Diy

Bullet journals: η μανία με την οργάνωση της καθημερινότητας

Η Σαρίνα, μια συμπαθέστατη –και υπερ-συγκροτημένη– τελειόφοιτη σε ένα σχολείο κάπου στις Ηνωμένες Πολιτείες, μας εξηγε σε ένα βίντεο πώς χρησιμοποιεί το bullet journal της.

Δείχνει το τετράδιο που έχει επιλέξει, μιλάει για τα πλεονεκτήματά του σε σχέση με άλλες μεθόδους οργάνωσης και, κυρίως, μας αφήνει να δούμε τις σελίδες με το παρανοϊκά φορτωμένο πρόγραμμά της (σχολείο, πρόβες με την ορχήστρα, μαθήματα ισπανικών, αιτήσεις για πανεπιστήμια, YouΤube, συστηματική παρουσία σε λοιπά κοινωνικά δίκτυα).

Είναι σαφές ότι αγαπάει τα πολύχρωμα στυλό και μαρκαδοράκια, τα post-it και τα washi tapes"Washi tape: What it is and why everyone's pinning crafts for it" –εξάλλου τα τελευταία είναι γνωστό φετίχ του ίντερνετ.

Αρκεί μια απλή αναζήτηση στο YouTube για να αποκαλυφθεί στους ανυποψίαστους ένα ολόκληρο σύμπαν από χιλιάδες ζευγάρια χεριών που ξεφυλλίζουν τα bullet journals τους με λιγότερο ή περισσότερο –συνήθως περισσότερο– καλοσχεδιασμένες λίστες με παύλες και κυκλάκια (υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στα δύο), κωδικοποιημένα στοιχεία, εξουθενωτικά γραφήματα, doodles και υψηλής ποιότητας letteringΔιαβάστε εδώ το άρθρο μας για το lettering.

Πάντα υπήρχαν εκείνοι οι άνθρωποι για τους οποίους οι υποχρεώσεις του σχολείου (και της ζωής γενικά) είναι κάτι το διαχειρίσιμο, εκείνοι που πάντα «πετυχαίνουν τους στόχους τους» και προφανώς οι ατζέντες και τα προγράμματά τους θα ήταν οργανωμένα σε βαθμό ναυτίας, ακριβώς όπως της Σαρίνας. Το ενδιαφέρον όμως με τα bullet journals είναι ότι δεν πίνουν νερό στο όνομά τους μόνο όσοι είναι υποδείγματα αυτοπειθαρχίας, όπως αποδεικνύει μια σύντομη περιήγηση στο YouTube ή στο instagram, αγαπημένες πλατφόρμες της διαδικτυακής κοινότητας των φανατικών με τα bullet journals, η οποία αυξάνεται μέρα με τη μέρα ένα χρόνο μετά την «εφεύρεση» της μεθόδου. Οι δεκάδες χιλιάδες χρήστες των bullet journals δεν είναι όλοι τους τέρατα οργάνωσης. Άλλο είναι το κοινό χαρακτηριστικό τους: ότι πασχίζουν να γίνουν.

Τα bullet journals –bujo στα χάσταγκς– ξεκίνησαν ως μια ιδέα του Ryder CarrollΗ καμπάνια για το Bullet Journal στο kickstarter, digital product designer από το Μπρούκλιν, o οποίος αποφάσισε ότι δεν ήθελε πια να ζει με post-it. Αποτελούν ένα συνδυασμό ατζέντας, ημερoλογίου και λίστας εκκρεμοτήτων με στόχο «την καταγραφή του παρελθόντος, την οργάνωση του παρόντος και τον προγραμματισμό του μέλλοντος». Ο Carroll προτείνει το σύστημά του ως έναν επαναστατικό –ένα μελαγχολικό παράδειγμα του τι θεωρείται επαναστατικό– τρόπο οργάνωσης που σε απαλλάσσει από τις άπειρες λίστες σε δεκάδες διαφορετικά τετράδια και χαρτάκια και απλοποιεί τη ζωή σου, καθώς μπορείς να συγκεντρώνεις στο ίδιο μέρος τις σημειώσεις για όλα αυτά που πρέπει να κάνεις, είτε αποτελούν επαγγελματικά ραντεβού, λίστες σούπερ μάρκετ ή υπενθυμίσεις να πιεις αρκετό νερό.

Η ιδέα είναι ότι στην αρχή του bullet journal φτιάχνεις τη λίστα με τα πράγματα που πρέπει να γίνουν μέσα στον επόμενο μήνα και στις σελίδες του τετραδίου που ακολουθούν (ένα δισέλιδο αντιστοιχεί σε κάθε εβδομάδα και ονομάζεται «weekly spread») κάνεις λίστες με τα πράγματα που πρέπει να γίνουν κάθε μέρα της εβδομάδας. Κάθε υποχρέωση κωδικοποιείται:

  • με κύκλο αν πρόκειται για ιβέντ
  • με κουκίδα (εξού και bullet journal) αν πρόκειται για κάτι που πρέπει να κάνεις,
  • και με παύλα αν πρόκειται για σκέψη.

