×

Προειδοποίηση

JUser: :_load: Αδυναμία φόρτωσης χρήστη με Α/Α (ID): 1168

Motherbook 3 - Α΄ Δημοτικού: μαζί με το παιδί μαθαίνω και εγώ!

Γράφει η Κατερίνα Δημητρακοπούλου

 

Η Α΄ Δημοτικού ξεκίνησε με χαρά και πολλή συγκίνηση. Αγιασμός, οι πρώτες μέρες… Όλα αυτά τα τόσο συνηθισμένα για πολλές γενιές παιδιών στον κόσμο, μα και τόσο ξεχωριστά όταν πρόκειται για την πρώτη φορά, που το δικό σου παιδί αρχίζει σχολείο. Η μελέτη στο σπίτι, οι εξωσχολικές δραστηριότητες και η καθημερινότητα, είναι τα νέα δεδομένα στα οποία ολόκληρη η οικογένεια καλείται να προσαρμοστεί.

Όμως γρήγορα φάνηκε πως μαζί με την πόρτα του Δημοτικού σχολείου άνοιξε και ένα ιδιότυπο κουτί της Πανδώρας: δυσλεξία, διάσπαση προσοχής, μαθησιακές δυσκολίες, υπερκινητικότητα… άγνωστες έως τώρα λέξεις που ξαφνικά εισβάλλουν στο καθημερινό λεξιλόγιό μας γιατί αφορούν είτε το δικό μας παιδί, είτε τον ζωηρό συμμαθητή του παιδιού μας στην τάξη, είτε τον καλύτερό του φίλο. Μια στρατιά ειδικών, ψυχολόγων, κέντρων, εξειδικευμένων εκπαιδευτικών και μαζί καμιά εκατοστή βιβλία συμπληρώνουν την εικόνα. Ομολογώ πως, ενώ είχα ακούσει για όλα τα παραπάνω και παλαιότερα, δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο έντονα απασχολούν από την αρχή κιόλας παιδιά, γονείς και δασκάλους και πόσο συχνά είναι ακόμα και μέσα σε μια τάξη με 27 μαθητές.

Τα παιδιά με μαθησιακές ιδιαιτερότητες  αντιμετωπίζονται με σαφώς καλύτερο τρόπο από ό,τι παλαιότερα χάρη στην ευαισθητοποίηση και ενημέρωση των σύγχρονων εκπαιδευτικών. Κι αυτό είναι τεράστια πρόοδος… Νιώθω όμως ότι γενικά ως κοινωνία χρειάζεται να επεκτείνουμε αρκετά τα όρια του «φυσιολογικού». Γιατί ένα αγόρι έξι ετών, το οποίο μέχρι πριν τρεις μήνες τσαλαβουτούσε στη θάλασσα, τιμωρείται επειδή δεν μπορεί να καθίσει σ’ ένα θρανίο, χωρίς να κινείται και χωρίς να μιλά στο διπλανό του»; Με ποια λογική το εκπαιδευτικό σύστημα βιάζεται να βάλει ταμπέλες στα παιδιά και να αποφασίσει αμέσως ποιος μπορεί ή όχι να ακολουθήσει το ρυθμό της τάξης; Το ίδιο αγόρι που δυσκολεύτηκε να καθίσει ήσυχο στο θρανίο του για δύο ώρες, κάθισε την επόμενη ημέρα ακίνητο για δυόμισυ ώρες, στη διάρκεια προβολής ενός εκπαιδευτικού βίντεο.

Σε όλα τα παραπάνω μπορούμε να προσθέσουμε και την προσμονή όλων των γονέων να έχουν «παιδιά με καλούς βαθμούς», για να εικάσουμε το αποτέλεσμα. Το γεγονός ότι ένα παιδί μαθαίνει με διαφορετικό τρόπο και ρυθμό σε σχέση με τα περισσότερα παιδιά που γνωρίζουμε δεν σημαίνει ότι υστερεί σε ταλέντα και δυνατότητες. Το γεγονός ότι ένα παιδί δεν έχει τον μεγαλύτερο βαθμό στην τάξη, γιατί δυσκολεύεται με τους  ορθογραφικούς κανόνες, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να είναι ένας από αυτούς που θα αλλάξουν τον κόσμο. Απεναντίας  αυτά τα παιδιά μπορούν να γίνουν η ελπίδα μας. Γιατί θα μας αναγκάσουν να τα ακούσουμε, να τα βοηθήσουμε να ανακαλύψουν τα ταλέντα τους και τελικά να τα ακολουθήσουμε σε καινούργιους τρόπους σκέψης.

Τελικά το ερώτημα αφορά μάλλον εμάς τους γονείς παρά τα παιδιά. Θέλουμε να μεγαλώσουμε μια ακόμη πανομοιότυπη γενιά ανθρώπων, η οποία στην πλειοψηφία της θα κάνει μια δουλειά απλώς για να ζήσει, χωρίς να αντλεί ευχαρίστηση από αυτή, ακριβώς όπως και εμείς; Ή μήπως προτιμάμε να αναθρέψουμε σκεπτόμενα παιδιά, τα οποία ανεξάρτητα από την όποια μαθησιακή ευκολία ή δυσκολία συναντήσουν, εκείνα θα βρουν το δρόμο τους;

Ας δοκιμάσουμε να διευρύνουμε τα όρια της αποδοχής μας και τότε ίσως τα αποτελέσματα μάς καταπλήξουν.

Κ.Δ.

PARENTBOOK.GR

Μια μοντέρνα οικογένεια βάφει τα στερεότυπα με το χρώμα που της ταιριάζει. 

Το parentbook.gr είναι μια ιστοσελίδα για όλες τις οικογένειες. Εκείνες που έχουν παιδί, εκείνες που βιώνουν εγκυμοσύνη, δεν έχουν παντρευτεί, εκείνες που δεν θα παντρευτούν ποτέ. Γονείς, singles, κατοικίδια, όλοι μια παρέα εδώ, επιλέγουμε το χρώμα που μας ταιριάζει…

Ο παρών ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να εξασφαλίσει για εσάς την καλύτερη εμπειρία. More details…