Γράφει η Κατερίνα Δημητρακοπούλου
[Το παρακάτω ζευγάρι ζει σε μεγάλη πόλη, είναι περίπου 35 ετών και απέκτησαν το πρώτο τους παιδί!]
Εκείνος
π.Μ
- Έφευγε από το γραφείο, καθημερινά από τις 9.00 και μετά.
- Πήγαινε να επισκεφτεί φιλικά ζευγάρια που είχαν πρόσφατα αποκτήσει μωρό και άντεχε να μείνει μέχρι μια ώρα.
- Είχε ξεκαθαρίσει στη γυναίκα του ότι δεν πρόκειται να αλλάξει πάνες ή να ταΐσει το μελλοντικό μωρό τον πρώτο χρόνο.
- Αφιέρωνε χρόνο για να ψάξει ενδιαφέρουσες αποδράσεις για τους δυο τους.
- Κοιτούσε αυτοκίνητα με βάση την απόδοση του κινητήρα.
- Νοίκιαζε διαμέρισμα στο κέντρο, χωρίς ασανσέρ, με μια μεγάλη κρεβατοκάμαρα, υπέροχη θέα και πολύ μικρή κουζίνα. Στα προτερήματα μετρούσε την ύπαρξη κοντινών ταχυφαγείων, σινεμά κλπ.
- Είχε τουλάχιστον μια εβδομαδιαία σταθερή συνήθεια ( μπάλα με τους φίλους του, τρέξιμο, γυμναστήριο κλπ).
- Ήταν πολύ προσεκτικός και ιδιότροπος με τα cd και τις προσωπικές του ηλεκτρονικές συσκευές.
μ.Μ
- Το αργότερο 7.15 έχει εξαφανιστεί από το γραφείο, για να προλάβει να φτάσει σπίτι προτού η γυναίκα του λιποθυμήσει από την κούραση.
- Θέλει να έρχονται όλοι οι φίλοι στο σπίτι και να τους δείχνει το μωρό.
- Αλλάζει πάνες και ταΐζει έστω και αν αργεί χαρακτηριστικά πολύ.
- Κοιτάζει ξενοδοχεία ανάλογα με την κούνια που διαθέτουν στο δωμάτιο, το παιδικό καρεκλάκι στο πρωινό και την κοντινή πρόσβαση σε παιδίατρο.
- Επιλέγει αυτοκίνητα ανάλογα με την οικονομία στην κατανάλωση βενζίνης.
- Μετακόμισε σε ήσυχη γειτονιά, σε πολυκατοικία με ασανσέρ, χώρο για να αφήνουν το καροτσάκι στην είσοδο και διαμέρισμα με μεγάλη κουζίνα και δύο κρεβατοκάμαρες. Απαραίτητη η κοντινή παιδική χαρά και το σουπερμάρκετ.
- Ως εβδομαδιαία συνήθεια έχει πια τη βόλτα στο πάρκο με το καρότσι.
- Βάζει ατάραχος τα γρατσουνισμένα cd όσο πιο ψηλά μπορεί και παίζει «θυμωμένα πουλιά» με το μωρό στο i-pad προκειμένου να μην κλαίει.
Εκείνη
π.Μ
- Μετά τη δουλειά μαγείρευε κάτι εύκολο μέχρι να γυρίσει εκείνος από τη δουλειά, πήγαινε γυμναστήριο ή περνούσε μια βόλτα από την αδερφή της.
- Είχε σταθερό πρόγραμμα για την καθαριότητα του σπιτιού, τα ραντεβού της στο κομμωτήριο ή την αισθητικό.
- Πειραματιζόταν με χρονοβόρες, εντυπωσιακές συνταγές.
- Κάθε Πέμπτη βράδυ έβγαινε με τις φίλες της.
- Διάβαζε βιβλία και παρακολουθούσε σε τακτά χρονικά διαστήματα σεμινάρια της μόδας: κατασκευή κοσμημάτων, γιόγκα, θεατρικό παιχνίδι ή βελονισμό.
- Παρακολουθούσε στην τηλεόραση ταξιδιωτικές εκπομπές.
- Ονειρευόταν συχνά τη στιγμή που θα αποκτούσε το δικό της μωρό, καθώς και όλα τα ξεχωριστά πράγματα που θα ετοίμαζε για αυτό.
- Συζητούσε με τις φίλες της για το πόσο άσχημο είναι να αφήνουν οι γυναίκες τα παιδιά τους σε νταντάδες ή γιαγιάδες.
μ.Μ
- Μετά τη δουλειά πηγαίνει απευθείας στο σπίτι. Στα μεγάλα κέφια, ίσως κάνει μια στάση στο φαρμακείο για φυσιολογικούς ορούς.