Από εκεί και πέρα οι υποχρεώσεις σημειώνονται με:

X για περατωμένη υποχρέωση
> για υποχρέωση που μεταφέρθηκε σε άλλη μέρα
< για προγραμματισμένη υποχρέωση.

Τα bullet journals έχουν μεγάλη δυνατότητα ευελιξίας. Η αρχικά απλή ιδέα του Carroll έχει πια εμπλουτιστείwikiHow to Bullet Journal με πίνακες και σχεδιαγράμματα στα οποία οι χρήστες κατανέμουν τις υποχρεώσεις τους σε επιμέρους καθήκοντα (κάτι που θεωρείται λιγότερο αγχωτικό), σημειώνουν την ικανοποίησή τους από διάφορους τομείς της ζωής τους, εκφράζουν ευγνωμοσύνη για τα καλά που υπάρχουν ή συνέβησαν στη ζωή τους (από «έχω τη δουλειά των ονείρων μου» έως «βρήκα θέση στο μετρό σήμερα»), θέτουν στόχους βραχυπρόθεσμους (από το «να ολοκληρώσω το πρότζεκτ μέσα στο Σαββατοκύριακο» έως «να τρέξω πέντε χιλιόμετρα μέσα στην εβδομάδα») και μακροπρόθεσμους («να διπλασιάσω τους followers μου μέσα στο 2016»).

Το εντυπωσιακό είναι ότι όλα αυτά γίνονται χειρόγραφα. Εκ πρώτης όψης η όλη ιδέα μοιάζει τελείως εκτός εποχής, αφού όχι απλώς αρνείται τις εκατοντάδες σχετικές εφαρμογές που κυκλοφορούν για τα smartphones, αλλά καλεί όσους το χρησιμοποιούν να σχεδιάσουν οι ίδιοι στα άδεια φύλλα ενός τετραδίου μηνιαία και εβδομαδιαία ημερολόγια.

Η αλήθεια είναι πως δεν απαιτείται κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο ή αγάπη για την καλλιτεχνία, σύμφωνα τουλάχιστον με την αρχική πρόταση του Carroll, ο οποίος διακήρυττε πως τα μοναδικά προαπαιτούμενα για ένα bullet journal είναι απλώς «ένα στυλό και ένα οποιοδήποτε τετράδιο». Βέβαια για κάθε οπαδό του μινιμαλισμού του οποίου το bullet journal συναγωνίζεται σε αφαίρεση ιαπωνικό καθιστικό, υπάρχει και ένα bullet journal γεμάτο αυτοκόλλητα, καλλιγραφίες και περίτεχνα σχέδια.

Μινιμαλισμός vs Μαξιμαλισμός.
Ένας από τους λόγους της τεράστιας επιτυχίας των bullet journals είναι άλλωστε πως αποτελούν το ιδανικό έδαφος για τη συνάντηση του καταναλωτισμού (που πάντα στο YouTube επιβραβεύεται με views), της νοσταλγικής παλινδρόμησης στην παιδική ηλικία κάθε millennial που σέβεται τον εαυτό του και της λατρείας για το customization, ύψιστη έκφραση της οποίας αποτελεί η μανία για τα τατουάζ ως απελπισμένη δήλωση ατομικότητας σε μια εποχή που όλοι φοράμε πανομοιότυπα ρούχα από τα h&m.

Υπάρχει όμως ένα στοιχείο που είναι κοινό σε όλα τα bullet journals, είτε είναι λιτά, απέριττα και σοβαρά είτε μοιάζουν βγαλμένα από σχολική τσάντα ταλαντούχου δεκάχρονου: η αντιμετώπιση της καθημερινότητας ως ένα πεδίο μάχης και η απαίτηση από τα ίδια τα άτομα να καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για να την οργανώσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο φέροντας εις πέρας τα δεκάδες πράγματα που «πρέπει να γίνουν». Και αυτό δε θα μπορούσε να είναι περισσότερο σημερινό.

Oργάνωση, κινητοποίηση, έμπνευση
Δεν έχει υπάρξει άλλη ιστορική περίοδος κατά την οποία η έννοια της οργάνωσης ήταν τόσο σημαντική όσο είναι σήμερα, όπως και η έννοια της βελτιστοποίησης που τη συνοδεύει. Το YouΤube έχει αναδειχθεί επάξια στον Διαδικτυακό παράδεισο αυτής της οργανωτικής μανίας, αποτελώντας το ιδανικό μέρος για να ενημερωθεί κανείς για το έξυπνο συμμάζεμα της ντουλάπας, την ορθότερη οργάνωση της γραφικής ύλης/κουζινικών/ντουλαπιών, τον σωστό τρόπο για να διπλώνεις τα T-shirts, ακόμα και τις νέες οργανωτικές «τάσεις» όπως την «μέθοδο Konmari» (371.000 αποτελέσματα στο Google) της Ιαπωνέζας Marie KondoMarie Kondo η οποία σε προτρέπει να ξεφορτωθείς τη σαβούρα που μαζεύεται με τα χρόνια και να κρατήσεις μόνο τα αντικείμενα που «σκορπίζουν χαρά».

