Γράφει η Κατερίνα Δημητρακοπούλου
Ποια είναι τελικά η «πετυχημένη μαμά»; Είναι εκείνη που εργάζεται και προσφέρει ισότιμα στην οικογένεια ή μήπως εκείνη που αφοσιώνεται πλήρως στην ανατροφή των παιδιών της – τουλάχιστον όσο αυτά είναι πολύ μικρά; Είναι η μαμά που αφήνει ελευθερία και επιλογές ή εκείνη που λαμβάνει τις αποφάσεις προσφέροντας ένα σταθερό περιβάλλον ασφάλειας; Τα διλήμματα είναι ατελείωτα, μα η αιτιολογία είναι σαφής. Μια καφετιέρα αγοράζεις και έχει τριάντα σελίδες εγχειρίδιο χρήσης, ενώ τα παιδιά έρχονται στον κόσμο χωρίς οι γονείς να έχουν την παραμικρή ιδέα στην πραγματικότητα τι να κάνουν.
Καλείσαι καθημερινά –ειδικά ως μητέρα- να λάβεις δεκάδες αποφάσεις που αφορούν τη σωματική και ψυχική τους υγεία. Από τη διατροφή ως την εκπαίδευση και από τα όρια ως τις συμπεριφορές ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Προσωπικά κάνω το σταυρό μου και εύχομαι ο φύλακας άγγελος και το ένστικτό μου να με οδηγούν σωστά κάθε φορά που καλούμαι να αποφασίσω για την κόρη ή το γιο μου. Το μόνο για το οποίο νιώθω πια σίγουρη, είναι πως η «πετυχημένη μαμά», είναι στην ουσία ένας ισορροπημένος άνθρωπος.
Για αυτό και είναι διαφορετική κάθε περίπτωση. Η φίλη μου η Γ. δουλεύει στο Άμστερνταμ, σε πολύ μεγάλη θέση και απέκτησε πρόσφατα δίδυμα κοριτσάκια. Επέστρεψε στη δουλειά της , μετά την άδεια και παρά το ζορισμένο της πρόγραμμα, επέστρεψε και στη Νομική Σχολή γιατί θέλει να την ολοκληρώσει. Πότε προλαβαίνει θα μου πείτε… ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που χρειάζονται ελάχιστες ώρες ύπνου! Η Γ. είναι για εμένα μια πετυχημένη μαμά. Γιατί είναι ένας άνθρωπος που δεν διστάζει να παίξει στο παιχνίδι της ζωής, να τολμήσει και να διδάξει στις κόρες της ότι η μητρότητα δεν είναι τροχοπέδη , αλλά πηγή έμπνευσης. Η Μ. που ήταν χρόνια διευθύντρια σε διαφημιστική εταιρεία, παραιτήθηκε και αφοσιώθηκε στη νεογέννητη κόρη της. Η Μ. είναι επίσης μια πετυχημένη μαμά, γιατί δεν δίστασε να αφήσει μια στρωμένη καριέρα, για να ανακαλύψει πτυχές της προσωπικότητας της που ήρθαν στην επιφάνεια μετά τη γέννηση του παιδιού της.
Πετυχημένη μαμά είναι εκείνη που φροντίζει να αφουγκράζεται πρώτα τις δικές της ψυχικές ανάγκες, εκείνη που καθημερινά γιατρεύει το παιδί μέσα της και γίνεται πρώτα από όλα καλύτερη μαμά του εαυτού της. Όσο πιο αρμονική είναι η σχέση με τον εαυτό μας, τόσο βελτιώνονται και οι σχέσεις με τα παιδιά, τα οποία είναι εξ ορισμού και οι ισχυρότεροι καθρέπτες μας. Προσωπικά διαπιστώνω σε καθημερινή βάση, πως όταν διανύω μια δημιουργική φάση στη ζωή μου -άσχετα εάν αλλάζω δουλειά ή παρακολουθώ σεμινάρια μαγειρικής (!) – τα παιδιά μου είναι περισσότερο συνεργάσιμα και χαρούμενα. Όταν αντίθετα βιώνω δύσκολες καταστάσεις, τα παιδιά μου ως συγκοινωνούντα δοχεία συμπεριφέρονται αντίστοιχα. Εξάλλου η σοφότερη συμβουλή που άκουσα ποτέ είναι πως « τα παιδιά δεν κάνουν ό,τι τους λες, κάνουν όμως ό,τι κάνεις». Το motherbook, με πολύ αγάπη και χιούμορ θα μοιράζεται με εσάς ιστορίες, απορίες και εμπειρίες. Καλώς ήρθατε!
Κ.Δ.