- Το πρόγραμμα του σπιτιού καθορίζεται από τις ανάγκες του μωρού. Το δικό της είναι πρακτικά ανύπαρκτο.
- Μαγειρεύει πράγματα μέσα σε είκοσι λεπτά, κυρίως για το μωρό. Καμιά φορά που ο άντρας επαναστατεί στη λιωμένη χορτόσουπα, παραγγέλνει και πίτσα.
- Κάθε Πέμπτη βράδυ, θυμάται που παλιά τις Πέμπτες έβγαινε.
- Διαβάζει βιβλία για τα στάδια ανάπτυξης ανά μήνα και παρακολουθεί στο διαδίκτυο μαθήματα βρεφικού μασάζ.
- Η τηλεόραση είναι κλειστή, όταν το μωρό είναι ξύπνιο. Όταν το μωρό κοιμάται, κοιμάται και εκείνη με ανοιχτή τηλεόραση.
- Ονειρεύεται τη στιγμή που θα μεγαλώσει λίγο το μωρό της και αναβάλλει την κατασκευή του χειροποίητου άλμπουμ για καμιά πενταετία.
- Συζητάει με τις μαμαδο-φίλες της για κωλικούς, ζιπουνάκια και εκπαιδευτικά παιχνίδια και παρακαλάει τη μαμά της να κρατάει το μωρό.
Όλα τα παραπάνω είναι φυσικά υποκειμενικά, δανεισμένα από συζητήσεις με φίλους ή και προσωπικές εμπειρίες. Άλλοτε ισχύουν και άλλοτε όχι, μικρή σημασία έχει. Το μόνο ίσως που ισχύει σίγουρα είναι ο σαρωτικός τρόπος με τον οποίο αλλάζει η ζωή όλων των ζευγαριών όταν γεννιέται το πρώτο τους παιδί. Οι αλλαγές σε κάθε επίπεδο και πτυχή της ζωής των δύο συντρόφων είναι τόσο έντονες, που συχνά απογοητεύονται όταν οι προσδοκίες που έτρεφαν για την αίσθηση της απόλυτης ευτυχίας δεν πραγματώνονται. Μακάρι να υπήρχαν σχολές γονέων για μελλοντικούς γονείς. Μακάρι δύο άνθρωποι που σε λίγους μήνες θα έρθουν αντιμέτωποι με τόσες ανακατατάξεις να είχαν την ευκαιρία να μάθουν ορισμένα βασικά πράγματα. Την υπομονή με τον σύντροφό τους, γιατί δεν άλλαξε έτσι ξαφνικά. Απλά η συνεχόμενη αϋπνία επηρεάζει και τα πιο γερά νεύρα. Τη συνεργασία και όχι τις ανούσιες κόντρες. Την υιοθέτηση κοινών ορίων ενάντια στις στρατιές των τρίτων που συμβουλεύουν. Τη σημασία της αγκαλιάς και της κατανόησης όταν ένας από τους δύο κάνει λάθος. Την πίστη ότι όλα θα καλυτερεύσουν, γιατί ισχύει. Αυτά και πολλά ακόμη θα ήταν χρήσιμο να μάθαιναν οι μελλοντικοί γονείς. Δυστυχώς η όλη προετοιμασία περιορίζεται μόνο σε προγεννητικούς ελέγχους και επιλογή παιδικής ταπετσαρίας. Για αυτό και μέχρι κάποτε στο μέλλον να υπάρχει τέτοια δυνατότητα, καλό είναι τα ζευγάρια να μιλάνε χωρίς ντροπές και αναστολές για οτιδήποτε μεταξύ τους. Να μιλούν ακόμη και με φίλους που έχουν ήδη περάσει από αυτό το στάδιο. Να ρωτούν το γυναικολόγο και για την περίοδο της λοχείας, που συχνά ξεπερνά τις σαράντα ημέρες και μπορεί να κρατήσει μήνες. Να προετοιμάζονται όπως ακριβώς θα έκαναν αν ετοιμάζονταν για ένα τεράστιο, μακρινό ταξίδι! Γιατί ουσιαστικά, αυτό ακριβώς θα συμβεί. Η ευτυχία είναι πως το συγκεκριμένο ταξίδι είναι συναρπαστικό, με απρόοπτα, χαρές, αναποδιές, γέλια που αντηχούν μέσα στο σπίτι, μωρουδιακά ρούχα ζεσταμένα στο καλοριφέρ και μυρωδιές από αγνά αφρόλουτρα.
Στο τέλος όλα θα είναι καλύτερα. Αν δεν είναι, σημαίνει πως δεν ήρθε ακόμη το τέλος!
Καλή εβδομάδα!