Μέχρι πρότινος, στο YouΤube η οργανωτική μανία περιοριζόταν στα κλασικά –και καθόλου περιθωριακά– κανάλια «οργάνωσης» και τα συνηθισμένα θέματα οικιακού συμμαζέματος· τα τελευταία χρόνια όμως εξαπλώνεται διαρκώς φτάνοντας πια στους lifestyle youtubers οι οποίοι, εκτός από το κλασικό ρεπερτόριό τους με τα βίντεο επίδειξης των προϊόντων που αγόρασαν (τα περίφημα «haulsHaul video») ή τη λεπτομερή περιγραφή του τι φάγανε μέσα στη μέρα (ακολουθώντας πάντα τα τελευταία διατροφικά τρεντς που ανανεώνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς), άρχισαν να ανεβάζουν βίντεο με τίτλους όπως «how to plan you day» και «get your life organized».

Αυτά τα βίντεο, ακριβώς όπως και τα bullet journals, απαντάνε στο αίτημα για όλο και μεγαλύτερη οργάνωση της καθημερινότητας. Στο ίδιο πλαίσιο η αναβλητικότητα παίρνει τη θέση του νέου Μεγάλου Εχθρού («do not procrastinate» αναγράφεται συχνά στις σελίδες των bullet journals) και η μη-παραγωγικότητα (που φαίνεται πως υπόκωφα γεμίζει με τύψεις ακόμα και όσους την κοροϊδεύουν ως πρόσφατο ψυχαναγκασμό) γίνεται κάτι που πρέπει πάση θυσία να καταπολεμείται –οι φανατικοί με τα bullet journals είναι εξάλλου τα ίδια άτομα που ψάχνουν διαρκώς τρόπους να είναι «inspired» και «motivated», δύο λέξεις που τελικά δεν είναι παρά νέοι μηχανισμοί αυτo-ελέγχου της παραγωγικότητας και της απόδοσης.

Τα εξαντλητικά αναλυτικά σχεδιαγράμματα και γραφήματα που σχεδιάζονται καθημερινά σε χιλιάδες bullet journals σε όλο τον κόσμο –όπως οι πίνακες στους οποίους σημειώνεις ποιες μέρες κοιμήθηκες νωρίς, ποιες μέρες πήγες γυμναστήριο ή «έφαγες καλά»– δηλώνουν τη μετάβαση σε μια εποχή κατά την οποία το «διψασμένος» αντικαταστήθηκε από το «αφυδατωμένος» και όλες τις λογικές βελτιστοποίησης, αυτοπειθάρχησης και «ωφέλειας» που το συνοδεύουν. Κυρίως όμως αυτό που λανθάνει, όχι τόσο στην ίδια τη μέθοδο του bullet journaling όσο στον τρόπο με τον οποίον μιλούν γι’ αυτήν οι οπαδοί της στα κοινωνικά δίκτυα, είναι το ζήτημα της ατομικής ευθύνης: αν δεν καταφέρνεις να τα βγάλεις πέρα με το (φρικτά κακοπληρωμένο και εξουθενωτικό) freelancing, φταις εσύ. Αν δεν βρίσκεις χρόνο για να γυμναστείς (είναι σχεδόν ντροπή να μην γυμνάζεσαι στις μέρες μας), φταις εσύ. Αν δεν είσαι όσο παραγωγική θα ήθελες, φταις εσύ. Φταις που δεν προσπαθείς αρκετά, που δεν ξυπνάς στις 6.30 για να τα προλάβεις όλα, που δεν έχεις πρόγραμμα, που δεν οργανώνεσαι.

ParentBook

Τι παίζει; Ό,τι παίζει στο διαδίκτυο. Χαλαρά, σοβαρά, περίεργα, όλα εδώ #googlarotrogontas

PARENTBOOK.GR

Μια μοντέρνα οικογένεια βάφει τα στερεότυπα με το χρώμα που της ταιριάζει. 

Το parentbook.gr είναι μια ιστοσελίδα για όλες τις οικογένειες. Εκείνες που έχουν παιδί, εκείνες που βιώνουν εγκυμοσύνη, δεν έχουν παντρευτεί, εκείνες που δεν θα παντρευτούν ποτέ. Γονείς, singles, κατοικίδια, όλοι μια παρέα εδώ, επιλέγουμε το χρώμα που μας ταιριάζει…

Ο παρών ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να εξασφαλίσει για εσάς την καλύτερη εμπειρία. More details…