκαλιαζόμαστε, να εκμυστηρευόμαστε, να χουζουρεύουμε.
Ήταν η εποχή που φιλιώναμε πάντοτε τα τσακωμένα αδέρφια, συγχωρούσανε οι γονείς μας και κάναμε μια νέα αρχή. Το πνεύμα των Χριστουγέννων γλιστρούσε πάντοτε κάτω από την πόρτα του σπιτιού μου στο Χαλάνδρι και θυμάμαι με αγάπη και νοσταλγία τις εποχές αυτές. Λέγαμε τα κάλαντα με τρίγωνα, κουταλάκια και ταμπούρλα στους μεγάλους και μετά μπαίναμε στη σειρά και ο παππούς μου μας έδινε χαρτζιλίκι, με το οποίο αγοράζαμε συνήθως τα καλά μας παπούτσια.
Δεν θυμάμαι πολλά δώρα τα Χριστούγεννα. Η μαμά μου άφηνε από ένα δώρο για τον καθένα μέσα στο τζάκι -γιατί κάτω από το δέντρο ήθελε να βάζει σκούπα(!)- αλλά δεν ήταν αυτό το νόημα της γιορτής. Οι καλεσμένοι στο σπίτι μας έφερναν γλυκά ή λουλούδια και όχι σακούλες από παιχνιδάδικα όποτε έρχονταν για επίσκεψη. Ο Άγιος Βασίλης ερχόταν μια ημέρα μέσα στις γιορτές.
Τα παιδιά μου ανοίγουν δώρα δεκαπέντε φορές μέσα στο διάστημα των εορτών. Όλοι οι φίλοι που έρχονται φέρνουν και από ένα παιχνιδάκι και αντίστοιχα το ίδιο κάνουμε και εμείς όποτε πηγαίνουμε σε εκείνους. Αγοράζουμε από ζαχαροπλαστεία μελομακάρονα και κουραμπιέδες γιατί «είναι πολύ κούραση και δεν προλαβαίνουμε» και συχνά κοιμόμαστε μέχρι αργά την ημέρα των Χριστουγέννων, γιατί έχουμε ξενυχτήσει στο ρεβεγιόν. Τα παιδιά μας λένε τα κάλαντα με συνοδεία ενηλίκων ή καθόλου.
Το πνεύμα όμως των Χριστουγέννων γλιστράει ακόμη κάτω από την πόρτα του σπιτιού μου. Τα βράδια διαβάζω στα παιδιά μου χριστουγεννιάτικες ιστορίες, στολίζουμε το δέντρο και την ημέρα της μεγάλης γιορτής εξακολουθούμε να μαζευόμαστε όλοι μαζί. Μαγειρεύω εγώ τώρα πια, αλλά τα πιτσιρίκια μου λένε ακόμη τα κάλαντα στον πατέρα μου που είναι φέτος 93 ετών. Είναι ακόμη η εποχή που φιλιώνω με τα αδέρφια μου και κάνω σπιτικά σοκολατάκια με την κόρη μου. Αγοράζω όμως τα υπόλοιπα, γιατί όντως είναι νοστιμότερα από το ζαχαροπλαστείο!
Οι εποχές αλλάζουν και το ίδιο και οι παραδόσεις. Το νόημα όμως της γιορτής παραμένει το ίδιο. Η αγάπη και η ελπίδα. Η αγάπη για τον πλησίον μας και η ελπίδα πως ο νέος χρόνος θα είναι καλύτερος από αυτόν που φεύγει. Φέτος είναι τα πρώτα Χριστούγεννα που υπάρχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ, να μετριάσουμε τα άσκοπα δώρα κι αυτά τα δέκα ευρώ να σκεφτούμε πού θα τα διαθέσουμε. Να μαζευτούμε παρέες και φίλοι και αντί να ανταλλάσσουμε πλαστικά κινέζικα παιχνίδια, να δώσουμε το ποσό αυτό σε κάποιον που γνωρίζουμε ότι έχασε τη δουλειά του ή δυσκολεύεται να επιβιώσει. Να ξεκαθαρίσουμε τις ντουλάπες μας και να έρθουμε σε επαφή με οργανώσεις εθελοντών που έχουν ανεπτυγμένο δίκτυο, για να διοχετεύουν ο,τιδήποτε περισσεύει σε αυτούς που το χρειάζονται. Να εξηγήσουμε στα παιδιά μας ότι το αρκουδάκι που έχουν καταχωνιασμένο στο ράφι, μπορεί να είναι πηγή χαράς για κάποιο συνομήλικο τους. Χωρίς ενοχή. Με συνείδηση.
Φέτος περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, ας εκτιμήσουμε τις στιγμές με τους αγαπημένους μας την ημέρα της γιορτής. Να θυμηθούμε πως γιορτάζουμε τη γέννηση του Χριστού στον κόσμο μας, το χαρμόσυνο μήνυμα της ελπίδας. Να αντλήσουμε δύναμη και αισιοδοξία από το μήνυμα αυτό. Να αγκαλιάσουμε πιο πολύ τα πιτσιρίκια μας, να πούμε όμορφα λόγια στους φίλους μας, να πάρουμε τηλέφωνο όσους ζούνε μακριά, να στείλουμε κάρτες, να χαρίσουμε σε αγνώστους να πούμε και ένα μπράβο στους εαυτούς μας για όλα όσα κάνουμε κάθε μέρα και να νιώσουμε ευγνωμοσύνη για όλα τα καλά που έχουμε στις ζωές μας. Καλά Χριστούγεννα σε όλους μας!
Υ.Γ.
Στο διαδίκτυο αλλά και στο facebook υπάρχει η σελίδα του Human Grid.(www.humangrid.gr)
Είναι μια προσπάθεια που καταγράφει επάνω σε ένα χάρτη της Αθήνας όλες τις οργανώσεις εθελοντών που δραστηριοποιούνται σε διάφορους τομείς. Μπορείτε να βρείτε ποια υπάρχει κοντά σας και να επικοινωνήσετε μαζί τους. Αξίζει τον κόπο.
Κ.Δ.