Μιας και έρχεται τριήμερο και ομολογώ το μυαλό μου ταξιδεύει ήδη (ο καύσωνας επιταχύνει τη διαδικασία) είπα να σας μιλήσω για την πόλη μου. Τον Άγιο Νικόλαο Κρήτης.
Από που να ξεκινήσω; Το πρώτο πράγμα που θα σας πω γι'αυτή την πόλη είναι ότι έχει μια απύθμενη, ανεξήγητη έλξη. Αν ζήσεις σε αυτήν, δεν μπορείς να ζήσεις αλλού. Πιστέψτε με δεν φταίει η "νοσταλγία" της πατρίδας, της μυρωδιάς των παιδικών αναμνήσεων. Είναι ένας τόπος μαγικός με ομορφιά που δεν μπορείς να τη βαρεθείς και ανθρώπους που όσο σε πληγώνουν τόσο σε πορώνουν :-). Βέβαια, για να ειπωθεί η αλήθεια σε κάθε μικρή κοινωνία οι άνθρωποι σε πληγώνουν με το κουτσομπολιό και αυτό το βλέμμα το υπεροπτικό που στερείται ελευθερίας.
Από την άλλη πώς να κατηγορήσεις ανθρώπους; Δεν γίνεται. Είναι άδικο. Η ψυχοσύνθεση κάθε ενός από εμάς αλλάζει με τις εμπειρίες, τα χρόνια, τις παραστάσεις... Ας μην επεκταθώ όμως γιατί ούτε την κατάρτιση έχω ούτε και είναι ετούτος ο σκοπός του άρθρου.
Οι άνθρωποι λοιπόν αυτής της πόλης έχουν άπειρα χρώματα. Η νέα γενιά δε, είναι πραγματικά είναι συνονθήλευμα πολιτισμών. Είτε έχουν φύγει για σπουδές και έχουν επιστρέψει στην πόλη είτε δεν έφυγαν ποτέ με λίγες κουβέντες καταλαβαίνεις ότι είναι γεμάτοι όνειρα. Πασχίζουν να δημιουργήσουν, δεν επαναπαύονται και έχουν μοναδική τους στήριξη την ανάγκη τους να κάνουν τη διαφορά. Ας μη γελιόμαστε. Θέλει κότσια να έχεις πλήρες 8ώρο και τελειώνοντας να μην βουλιάζεις στον καναπέ αλλά να περπατάς στην παραλία και να βρίσκεις τρόπους να εκμεταλλευτείς όσα έχουν ξεχαστεί στον χρόνο δίνοντας τους ξανά μια ανάσα.
Αν ταξιδέψετε λοιπόν στον Άγιο Νικόλαο θα βρείτε μαγαζιά που σφύζουν από ζωή. Και δεν εννοώ ότι είναι γεμάτα από κόσμο. Εννοώ ότι "βουίζουν" οι άνθρωποι, ακούς γέλια, κουτσομπολιά, βλέπεις παρέες που δεν μοιάζουν η μία με την άλλη μπαίνεις σε ένα κλίμα ευφορίας απαράμιλλο.
Ξεκινάω με τις προτάσεις μου για ποτό. Κανέναν δεν θέλω να αδικήσω αλλά η ροή μου είναι συγκεκριμένη. Ξεκινάς τη βραδιά με ένα χαλαρό ποτό, που γίνεται έντονο και οι παλμοί ανεβαίνουν γεμάτοι κέφι, στο Bajamar. ΤΟ μαγαζί. Να πιείτε Dry Martini. Όχι, δεν είναι η σπεσιαλιτέ του (btw έχει άπειρα κοκτέιλ, τα παιδιά που έχουν το μαγαζί συνεχώς βρίσκουν τρομερές συνταγές να προτείνουν) είναι όμως το αγαπημένο μου κοκτέιλ που έχει συνδεθεί με το συγκεκριμένο μαγαζί. Με 2 Dry martini μυρίζει ΑΜΕΣΩΣ καλοκαίρι. Η μουσική δε, σε βάζει σε διάθεση να αρχίζεις να κουνάς το σώμα, να ξεχνάς όσα σε προβληματίζουν και να ετοιμάζεσαι για μια νύχτα αξέχαστη. Η τοποθεσία του μαγαζιού είναι "πασαρέλα" έχει στη σειρά μαγαζιά για κάθε γούστο, επομένως όπως φαντάζεστε ο δρόμος σφύζει από περπάτημα. Γόβες, πλατφόρμες, αθλητικά, bodycon φορέματα, σορτσάκια, γίνεται ένα πάρτι για το μάτι. Θα μπορούσα να σας γράψω σειρές ατέλειωτες αλλά δεν θα το κάνω, θα πάμε λίγο παρακάτω στον δρόμο της νυχτερινής ζωής μπας και τα προλάβω όλα.
