Η μελέτη πραγματοποιήθηκε με ερωτηματολόγια σε τρεις φάσεις, στη διάρκεια των ετών 2008, 2013 και 2016, σε δείγμα 600 γυναικών ηλικίας 25-45 ετών, μέσης και ανώτερης μόρφωσης.
Τα μηνιαία εισοδήματα των γυναικών ήταν έως 1.000 ευρώ ή άνω των 2.000 ευρώ, ενώ κατοικούσαν στα βόρεια και στα δυτικά προάστια της Αθήνας. Συνολικά, οι απαντήσεις των γυναικών έδειξαν ότι το βασικό ενδιαφέρον τους είναι να έχουν έναν σύντροφο που τις κάνει να νιώθουν ασφάλεια και θα είναι πιστός.
Σύμφωνα με τη μελέτη, οι γυναίκες οι οποίες κατοικούν στα δυτικά προάστια της Αθήνας και έχουν χαμηλά εισοδήματα δίνουν έμφαση στην οικονομική ασφάλεια που τους παρέχει ο σύντροφος και εν συνεχεία στην ποιότητα της ερωτικής τους σχέσης.
Από την άλλη πλευρά, για τις γυναίκες των βορείων προαστίων που έχουν εισόδημα πάνω από 2.000 ευρώ το μήνα, το σημαντικότερο κριτήριο είναι η καλή ερωτική σχέση και το δεύτερο είναι το αίσθημα ασφάλειας που παρέχει το εισόδημα του ερωτικού συντρόφου, κάτι που απασχολεί λίγες από αυτές.
«Ο έρωτας στα χρόνια της οικονομικής κρίσης έχει αλλάξει τα δεδομένα, τουλάχιστον για τις γυναίκες που έχουν εισοδήματα έως 1.000 ευρώ το μήνα», δήλωσε ο πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου δρ Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης. «Η ανώμαλη προσγείωση στην πραγματική οικονομία έκανε τις γυναίκες να σκεφτούν πως οι πρίγκιπες δεν υπάρχουν στα σούπερ μάρκετ και πως ασφαλής επιλογή είναι η σιγουριά, η εμπιστοσύνη και η αμοιβαία εκτίμηση, βάζοντας στο χρονοντούλαπο τον έρωτα, που συνήθως δεν γεμίζει τα άδεια στομάχια».
Ένστικτα και στρατηγική
Σε μια γενικότερη μελέτη του Ανδρολογικού Ινστιτούτου τα συμπεράσματα ήταν παρόμοια. Οι ερευνητές ρώτησαν 5.000 ζευγάρια ηλικίας 25-65 ετών, πόσο σημαντικός είναι ο έρωτας και η οικονομική ασφάλεια στην επιλογή του/της συντρόφου και οι απαντήσεις έδειξαν πως μόνο για το 18% των ερωτηθέντων ο έρωτας ήταν η πιο σημαντική παράμετρος της σχέσης. Για τους υπόλοιπους το καθοριστικό ήταν η οικονομική ασφάλεια. Η έρευνα διεξήχθη την περίοδο 2011-2016.
Σύμφωνα με τον κ. Κωνσταντινίδη, “οι Έλληνες ζουν στιγμές πάθους με άτομα που έχουν ερωτευθεί παράφορα, αδιαφορώντας για την ηλικία, το πορτοφόλι και τις συνήθειές τους, αλλά όταν πρόκειται για γάμο ο κλήρος πέφτει σε όποιον τους κάνει να νιώθουν ασφάλεια. Η επιλογή αυτή εξηγεί γιατί τόσο συχνά δεν πάνε καλά τα πράγματα στην ερωτική ζωή των ζευγαριών. Οι σχέσεις ασφάλειας ενταφιάζουν την επιθυμία και την τρέλα του έρωτα”.
Γιατί όμως διαλέγουμε με διαφορετικά κριτήρια την περιστασιακή από τη μόνιμη σχέση; Όπως ανέφερε ο κ. Κωνσταντινίδης, υπάρχουν δύο βασικοί μηχανισμοί επιβίωσης: ο ανταγωνισμός μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου για τη προσέγγιση του άλλου φύλου και η επιλογή ενός ασφαλούς συντρόφου για αναπαραγωγή.
“Ο πρώτος μηχανισμός άγεται από τα ένστικτα και είναι περισσότερο ανδρική υπόθεση. Καυγάδες αλλά και φόνοι ήταν παλαιότερα οι τρόποι επιβολής του ισχυρότερου, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις μονομαχίες των ιπποτών ή τις μαγκιές στο δρόμο και τις αψιμαχίες στα μπαρ. Ο δεύτερος μηχανισμός βασίζεται στην στρατηγική, και είναι περισσότερο γυναικεία υπόθεση. Η επιλογή ενός ασφαλούς συντρόφου που θα διαιωνίσει το είδος ήταν πάντα υπόθεση του θηλυκού και κυριαρχούσε στις μόνιμες σχέσεις. Η γυναίκα επιλέγει εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια τον ασφαλή σύντροφο και πατέρα των παιδιών της”.
