Ο Winnicott* υποστηρίζει πως το παιδικό παιχνίδι είναι πολύ σημαντικό για την ολοκλήρωση της ανάπτυξης της προσωπικότητας και της ταυτότητας του παιδιού. Οι γονείς χρειάζεται να δώσουν ιδιαίτερο βάρος στο παιχνίδι.
Το παιδί, παίζοντας βγάζει ένα «τρελό στοιχείο» που είτε οι γονείς αδυνατούν να καταλάβουν είτε δεν το αντέχουν. Όμως, φράσεις του τύπου:
- «έχεις μεγαλώσει πια, δεν μπορείς να φέρεσαι έτσι»,
- «παίξε όμορφα, κάνεις σαν τρελό»
ακυρώνουν την παρόρμηση και τον αυθορμητισμό του παιδιού και του δημιουργούν σύγχυση, αφού του ζητάμε να γίνει κάτι που δεν είναι, δηλαδή "μεγάλος"'.
* Ο Donald Winnicott ήταν παιδίατρος και ψυχοθεραπευτής. Κεντρικός άξονας στη θεωρία του είναι το παιχνίδι το οποίο θεωρεί κλειδί για την εύρυθμη συναισθηματική και ψυχολογική λειτουργία του ατόμου.
Να θυμάστε...