Εδώ οι δρόμοι διχάζουν. Υπάρχει η επιλογή του να συνεχίσεις αλά ελληνικά και η επιλογή του να ακούσεις..."πριόνια". Μη γελάτε, ο καθένας διασκεδάζει με τον δικό του τρόπο. Αν δε, είσαι τυχερός μάλλον θα πας σε όλα τα μαγαζιά και για κάποιο λόγο θα διασκεδάσεις σε όλα εξίσου.
Παίρνω το δρόμο για τα ελληνικά μόνο γιατί έχω μεγαλώσει και οι αντοχές μου, ειδικά μετά από 2 dry martini, με ωθούν να κάνω τις νύχτες μικρότερες (ασχέτως αν με μαγικό τρόπο γυρνάω σπίτι ξημερώματα... είναι η εξέλιξη του αλκοόλ, αλλά αυτό δεν εμπίπτει σε ταξιδιωτικό οδηγό). Πάμε λοιπόν στο Molo. Εδώ, θα βρείτε ένα μαγαζί που δεν θυμίζει ελληνάδικο. Ευρύχωρο με τρομερά καλή υποδοχή και καλή ελληνική μουσική.
Θα πιείτε Tangeray με στυμμένο λεμόνι. Και πάλι είναι προσωπική επιλογή αλλά είπαμε... θα σας δείξω την πόλη με τα δικά μου μάτια... Εδώ λοιπόν είναι που ξεκινάει να αναβλύει το συναίσθημα. Μίνι treatment στον ψυχολόγο γίνεται. Αρχίζουν οι αγκαλιές, κλείνουν μάτια, τραγουδάς τραγούδια που δεν ξέρεις τους στίχους κλπ, κλπ, κλπ. Το πιο ωραίο σε αυτό το μαγαζί ξέρετε ποιό είναι;
Ότι έρχονται οι φίλοι σου που δεν ακούν ελληνικά, που δεν έχετε συννενοηθεί κι όμως περνάνε για ένα γεια, μπλέκεστε, γελάτε, γενικά χαλαρώνεις χωρίς πίεση για πρόγραμμα, εξηγήσεις, κανονίσματα.
Όπως υποσχέθηκα δεν θα "συνεχίσω" τη νυχτερινή βόλτα αφενός για να γράψω και για τα υπόλοιπα, αφετέρου γιατί δεν θέλω να εκθέσω στιγμές νεανικής τρέλας. Σας συμβουλεύω όμως να πάτε λίγο πριν βγει ο ήλιος στο κέρατο της Αμάλθειας στο λιμάνι και με τις πρώτες ακτίνες να βγάλετε εκείνες τις ξενυχτισμένες φωτογραφίες που τις βλέπεις μια ζωή και θυμάσαι μόνο υπέροχες στιγμές.
Μιας και είναι ανορθόδοξη η περιήγηση θα συνεχίσω με φαγητό και θα κλείσω με τις παραλίες.
Για φαγητό όπου κι αν πάτε θα φάτε καλά και θα πιείτε καλύτερα.
Το αγαπημένο μου ρακάδικο είναι το καρνάγιο στη λίμνη του Αγίου Νικολάου. Εκεί θα μάθετε τη φιλοξενία. Θα φάτε οπωσδήποτε Πανσέτα, θα μάθετε τη ρακί και θα πείτε όλα σας τα νέα, για δουλειές, προβλήματα, σχέσεις κλπ αλλά με έναν μαγικό τρόπο δεν θα σας πονάνε το ίδιο. Αν πίστευα στους μονόκερους θα έλεγα πως σε αυτό το μαγαζί υπάρχει ένα πέπλο ξεγνοιασιάς.
