Γράφει η Κατερίνα Δημητρακοπούλου
Η «ημέρα του πατέρα» καθιερώθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα στις Η.Π.Α για να συμπληρώσει την «ημέρα της μητέρας» που είχε ήδη καθιερωθεί από την αμερικανίδα Anna Jarvis. Έχει ίσως αξία να γνωρίζει κάποιος ότι η μητέρα της Anna Jarvies είχε ξεκινήσει με την ίδρυση των “Mothers' Day Work Clubs” σε πέντε πόλεις με στόχο τη βελτίωση των συνθηκών υγιεινής για τις γυναίκες που γεννούσαν στην Αμερική της βιομηχανικής επανάστασης χωρίς ουσιαστικά καμία βοήθεια. Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της σπουδαίας αυτής πολύτεκνης μητέρας, η κόρη της έκανε προς τιμήν της την πρώτη γιορτή της μητέρας και κάπως έτσι καθιερώθηκε ο θεσμός.
Η ημέρα του πατέρα έχει αποκτήσει στην εποχή μας μια ιδιαίτερη σημαία. Με τις πάμπολλες ανακατατάξεις ανάμεσα στους ρόλους των δύο φύλων, οι σύγχρονοι πατεράδες καλούνται και εκείνοι με τη σειρά τους να εμπλακούν ενεργά σε ζητήματα που παλαιότερα τους αφορούσαν ελάχιστα ή καθόλου, όπως η φροντίδα και η ανατροφή των παιδιών, η επιλογή σχολείου και η συνοδεία σε δραστηριότητες της κοινωνικής ζωής. Υπάρχουν μπαμπάδες πλήρους απασχόλησης –στο εξωτερικό συχνότερα– αλλά και πατεράδες που ανατρέφουν μόνοι τα παιδιά τους.
Εγώ σήμερα θέλω να μιλήσω για τον μπαμπά της δικής μου οικογένειας και τη δική του συμμετοχή στη ζωή των παιδιών μου. Έναν σύγχρονο μπαμπά, ο οποίος δουλεύει πολύ, έχει τα δικά του άγχη, τα δικά του ζητήματα, τις προσωπικές του προκλήσεις ή ματαιώσεις που καλείται να αντιμετωπίσει σε καθημερινό επίπεδο, τους δικούς του φόβους που θέλει να ξεπεράσει, ωστόσο…
- Ξυπνάει πάντα με χαμόγελο και γλυκοφιλάει τα παιδιά μας κάθε μέρα…
- Ξέρει να αλλάζει, να ταΐζει, να φροντίζει & να ντύνει τα παιδιά μας, όπως ακριβώς και εγώ, όποτε χρειάζεται…
- Φτιάχνει για την κόρη μου ταχίνι με κακάο και τρώνε οι δυο τους πρωινό πριν ξυπνήσουμε οι υπόλοιποι…
- Κάνει τα παιδιά μου να ξεκαρδίζονται στα γέλια…
- Τα πετάει ψηλά και τα ξαναπιάνει, χωρίς να παραπονιέται ποτέ για τη μέση του, που ξέρω ότι τον ενοχλεί…
- Ξέρει τα ονόματα από την δασκάλα του σχολείου, του μπαλέτου, την παιδίατρο, τα τηλέφωνα και ό,τι αφορά τα παιδιά μας και μπορεί να με «αντικαταστήσει» ανά πάσα στιγμή…
- Τα καλομαθαίνει με παραπάνω γλυκά και παιχνίδια, αλλά δεν το παρακάνει…
- Τους μαθαίνει γεωγραφία, φυσική, μαθηματικά και κάνουν μαζί πειράματα και κατασκευές…
- Έχει συναρμολογήσει όλα τα τηλεκατευθυνόμενα, συναρμολογούμενα και άλλα παιχνίδια τους…
- Τα μαθαίνει μα μη φοβούνται να δοκιμάσουν νέα πράγματα…
- Έχει ξενυχτήσει και μοιραστεί μαζί μου βάρδιες για έξι μήνες που θήλασα την κόρη μας…
- Το επανέλαβε με την ίδια χαρά άλλους έξι μήνες και στο γιο μας…
- Βγάζει τις καλύτερες οικογενειακές φωτογραφίες…
- Είναι μαζί τους κάθε στιγμή που μπορεί, σε κάθε γιορτή, Σαββατοκύριακο, διακοπές γενέθλια, αργίες…
- Έχει μεταμφιεστεί σε παπά, μεξικάνο και δεν θυμάμαι τι ακόμη, σε αποκριάτικα πάρτι, ανοίγοντας σοβαρός την εξώπορτα στους καλεσμένους…
- Τους ζητάει συγγνώμη όταν πιστεύει ότι είχε άδικο…
- Έχει άπειρη υπομονή…
- Πρέπει να είναι ο μοναδικός μπαμπάς που διαβάζει άρθρα και περιοδικά για θέματα που αφορούν τα παιδιά…
- Τα αγαπάει ολοκληρωτικά, απόλυτα και με μια συγκινητική αφοσίωση…
Για τη σημερινή ημέρα λοιπόν, πατέρα των παιδιών μου, σου εύχομαι να συνεχίσεις να είσαι τόσο κοντά τους, όσο μεγαλώνουν, αλλάζουν, δυσκολεύουν τα θέματα και οι ανάγκες τους. Σου εύχομαι να έχεις υπομονή και όρεξη να επικοινωνείς και να βρίσκεις μαζί τους κοινό τόπο ακόμα και όταν είναι έφηβοι ή ενήλικες. Να τα αποδέχεσαι όταν μεγαλώσουν, όπως τώρα που είναι μικρούλια. Να τα καμαρώνεις, γιατί το αξίζεις και εσύ και αυτά. Να τα στηρίξεις μέχρι να τα δεις όπως ονειρεύονται εκείνα τον εαυτό τους!
Χρόνια πολλά, μπαμπά!