Άλλο αγαπημένο μαγαζί είναι η κοκολολενιά. Η γυναίκα δεν λέγεται έτσι αλλά έτσι την ξέρουμε. Εκεί θα φάτε κρητικό σπιτικό φαγητό. Την πιο καλή ομελέτα ever και κακά τα ψέμματα θα φύγετε "σκασμένοι" από γεύση...
Προχωράω στο κεφάλαιο: Γύρος. Δεν θίγω κανέναν τόπο αλλά σαν τον κρητικό πιτόγυρο δεν έχει. Όπου κι αν φάτε θα χορτάσετε σουβλάκι... Οκ. και θερμίδες αλλά καλοκαίρι είναι who cares, θα τις χάσετε στις ρακέτες.
Για το τέλος αφήνω τα χωριά. Δεν θα προωθήσω το δικό μου γιατί ΑΛΗΘΕΙΑ κάθε χωριό είναι τέλειο. Όπου κι αν πάτε, όπου κι αν φάτε θα περάσετε υπέροχα. Αληθινοί άνθρωποι, παρέες από το πουθενά, όλα όσα φαντάζεστε για την Κρήτη θα τα βρείτε στα χωριά της.
Παραθέτω μια μαντινάδα γιατί έχω μπει στο κλίμα και μου λείπει η Κρήτη απεριόριστα:
"Η πέτρα λένε είναι σκληρή, όμως δεν είναι αλήθεια, είναι σκληρότερες καρδιές που κρύβονται στα στήθια". Από τον Θανάση Σκορδαλό.
Η αγαπημένη της μάνας...
Μιας και έγραψα μαντινάδα οφείλω να σας στείλω σε πανηγύρι. Πρέπει να ζήσετε την εμπειρία από το κρητικό πανηγύρι. Να χορέψετε χωρίς να ξέρετε τα βήματα, να γίνετε "ένα" με αγνώστους, να αισθανθείτε κρητικοί μέσα στους κρητικούς.
Ένα από τα "καλύτερα" πανηγύρια είναι η γιορτη του εφτάζυμου στον Κρούστα (εννοείται βέβαια ότι αγαπώ το πανηγύρι στο χωριό μου το μικρό Καστέλλι Φουρνής που όσο μικρό κι αν είναι τόσο "μεγάλο" κέφι φέρνει).
Για μπάνιο όπου κι αν πάτε είναι καλά.
Τα πάντα θα βρείτε, οικογενειακές παραλίες, γαλάζια νερά, beach bar, πισίνες τα πάντα.
Η δική μου αγαπημένη βουτιά είναι από το καίκι του μπαμπά (όχι δεν είναι ψαράς). Βόλτα πίσω από τη Σπίναλογκα και βουτιά σε νερά κρουσταλένια...
Σας αφήνω. Η μόνη ταξιδιωτική συμβουλή που θα σας δώσω αν έχετε προγραμματίσει διακοπές στην Κρήτη είναι να έχετε στο νου ότι το νησί, έχει βέβαια αμέτρητες ομορφιές, αλλά αυτό που πραγματικά μπορεί να προσφέρει όσο κανένα άλλο είναι ομορφιά ψυχής. Ναι, ψυχής. Οι άνθρωποι κάνουν τη διασκέδαση και η Κρήτη από άκρη σε άκρη έχει παλμό. Καρδιοχτύπι. Και αυτή η ομορφιά δεν γίνεται ποτέ βαρετή.
Το βίντεο από τον Άγγελο Ψωμόπουλο, τον Λουκιανό Αρναουτάκη και τον Φωκά Βάρδα έχει τίτλο "Μια μέρα στον Άγιο" και θα μπορέσει να σας δώσει όσα εγώ δεν άγγιξα καν με το άρθρο. Επίσης, επιβεβαιώνει ότι η πόλη είναι γεμάτη ταλέντα.
#ta_leme
